پوشش ریسک با استفاده از شاخص ترکیبی قراردادهای آتی (مطالعه موردی بازار مالی ایران)
محورهای موضوعی : مهندسی مالی
حمید اسکندری
1
(
کارشناس ارشد واحد تحقیق و توسعه شرکت بورس تهران،
)
علی اصغر انواری رستمی
2
(
استاد تمام، عضو هیئت‌علمی دانشگاه تربیت مدرس،
)
علی حسین‌زاده کاشان
3
(
استادیار، عضو هیئت‌علمی دانشگاه تربیت مدرس،
)
کلید واژه: قرارداد آتی, نسبت بهینه پوشش ریسک حداقل واریانس, کارایی پوشش ریسک, مدلهای اقتصادسنجی, پوشش ریسک,
چکیده مقاله :
تحقیقات داخلی و خارجی پیشین در حوزه پوشش ریسک به تعیین قرارداد آتی با سررسید بهینه و همچنین نرخ بهینه پوشش ریسک پرداخته‌اند. اما از آنجایی که در بازار آتی طلا بورس کالای ایران حجم قراردادها و معاملات کم است، در این پژوهش امکان پوشش ریسک با استفاده از تمام سررسیدها با داده‌های هفتگی مورد بررسی قرارگرفته است. بدین منظور سه سناریو تعریف شده است. در سناریوی اول به تعداد قرارداد معامله‌شده در هفته قبل بر روی هر سررسید موقعیت اخذ می‌شود. در سناریو دوم به تعداد قرارداد معامله‌شده در روز کاری قبل و در سناریو سوم به تعداد میانگین معاملات انجام‌شده هفته قبل بر روی هر قرارداد موقعیت اخذ می‌شود. البته در موقعیت‌های اخذشده برای هر سررسید باید نسبت بهینه پوشش ریسک نیز لحاظ شود. نسبت بهینه پوشش ریسک ایستا با روش حداقل کننده واریانس و استفاده از رهیافت‌های مختلف اقتصادسنجی برای حالت‌های درون‌نمونه‌ای و برون‌نمونه‌ای برآورد شده و مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان‌دهنده این است هر سه سناریو دارای توانایی کاهش ریسک هستند. در آزمون‌های درون‌نمونه‌ای سناریوی اول با مدل خودرگرسیون برداری و در آزمون‌های برون‌نمونه‌ای سناریوی دوم با مدل تارچ دارای بالاترین کارایی هستند.
Former local and foreign researches in risk hedging area have investigated optimum delivery month and optimum risk hedging ratio. In this research risk hedging by use of all delivery months by use of weekly data is discussed because of low number of transactions and contract's volumes in Iran Mercantile Exchange. Three scenarios are defined. For this purpose three scenarios is defined. In the first scenario the number of positions on each delivery month is equal with the number of trades on each delivery month in previous week. In the second scenario positions are taken based on number of trades in previous trading day and in the third scenario positions are taken base on average number of trades in the last week. However, optimum hedge ratio should be considered in each delivery month. Static hedging ratio by use of minimum variance method and different econometrics models for in the sample and out of sample tests is calculated. Results show that three scenario has the ability to reduce risk. In the sample tests indicate that the first scenario with use of VAR model has the best efficiency and in the out of sample tests second scenario with Tarch model has the best efficiency.