سبزراه ها؛ بستر تحقق نگرش های نوین به شهر پایدار
محورهای موضوعی : شهرهای پایدار
الیا وطن پرست
1
(دانشجوی دکترای منابع طبیعی، علوم کشاورزی و دانشگاه منابع طبیعی گرگان، ایران *(مسوول مکاتبات).)
کلید واژه: شهر پایدار, سبزراه, پاستورالیسم, محلهگرایی, انسانگرایی شهری, شهر خلاق,
چکیده مقاله :
بعد از انقلاب صنعتی؛ گسترش شهرنشینی و افزایش مشکلات جوامع شهری، دانشمندان و کارشناسان را بر آن داشت تا در غالب مباحثی از قبیل شهر پایدار، شهر اکولوژیک، آرمان شهر و غیره با ارایه راه کارهای متنوع، از جنبه های گوناگون به بررسی این مشکلات بپردازند. هدف از این تحقیق بررسی مسایل و مفاهیم مطرح شده از قبیل محله گرایی، پاستورالیسم شهری، انسان گرایی شهری، شهر خلاق و غیره (که برای ایجاد تحول در ساختار و تغییر در فضای حاکم بر محیط شهرهای امروزی مورد توجه کارشناسان قرار گرفته) در غالب راه کاری واحد است. با این که بیش تر اهداف این نگرش ها در یک راستا و هم سو با هم می باشند اما با نبود راه کار مشخص در هنگام طراحی و برنامه ریزی شهری، ممکن است هر کدام از این نگرش ها، طراحی شهر را به سویی بکشاند که نتوان تمامی خواسته ها و انتظارات کارشناسان را از شهر پایدار فراهم آورد. این تحقیق سبزراه های شهری را به عنوان بستری برای تحقق این انتظارات از محیط شهری معرفی می کند.
After the industrial revolution and urbanization process, the problem of urbanity increased so urged scientist and experts towards confronting Issues through various aspects such as sustainable city, ecologic city, ideal city, etc. The aim of this paper is to studying raised issue such as sectionalism, urban pastoralism, urban humanism, creative city, etc (which were addressed by experts in order to bring about change into the structure and atmosphere of today cities). Despite of similarity factor in the goal with the same direction of such attitudes, the lack of definite solution during the urban design and planning phase it may cause differ results in the city planning without achieving view of experts completely in the sustainable city. This paper introduces urban greenways as a desirable approach to reach the mentioned goals.
1- حناچی، س. و غزنوی، م. «برنامه ریزی سبزراهها: از برنامههای محلی تا برنامه ریزی جامع مسیرهای چند منظوره ملی»، نشریهی هویت شهر (59-70)، 1388، سال سوم، شماره3.
2- تقوایی، مسعود. «تحلیل آماری بر روند گسترش ناموزون کاربری شبکه معابر در شهر اصفهان» جامعه شناسی کاربردی (19-36)، زمستان 1389. سال بیست و یکم، شماره پیاپی40، شماره 4.
3- Lindsey, G., Man, J., Payton, S., & Dickson, K., (2004). Property Values, Recreation Values, and Urban Greenways. Park and Recreation Administration. 22, 69:90.
4- Bryant, M., (2006). Urban landscape conservation and the role of ecological greenways at local and metropolitan scales. Landscape and Urban Planning. 76, 23:44.
5- Conine, A., Xiang, W., Young, J., & Whitley, D., (2004). Planning for multi-purpose greenways in Concord, North Carolina. Landscape and Urban Planning. 68, 271:287.
6- Searns, R.M., (1995). The evolution of greenways as an adaptive urban landscape form. Landscape & Urban Plan. 33, 65:80.
7- سجادیان، مهیار. «دانشگاه موج چهارم،تعاملات رشته ای و شهرهای خلاق (واکاوی راهبرد بهینه در کشور) فصل نامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس(39-56)، بهار1393.سال ششم، شماره 19.
8- کلانتری، بهرنگ. یاریقلی، وحید. رحمتی، اکبر. 1391. «فضای جمعی و شهر اخلاق»، مجله منظر(74-79) تابستان1391، شماره19، مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران.
9- منصوری، مریم السادات. «انسانگرایی: ویژگی گم شده فضاهای جمعی امروز در تهران(نمونه موردی: پیاده راه 17 شهریور»، مجله منظر(32-35) پاییز1392، شماره24.
10- براتی، ناصر. «محلهگرایی راهی به سوی شهر انسانگرا»، مجله منظر(66) بهار1391، شماره18.
11- حبیبی، ساناز. «پاستورالیسم طبیعت بکر در مقابل طبیعت مصنوع»، مجله منظر(26-27) زمستان1392، شماره25، نظریههای نو.
12- شیبانی، مهدی. چمن آرا، ساناز. «شبکه مثمر شهری راهکاری برای دستیابی به توسعه پایدار»، مجله منظر(18-23) پاییز1391، شماره20.