استفاده از مایعهای یونی در کنار حلالهای مبتنی بر آلکانولآمین، بهعنوان جاذبهایی کارآمد با برخی ویژگیهای بهبودیافته مانند کاهش هدر رفت حلال و عملکرد احیای آسان به منظور جذب و جداسازی گاز کربن دیاکسید بهتازگی موردتوجه قرارگرفته است. بنابراین، در این پژوهش، بررسی تج چکیده کامل
استفاده از مایعهای یونی در کنار حلالهای مبتنی بر آلکانولآمین، بهعنوان جاذبهایی کارآمد با برخی ویژگیهای بهبودیافته مانند کاهش هدر رفت حلال و عملکرد احیای آسان به منظور جذب و جداسازی گاز کربن دیاکسید بهتازگی موردتوجه قرارگرفته است. بنابراین، در این پژوهش، بررسی تجربی حلالیت گاز کربن دیاکسید در محلولهای آبی مونواتانولآمین (MEA) و مایع یونی1-هگزیل-3-متیل ایمیدازولیم نیترات([Hmim][NO3]) به صورت سامانههای چهارجزئی با ترکیب درصدهای متفاوت بهعنوان محلولهای جاذب جدید با تأکید بر اندازهگیری ظرفیت جذب موردبررسی قرار گرفت. بدین منظور، اندازهگیری تعادلهای بخار - مایع در گستره دمایی 298 تا K 343 و تا فشار حداکثر bar 40 با استفاده از دستگاه اندازهگیری تعادل فازی به روش استاتیکی انجام شد. نتایج بهدستآمده نشان داد که در تمام محلولهای جاذب مورد آزمایش، حلالیت کربن دیاکسید با کاهش دما و افزایش فشار، افزایش مییابد. همچنین، با افزودن مایع یونی [Hmim][NO3] به محلولهای آبی MEA، حلالیت کربن دیاکسید در محلولهای جاذب افت نسبی پیدا میکند.
پرونده مقاله
اکسایش هوای مرطوب، روشی کارآمد در تصفیه پسابهای صنعتی است. در مطالعه حاضر، برای تصفیه کاستیک دورریز واحد اتیلن پتروشیمی از روش اکسایش با هوای مرطوب دمای پایین استفاده شد. پس از شناسایی ترکیبها و خواص پساب موجود، فرایند موردنظر با استفاده از سامانه آزمایشگاهی با حجم وا چکیده کامل
اکسایش هوای مرطوب، روشی کارآمد در تصفیه پسابهای صنعتی است. در مطالعه حاضر، برای تصفیه کاستیک دورریز واحد اتیلن پتروشیمی از روش اکسایش با هوای مرطوب دمای پایین استفاده شد. پس از شناسایی ترکیبها و خواص پساب موجود، فرایند موردنظر با استفاده از سامانه آزمایشگاهی با حجم واکنشگاه حدود یک لیتر و در دمای C° 200-170 با فشار جزئی اکسیژن 9-6 انجام شد. تأثیر پارامترهای مؤثر شامل حجم مایع، دما و pH فرایند موردبررسی قرار گرفت. انجام فرایند در دو حجم مایع 200 و 400 میلیلیتر نشان داد که اکسیژن موردنیاز سامانه در دمای C° 190 برای حجم 200 میلیلیتر تأمین میشود. همچنین، تغییر فشار جزئی اکسیژن در این حجم به دلیل وجود اکسیژن اضافی در سامانه، بر بازدهی فرایند بیتأثیر است. مقدار کاهش اکسیژن شیمیایی موردنیاز (COD) در دماهای 170، 190 و C° 200 پس از گذشت 3 ساعت به ترتیب برابر 61، 63 و 67 درصد تعیین شد. انجام فرایند در دمای C° 200 و pH برابر 10 یا 12 پس از گذشت سه ساعت، COD پساب را به ترتیب69 و 82 درصد کاهش داد. برخلاف انتظار، استفاده از کاتالیستهای همگن +Fe3 و +Cu2 باعث بهبود چشمگیری در عملکرد فرایند نشد. همچنین، سینتیک واکنشهای دومرحلهای فرایند اکسایش هوای مرطوب شامل ثابتهای سرعت و انرژیهای فعالسازی دومرحلهای واکنش نیز موردمطالعه قرار گرفت.
پرونده مقاله