تجزیه رشد ذرت سینگل‌کراس 604 با کاربرد کودهای مختلف
محورهای موضوعی : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
محمد یزدانی
1
,
همت اله پیردشتی
2
,
محمدعلی بهمنیار
3
1 - دانشجوی دکتری زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
2 - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
3 - دانشیار گروه علوم خاک دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
کلید واژه: شاخص سطح برگ, ذرت, سرعت رشد محصول, شاخص‌های رشد, کودهای زیستی,
چکیده مقاله :
به منظور بررسی اثرات کودهای زیستی حل‌کننده فسفات و باکتری‌های افزاینده رشد گیاه بر شاخص‌های رشد ذرت سینگل‌کراس 604، آزمایشی در سال زراعی 1387 در قالب کرت‌های خرد شده با طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به اجرا درآمد. عامل اصلی شامل کود دامی گاوی (به میزان بیست تن در هکتار)، کود سبز جو (به میزان پانزده تن در هکتار)، و شاهد (بدون استفاده از کود آلی) و عامل فرعی در هشت سطح NPK؛ NPK+ (PSM) + (PGPR)؛ NP50%K-+PSM+PGPR؛ N50%PK +PSM+PGPR؛ N50%P50%K + PSM+PGPR؛ PK+PGPR؛ NK+PSM؛ و PSM+PGPR در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بیشترین وزن خشک اندام‌های هوایی (13.2 گرم درمتر مربع)، شاخص سطح برگ (3.8) و سرعت رشد محصول (34.5 گرم درمتر مربع در روز) در کرت‌های کود دامی و در تیمار نهاده کافی (NPK) به همراه کود زیستی به دست آمد. مصرف کود سبز و نهاده کافی به همراه کود زیستی نسبت به تیمار عدم کاربرد کود زیستی، وزن خشک اندام های هوایی ذرت را 11 درصد افزایش داد. همچنین، میزان شاخص سطح برگ با مصرف کود دامی و کود سبز به ترتیب 17 و 10 درصد افزایش یافت. اما این صفت در تیمارهای مشابه در کرت‌های شاهد تحت تأثیر کود زیستی قرار نگرفت. کاربرد کود زیستی، نتوانست کاهش پنجاه درصدی کود نیتروژنه را جبران نماید. اما کاهش پنجاه درصدی کود فسفره و مصرف کود زیستی در کرت‌های کود سبز و شاهد (بدون کود آلی) در میزان تجمع ماده خشک، شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول تغییری نسبت به تیمار نهاده کافی ایجاد نکرد. بر اساس نتایج این تحقیق به نظر می‌رسد بتوان با کاربرد کودهای زیستی ضمن کاهش مصرف کودهای شیمیایی فسفره، شاخص‌های رشد در ذرت را بهبود بخشید که در نهایت افزایش عملکرد دانه را به دنبال خواهد داشت.
To investigate the responses growth indices of corn (Zea mays L. cv. SC 604) to using plant growth promoting rhizobacteria (PGPR) and phosphate solubilizing microorganisms (PSM) and rhizobacteria, a field experiment was conducted during 2008. The study was arranged in split plot experiment based on randomized complete block design with three replications. Three levels of manures, consisted of 20 Mg.ha-1 farmyard manure, 15 Mg.ha-1 green manure and check or without any manures assigned to main plots and eight levels of fertilizer combinations (consisted of 1-NPK or recommended fertilizer application; 2-NPK+PSM+PGPR; 3-NP50%K+PSM +PGPR; 4-N50%PK+PSM+ PGPR; 5-N50%P50%K+PSM+ PGPR; 6-PK+PGPR; 7-NK+PSM and 8-PSM+ PGPR) to sub plots. Results showed that the maximum dry matter (13/2 g.m-2), leaf area index (3/8) and crop growth rate (34/5 g.m-2.day-1) were, produced by using both farmyard manure and application of NPK plus biofertilizers. Application of green manure and biofertilizer significantly increased dry matter by 11% compared to control. Meanwhile, farmyard manure and green manure application markedly increased the leaf area index by 17 and 10%, respectively. NPK treatment in farmyard manure plots and inoculation of PGPR and PSM significantly increased crop growth rate in corn plants compared to green manure and control plots. However, inoculation of biofertilizer and reducing P application by 50% did not significant influence growth indices such as total dry matter accumulation, leaf area index, and crop growth rate significantly. In conclusion, it seems that biofertilizers could be recommended as an effective option to reduce phosphate chemical fertilizers, improve the growth indices of corn plants, which ultimately result in grain yield increase.