بررسی تخریب زیستی لاستیک SMR پخت‌شده با هدف کاهش پسماندهای زیست‌محیطی: نقش سامانه‌پخت، پرکننده و روغن

محورهای موضوعی : مهندسی پلیمر

سمیه محمدیان ¹ ( دانشیار گروه مهندسی شیمی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران، صندوق پستی 3697-19395. )

تاریخ دریافت : 1401/01/27 تاریخ پذیرش : 1401/06/07 تاریخ انتشار : 1401/09/01

کلید واژه: روغن, لاستیک طبیعی, دوده, تخریب زیستی, SMR, سامانه پخت, بخش سل,

چکیده مقاله :

در این کار پژوهشی، اثر متغیرهای نوع سامانه پخت، مقدار و اندازه پرکننده و نوع روغن بر بازیافت و مقدار تخریب زیستی آمیزه های متفاوت بر پایه لاستیک طبیعی بررسی شد. مقدار تخریب آمیزه ها بر حسب سامانه پخت به ترتیب کارآمد، نیم کارآمد و معمولی افزایش یافت. با بالارفتن مقدار ناخالصی، مقدار تخریب به صورت SMR50 > SMR20 > SMR10 افزایش پیداکرد. با افزایش مقدار پر کننده دوده، تخریب آمیزه ها روند کاهشی نشان داد. همچنین، آمیزه حاوی دوده ریزتر (N330) نسبت به دوده درشت تر (N550)، در مقدار یکسان، تخریب کمتری داشت. کمینه مقدار سل در سامانه کارآمد دیده شد. همچنین، ترتیب مقدار سل در نمونه ها به صورت SMR50 > SMR20 > SMR10 بود. نمونه بدون دوده، بیشترین تخریب نهایی و بیشترین درصد سل را داشت.

چکیده انگلیسی:

In this work, the effects of the various parameters such as type of curing system, amount of filler, and type of oil were studied on the biodegradation of natural rubber (NR). The amount of degradation increased in the order of the efficient, semi-efficient and conventional curing system. NR degradation with the NR grade (based on the SMR types) was changed as SMR50 > SMR20 > SMR10 due to the higher impurity. By increasing the carbon black level, degradation decreased. The negative effect of the carbon black on the degradation was more obvious for the finer carbon black (N330) with respect to the coarser one (N550), at the same level. The lowest sole fraction was achieved for efficient curing system. Moreover, the sole fraction increased by NR type as SMR50 > SMR20 > SMR10. Unfilled NR had the higher degradation amount and the higher sole fraction.

منابع و مأخذ:

[1] Ramezani, E.; “Rubber recycling and using of recycled rubber”, RIERCO Pub., Iran, 2001.

[2] Lee, T.; Millns, W.; U.S. Patent 4049588, 1997.

[3] Klingensmith, W.; Rubber World 203, 16-21, 1991.

[4] Myhre, M.; MacKillop, D.A.; Rubber Chemistry and Technology 75, 429-474, 2002.

[5] Leyden, J.J.; Rubber World 203, 28-29, 1991.

[6] Nicholas, P.; Rubber Chemistry and Technology 55, 1493-1499, 1992.

[7] Martiznes, D.F.; U.S. Patent 5304576, 1994.

[8] Banbury, F.H.; Comes, D.A.; Chmuck, C.S.; U.S. Patent 2461192, 1999.

[9] Mouri, M.; Okamoto, H.; Matsushita, M.; Honda, H.; Owaki, M.; International Polymer Science and Technology 27, 23-28, 2002.

[10] Maridass, B.; Gupta, B.R.; Polymer Testing 23, 377-385, 2004.

[11] Karrabi, M.; Mohammadian, S.; Iran Rub. Mag. 59, 143-147, 2000.

[12] Sutanto, P.; Picchioni, F.; Janssen, L.P.B.M.; Dijkhuis, K.A.J.; Dierkes, W.K.; Noordermeer, J.W.M.; Journal of Applied Polymer Science 102, 5948-5957, 2006.

[13] Motiei, F.; Malekzade, M.; J. Appl. Res. Chem. 8, 25-32, 2014.

[14] Mohammadian, S.; “Rubber Engineering”, PNU Pub., Iran, 2017.

[15] Karrabi, M.; Mohammadian, S.; Iranian J. Pol. Sci. Tech. 19, 483-475, 2006.

[16] Mohammadian, S.; Iran Rub. Mag. 85, 47-51, 2017.

[17] Karrabi, M.; Mohammadian, S.; Pashaei, F.; J. Appl. Res. Chem. 11, 35-40, 2017.

[18] Mansoori Rad, M.; Razzaghi Kashani, M.; Moosavi, S.M.; Iranian J. Pol. Sci. Tech. 27, 395-407, 2014.

[19] Hanifi, S.; Ahmadi, Sh.; Oroomiei, A.; Iranian J. Pol. Sci. Tech. 26, 139-148, 2013.

[20] Rahmi, S.; ehsani, P.; Ghasemi, I.; Azizi, H.; Karrabi, M.; Iranian J. Pol. Sci. Tech. 29, 311-321, 2016.

[21] Mohammadian, S.; Khoshhal, A.; Malek, A.; Iranian J. Chem. Eng. 37, 237-250, 2018.