بررسی امکان جلوگیری از فرزندآوری از جانب یکی از زوجین در فقه حنفیه و حقوق ایران، مبانی و آثار آن
زهرا قاسمیان فرد
1
(
دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد، ایران
)
سیدمحمدصادق طباطبایی
2
(
دانشیار گروه حقوق، دانشگاه اصفهان
)
محمد علی حیدری
3
(
مدیر گروه فقه ومبانی حقوق دانشگاه آزاد واحد نجف آباد
)
کلید واژه: استیلاد, فرزندآوری, فقه امامیه, زوجین, فقه احناف,
چکیده مقاله :
یکی از علل اختلافات زوجین در عصر حاضر، مسئله فرزندآوری یا عدم آن (کنترل موالید) است برخی از زوجین به دلایل شخصی و انگیزه‌های گوناگون، تمایلی به فرزندآوری ندارند، در حالی که طرف دیگر علاقه، وافری به فرزندآوری دارد. این نوع اختلاف و انگیزه، موجب ورود خسارت معنوی یکی از زوجین می‌گردد، به همین دلیل، مقاله حاضر با رویکرد توصیفی و تحلیلی و گردآوری داده‌ها از روش کتابخانه‌ای این مسئله را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد و نتایج تحقیق، بیانگر آن است که: طبق نظر فقه امامیه، احناف و حقوق موضوعه ایران، فرزندآوری هرچند از آثار استیلاد نبوده، ولی در حد متعارف به عنوان شرط ارتکازی در زمان وقوع عقد نکاح مورد نظر زوجین بوده است، از آنجا که از منظر فقهای امامیه و احناف شرط عدم استیلاد از سوی زوجه در ضمن عقد به دلیل قابلیت انفکاک آن (استیلاد) از مقتضای ذات عقدو قابلیت تغییر آن با شرط مخالف صحیح است، از طرفی اگر فرزندآوی جزء مقتضای اطلاق عقد به حساب می‌آمد، نه حکم به رخصت ضمنی عزل بدون رضایت وشرط زن صحیح بود و نه حکم به جواز استعمال داروهای ضد بارداری از جانب زن بدون رضایت شوهر، به نظر می‌رسد دیدگاهی که قائل است فرزندآوری نه جزء ذات عقد نکاح و نه مقتضای اطلاق آن است، پس هر یک از زوجین می‌توانند با شرط آن در ضمن عقد و یا تبانی عقد بر پایه آن، فرزندآوری در قلمرو خانواده را به یک الزام ضمانت‌آور و دارای پشتوانه قانونی تبدیل کنند.
چکیده انگلیسی :
One of the causes of disputes between couples in today's era is the issue of having children or not (birth control). Some couples do not want to have children for various personal reasons and motivations, while the other party has a lot of interest in having children. This type of conflict and motivation causes spiritual damage to one of the spouses, for this reason, this article discusses and examines this issue with a descriptive and analytical approach and data collection from the library method, and the research results show that: According to Imamiyyah, Hanafi jurisprudence and Iran's subject laws, although having children is not one of the effects of estilad, it is conventionally considered as a condition of concentration at the time of the marriage contract, since from the perspective of Imamiyyah and Hanafi jurists, the condition of non-estilad from On the side of the wife, in addition to the contract, it is correct due to its divisible nature (estilad) and the ability to change it with the opposite condition. On the other hand, if having children was considered as a necessary part of the contract, then the ruling on the implied permission of divorce without the consent and condition of the wife would be correct. And not the ruling on the permissibility of using contraceptives by a woman without her husband's consent, it seems that the point of view which holds that having children is neither part of the nature of the marriage contract nor is it necessary for its application, so each of the spouses can with the condition of the marriage or Arranging a marriage based on it will make having children in the family territory a guaranteed and legally supported requirement.