بررسی جنبه‌های اقتصادی- اجتماعی گسترش باغات پسته توسط کشاورزان استان کرمان در سایر استان‌ها
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی -پژوهشی تحقیقات اقتصاد کشاورزی
1 - عضو هیات علمی موسسه تحقیقات پسته کشور.
کلید واژه: پسته, سرمایه گذاری در مناطق غیر بومی, منابع آب, پسته کاران استان کرمان,
چکیده مقاله :
در شرایطی که کمبود آب در استان کرمان کاملا مشهود بوده و به یک محدودیت جدی تبدیل شده است، گزینه جدیدی به طور خزنده و آرام در برنامه های بلندمدت پسته کاران قرار گرفته است. در این گزینه، پسته کاران جهت گسترش باغات پسته خود به سایر استان های کشور حرکت کرده اند. این گزینه که از دید برنامه ریزان و سیاست گذاران کاملا مخفی مانده است، می تواند هم به عنوان یک تهدید مطرح بوده و در صورت برنامه ریزی صحیح به عنوان یک فرصت دنبال شود. در مطالعه جاری با استفاده از روش آنالیز واریانس، اثرات اقتصادی- اجتماعی این انتقال مورد بررسی قرار گرفت. آمار و اطلاعات مورد استفاده پروژه به صورت میدانی (پیمایشی) و به کمک پرسشنامه و مصاحبه حضوری با باغدارن استان کرمان جمع آوری شد. روش انتخاب نمونه تصادفی دو مرحله ای بوده و در مجموع 206 پرسشنامه تهیه شد. نتایج نشان داد باغداران کرمانی که به علت موانع پیش رو تمایلی به سرمایه گذاری در مناطق دیگر ندارند، انگیزه بیشتری برای حفاظت از منابع آب موجود در منطقه خود دارند. به عبارت دیگر باغداران کرمانی که به سایر استان ها رفته و مالک آب و زمین شده اند، انگیزه کمتری برای حفاظت از منابع آب در محل سکونت خود دارند. علاوه بر این کشاورزان سرمایه گذار به علت غیر بومی بودن، تمایلی به حفاظت منابع آب در مناطق جدید نیز ندارند. به طور کلی می توان گفت که در فرایند سرمایه گذاری در مناطق پسته کاری غیر بومی یا بایستی مهاجرت کامل صورت گیرد و یا این که کنترل منابع در دو سمت مبداء و مقصد توسط دولت به شدت افزایش یابد. در غیر این صورت، تخریب منابع و بویژه آب در کل مناطق پسته کاری به شدت بالا خواهد رفت.
طبقهبندیJEL :Q01, Q25, Q57
As water scarcity is enhancing in Kerman province, some of pistachio producers transferred their capital to other provinces in order to produce pistachio. In this study, using analysis of variance method, socio-economic effects of investment in new places by Kerman's pistachio producers was investigated. A sample of 206 farmers was selected, using stratified random sampling method. The results showed that those farmers who have not invested in other provinces had more willingness to protect water resources in their own. In other words, farmers who transfer to new places have less incentive to protect water resources in their own native place. The results also showed that the farmers who invest without permanent residence, have less incentive to protect water resources in new places. In other words, investment in new places shold be done by farmers who are permanent resident in new places or government must increase control water pumping in both old and new places. If not, water degradation in all pistachio producing areas will increase.
_||_