ناسپاسی و کفران نعمت از منظر عرفا (با تکیه بر آثار عطار، مولوی و حافظ)

محورهای موضوعی : زبان و ادب فارسی

مریم محمودی ¹ (دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان)
حسن قربانی ² (دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان)

تاریخ دریافت : 1393/05/14 تاریخ پذیرش : 1393/11/08 تاریخ انتشار : 1393/12/01

کلید واژه: قرآن, عرفان, theosophy, Quran, ناسپاسی, کفران نعمت, Ingratitude, ungratefulness,

چکیده مقاله :

ناسپاسی و ناشکری انسان در مقابل منعم اعم از ناسپاسی در مقابل لطفی که یکی از بندگان خدا در حق انسان روا داشته یا ناسپاسی در مقابل نعمت هایی که خداوند به انسان ارزانی داشته، یکی از موضوعات اساسی در علم اخلاق و عرفان است. مقاله حاضر این موضوع را از نگاه عرفا، با تکیه بر آثار عطار، مولانا و حافظ بررسی نموده است. بررسی های انجام شده نشان می دهد عرفا به صورت مستقیم یا غیرمستقیم و با زبان تمثیل و داستان به مذمت این رذیله اخلاقی پرداخته و مراتب و نتایج و عواقب آن را تشریح کرده و همیشه انسان ها را از آن برحذر داشته اند.

چکیده انگلیسی:

Human beings ingratitude and ungratefulness towards the most beneficent, including the ungratefulness towards that patronage one of Gods servants has supplied him with or the ingratitude towards the bounties the only God has bestowed upon him, is among the most fundamental issues in ethics and mysticism. The present paper has investigated this issue from the mystic's point of view, stressing Molanas and Attars works. The conducted investigations indicate that mystics have reproached this winced act directly or indirectly using allegoncal language or anecdotal language and have explained its facts, results and consequences and have always warned human being against this danger.