شناسایی پایداری و ناپایداری زیست محیطی در نواحی شهری با استفاده از فن تصمیم گیری چند معیاره تخصیص خطی و تکنیک دلفی با تاکید بر عوامل ناپایداری محیطی (مطالعه موردی : شهر اهواز)
محورهای موضوعی : مقالات تحلیلی جغرافیایی و محيطي
یحی عبدالکریم نیسی
1
,
محمد ابراهیم عفیفی
2
,
مرضیه موغلی
3
1 - دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی،لارستان،ایران
2 - محمد ابراهیم عفیفی، دانشیار گروه جغرافیا، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی،لارستان،ایران(نویسنده مسئول)
3 - مرضیه موغلی،دانشیار گروه جغرافیا ، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی،لارستان،ایران
کلید واژه: ارزیابی, شهر اهواز, پایداری زیست محیطی, فن تصمیم گیری تخصیص خطی,
چکیده مقاله :
در این پژوهش ابتدا از طریق مطالعه مبانی نظری پژوهش اقدام به شناسایی معیارها و زیرمعیارهای که در جهت پایداری زیست محیطی موثر است شد. پس از شناسایی معیارها اقدام به طراحی پرسشنامه دلفی شد و در اختیار کارشناسان و متخصصین قرار داده شد. پیاده سازی تکنیک دلفی تا سه دور پیش رفت به گونه ای که در در دوره سوم اعضای پنل نظرات خود را در مورد هریک از معیارها اعلام کردند که ضریب هماهنگی کندال افزایش پیدا کرد و به مقدار 669/0 رسید از آنجا که مقدار ضریب هماهنگی کندال نسبت به دور دوم افزایش کمتری داشت و با توجه به این که میزان اجماع و اتفاق نظر اعضا رشد قابل توجهی را نشان نداد، به تکرار دوره های دلفی پایان داده شد . پس از پایان مراحل دلفی ، معیارهای منابع و خدمات محیط ، سلامت محیط و انرژی به عنوان مهمترین معیارهای ارزیابی پایداری زیست محیطی در شهر اهواز انتخاب گردیدند معیار مربوط به نتایج حاصل از پیاده سازی مدل تخصیص خطی نشان داد که بخش شمالی شهر در رتبه اول، بخش جنوبی در رتبه دوم، بخش غربی در رتبه سوم و بخش مرکزی در رتبه چهارم قرار گرفته است. یافته‌های تحقیق بیانگر این است که با وجود سهم هر یک از آسیب‌های زیست‌محیطی در تحلیل معیارهای پایداری و کیفیت محیط‌زیست شهری، می‌توان گفت آلاینده‌های هوا مهمترین نقش را در ناپایداری زیست‌محیطی شهر اهواز دارند.