ارائه مدل کسب مرجعیت علمی در آموزش پزشکی با رویکرد آموزش پاسخگو در دانشگاه علوم پزشکی مازندران

محورهای موضوعی : آموزش و پرورش

طاهره سازمند ¹ (دانشجوی دکتری، گروه علوم تربیتی، مدیریت آموزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساری، ایران)
کیومرث نیاز آذری ² (استاد، گروه علوم آموزشی ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد ساری ، ایران)
محمد صالحی ³ (دانشیار ، گروه علوم تربیتی ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد ساری ، ایران)

تاریخ دریافت : 1399/05/06 تاریخ پذیرش : 1399/06/16 تاریخ انتشار : 1399/03/01

کلید واژه: آموزش پاسخگو, آموزش پزشکی, مرجعیت علمی,

چکیده مقاله :

هدف از پژوهش حاضر، مدل سازی کسب مرجعیت علمی در آموزش پزشکی با رویکرد آموزش پاسخگو بوده است. روش تحقیق ترکیبی و طرح تحقیق از نوع طرح تحقیق آمیخته اکتشافی (کیفی – کمی) است. جامعه آماری در بخش کیفی و کمی، خبرگان دانشگاهی و اعضای هیات علمی به تعداد 452 نفر بوده است. در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه گیری" نمونه های حاوی اطلاعات غنی" با 25 نفر از خبرگان، مصاحبه عمیق انجام گرفته است. نتایج بخش کیفی حاکی از آن بوده که مدل کسب مرجعیت علمی در آموزش پزشکی با رویکرد آموزش پاسخگو دارای 5 بعد فرهنگ سازی و ارزش آفرینی؛ بسترشناسی و ظرفیت سازی دانش؛ تجاری سازی و بازار گرایی؛ ساختار مراکز علمی حوزه ی درمان و برنامه ریزی و سیاست گذاری بهمراه 16 مولفه می باشد. در بخش کمی، برای سنجش مدل، پرسشنامه محقق ساخته ای با روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی چندمرحله ای در بین 352 تن از نمونه ها توزیع گردید. داده ها با روش تحلیل عاملی با نرم افزارهای SPSS و Smart PLS تجزیه وتحلیل شد. نتایج بخش کمی نشان داد که تمامی ابعاد و مولفه های کسب مرجعیت علمی در آموزش پزشکی با رویکرد آموزش پاسخگو، مورد تائید واقع شدند.

منابع و مأخذ:

استراس، آنسلم. کوربین، جولیت. (1390). اصول روش تحقیق کیفی: نظریه مبنایی، رویه ها وروش­ها، ترجمه بیوک محمدی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، چاپ سوم.

پوررضا، رسول. (1390). رسالت آموزش در کسب مرجعیت علمی، از منظر نقشه جامع علمی کشور، مجموعه مقالات اولین همایش ملی آموزش در ایران 1404، تهران: پژوهشکده سیاست­گذاری علم، فناوری و صنعت.

تابان، محمد. سیدجوادین، سیدرضا. پوراشرف، یاسان. یاسینی، علی. ویسه، سیدمهدی. (1395). شناسایی مؤلفه­های مرجعیت علمی در آموزش عالی ایران با رویکرد داده بنیاد، فصلنامه مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی،20(2): 182-163.

حسینی­مقدم، محمد. بشیری، حسن. حیدرزاده، آبتین. خوشرنگ، حسین. دادگران، ایده. (1398). ارائه الگوی پیشنهادی آینده نگاری مرجعیت علمی با تأکید بر مطالعه موردی­ دانشگاه علوم پزشکی گیلان، دو فصلنامه آینده­پژوهی ایران، 4 (1): 205-171.

دهقانی، محمودرضا. عزیزی، فریدون. حقدوست، علی اکبر. نخعی، نوذر. خزائلی، پیام. روانگرد، زینت. (1392). تحلیل وضعیت آموزش پزشکی پاسخگو و دیدگاه­های نوآورانه اعضای هیأت علمی بالینی دانشکده پزشکی کرمان در ارتقای وضعیت موجود بر اساس نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدها (مدل SWOT)، مجله مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی، 10 (4): 285-294

دهنویه، رضا. رفیعی، نورا. (1395).تولید علم و مرجعیت علمی، کمیت یا کیفیت؟، مجله گام­های توسعه در آموزش پزشکی، 13(6): 652-651.

صاحب­زاده، ماندانا. (1397). آیندهنگاری ضرورتی اساسی برای تحقق مرجعیت علمی در آموزش علوم پزشکی، مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی، 18(44): 404-403.

فیاض، ایراندخت. افشارکهن، زهرا. (1390). گذری بر بسترهای فرهنگی تحقق مرجعیت علمی، مجموعه مقالات همایش ملی آموزش در ایران 1404، تهران: پژوهشکده سیاست­گذاری علم، فناوری و صنعت.

گودرزی، غلامرضا و رودی، کمیل. (1390). تبیین مرجعیت علمی برای نهادهای علمی کشور با رویکرد تئوری مفهوم سازی بنیادی، مجله سیاست علم و فناوری، (14): 90-75.

لطیفی، میثم. طهماسبی بلوک آباد، رضا. جوادی، مجتبی. میرزایی هاوشکی، محمدحسن. (1397). استخراج و اولویت بندی راهبردهای نیل به مرجعیت علمی ج.ا.ایران با روش تحلیل عملکرد- اهمیت (IPA)، راهبرد، 27 (1): 29-5.

یحیی­پور، یوسف. (1396). شناسایی حیطه­های مرجعیت علمی در دانشگاه علوم پزشکی بابل، مجله پژوهش در آموزش علوم پزشکی، (9): 71-61.

Altbach, P. (2015). Higher education and the WTO: Globalization run amok, International Higher Education, 23: 17-31.

Araujo, L. S., Cruz José, F. A., Almeida Leandro S., (2017), Achieving scientific excellence: An exploratory study of the role of emotional and motivational factors, High Ability Studies, 28 (2): 249–264.

Boelen, C,  (2016),  Producing a socially accountable medical school: AMEE Guide No. 109, Medical Teacher, 38(11):1078–91.

Jamshidi H. (2011). Medical education in the twenty first century, Iranian Journal of Medical Education, 2(11):25-30.

Lindhult, E. (2019). Scientific Excellence in Participatory and Action Research: Rethinking Research Quality, Technology Innovation Management Review, 9(5): 6-21.

Olszewski, M. & Bednarska, M. (2018). Is scientific excellence a good predictor of academic engagement in knowledge transfer? Empirical evidence from tourism academia, Business and Non-profit Organizations Facing Increased Competition and Growing Customers’ Demands, 17: 83-94.

Tay, D. (2011). Discourse markers as metaphor signaling devices in psychotherapeutic talk, Language & Communication, 31 (4): 310-317.

Wiek, A., Ness, B., Schweizer-Ries, P., Brand, F. S., & Farioli, F. (2012). From complex systems analysis to transformational change: a comparative appraisal of sustainability science projects, Sustainability Science, 7(1): 5-24.