تأثیر کاربرد گوگرد و ورمیکمپوست بر برخی صفات زراعی و عملکرد سویا (Glycine max L.) رقم هابیت
محورهای موضوعی : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
سمیه شهروسوند
1
,
حمیدرضا عیسوند
2
*
,
فرهاد نظریان فیروزآبادی
3
,
محمد فیضیان
4
1 - دانشجوی دکتری فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
2 - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
3 - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
4 - دانشیار گروه خاک شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
کلید واژه: عملکرد دانه, سویا, شاخص برداشت, گوگرد, ورمیکمپوست,
چکیده مقاله :
به منظور بررسی تأثیر کاربرد گوگرد و ورمیکمپوست بر صفات زراعی رقم هابیت سویا پژوهشی به صورت اسپلیت پلات دو عاملی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1396 در شهرستان الیگودرز استان لرستان اجرا شد. فاکتورها شامل ورمی کمپوست به عنوان فاکتور اصلی در سه سطح (عدم مصرف، 4 و 8 تن در هکتار) و کود گوگردی به عنوان فاکتور فرعی در سه سطح (عدم مصرف، 250 و 500 کیلوگرم در هکتار) بودند. نتایج نشان داد اثرات ورمی کمپوست و گوگرد و همچنین اثرات متقابل این دو عامل بر ارتفاع بوته، تعداد ساقه در بوته، طول غلاف، تعداد غلاف در بوته، وزن صد دانه، عملکرد پروتئین، عملکرد روغن، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت سویا معنی داری بودند. بیشترین ارتفاع بوته (50/76 سانتی متر) از تیمار 4 تن در هکتار کود ورمی کمپوست و 250 کیلوگرم در هکتار کود گوگرد و کمترین آن (50/61 سانتی متر) از تیمار عدم کاربرد کودهای ورمی کمپوست و گوگرد (شاهد) به دست آمدند. بیشترین میزان وزن صد دانه (86/20 گرم)، عملکرد پروتئین (58/787 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد روغن (25/475 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (25/2250 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (13/34 درصد) از تیمار 8 تن در هکتار کود ورمی کمپوست و 250 کیلوگرم در هکتار کود گوگرد و کمترین آنها از شرایط عدم کاربرد کودهای ورمی کمپوست و گوگرد (شاهد)، به ترتیب (05/12 گرم، 26/443 کیلوگرم در هکتار، 66/243 کیلوگرم در هکتار، 11/1440 کیلوگرم در هکتار و 44/31 درصد) تولید شدند. در نهایت نتایج نشان داد که استفاده همزمان از کودهای ورمیکمپوست و گوگرد، به ترتیب در سطح 8 تن و 250 کیلوگرم در هکتار، بهترین تیمارها برای افزایش عملکرد سویا در اقلیم مورد مطالعه بودند.
To study the effect of sulphur and vermicompost application on morphological and agronomic traits of soybean (Hubbit Cultivar), an experiment was carried out at Aligudarz city, Lorestan province, Iran in 2017. The experimental design was two-factor split-plot design based on a randomized complete block design with three replications. Factors were vermicompost as the main factor with three levels (0, 4 and 8 ton.ha-1) and sulphur fertilizer as a sub-factor with three levels (0, 250 and 500 kg.ha-1). The results indicated that the main and interaction effects of vermicompost and sulphur on plant height, stem number per plant, pod length, number of pods per plant, 100 seed weight, protein yield, oil yield, grain yield, biological yield and soybean harvest index were significant. The highest plant height belonged to the application of 4 tons per hectare of vermicompost alomg with 250 kg.ha-1 sulphur fertilizer (76.52 cm) and the lowest to not using vermicompost and sulphur (control) (61.50 cm). The highest 100 seed weight, protein yield, oil yield, seed yield and harvest index were produced from 8 tons per hectare of vermicompost and 250 kg.ha-1 sulphur fertilizer respectively (20.86 g, 475.25 kg.ha-1, 787.58 kg.ha-1, 252.250 kg.ha-1, 34.13%) and their lowest values from application of fertilizers of vermicompost and sulphur (control) respectively (12.05 g, 443.26 kg.ha-1, 243.66 kg.ha-1, 1440.11 kg.ha-1, 31.44%, respectively). The results also showed that simultaneous use of vermicompost and sulphur fertilizers at levels of 8 tons and 250 kg.ha-1 was the best treatment for increasing soybean yield under experimental climatic conditions
_||_