طراحی و آزمون مدل برندآفرینی شهری (موردمطالعه: شهرهای پره‌سر و بندرانزلی استان گیلان)

محورهای موضوعی : اقتصاد مالی

شهرام شهابی ¹ , نرگس دل افروز ² , علی قلی پور سلیمانی ³ , محمد طالقانی ⁴

1 - گروه مدیریت بازرگانی، واحد رشت دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
2 - گروه مدیریت بازرگانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
3 - گروه مدیریت بازرگانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
4 - گروه مدیریت صنعتی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

تاریخ دریافت : 1401/07/29 تاریخ پذیرش : 1401/09/30 تاریخ انتشار : 1401/10/01

کلید واژه: روش تحقیق آمیخته, بازاریابی مکان, واژه‌های کلیدی: برندآفرینی شهری,

چکیده مقاله :

چکیدهبرندسازی شهری، راهبردی است که به شهر هویتی فراموش‌نشدنی می‌دهد و ابزاری است که قادر است ارزش محوری شهر را به‌سرعت منتقل کند. پژوهش حاضر به طراحی و آزمون مدل برندآفرینی شهری (موردمطالعه: شهرهای پره‌سر و بندرانزلی استان گیلان) می‌پردازد. یافته‌ها و نتایج تجزیه‌وتحلیل داده‌های کیفی و کمّی پژوهش در دو بخش ارائه شده است. بخش اول مربوط به یافته‌های کیفی و بخش دوم نیز به نتایج داده‌های کمّی پرداخته شده است. جامعه آماری بخش کیفی پژوهش شامل مدیران شهری، مدیران میراث فرهنگی و گردشگری، مدیران محیط‌زیست، فعالان عرصه گردشگری، نخبگان دانشگاهی در رشته برندآفرینی شهری می‌باشند و 15 نمونه موردنظر در این زمینه تکمیل شد. جامعه آماری کمی شامل مدیران شهری، گردشگری، میراث فرهنگی و نیز مردم یا افرادی است که از شهرهای پره‌سر و بندرانزلی دیدار کردن می‌باشد که با استفاده از جدول مورگان و حجم نمونه برابر با 384 نفر است. یافته‌های کیفی حاصل از بررسی شامل عوامل علی، پدیده یا مقوله اصلی، عوامل مداخله‌گر، راهبرد، عوامل زمینه‌ای و پیامدها می‌باشد. یافته‌های کمی حاصل از بررسی مدل نهایی پژوهش، نشان داد کلیه بارهای عاملی ازلحاظ آماری معنی‌دار بوده است، خدمات رفاهی رتبه اول و عامل جاذبه‌های گردشگری رتبه آخر را دارد

چکیده انگلیسی:

AbstractUrban branding is a strategy that gives the city an unforgettable identity and is a tool that can deliver the city's core value quickly. The present study designs and tests the urban brand creation model (Case study: Preser and Bandar Anzali cities of Guilan province). The findings and results of the qualitative and quantitative data analysis are presented in two parts. The first part deals with the qualitative findings and the second part deals with the quantitative results. The statistical population of the qualitative part of the research includes urban managers, cultural and tourism heritage managers, environmental managers, tourism activists, academic elites in the field of urban brand creation and 15 samples were completed. Statistical population includes urban, tourism and cultural heritage managers as well as people or people visiting the prestigious cities of Bandar Anzali using Morgan table and sample size of 384 people. The qualitative findings of the study include causal factors, main phenomena or categories, confounding factors, strategy, contextual factors, and outcomes. The quantitative findings of the final research model showed that all factor loads were statistically significant, welfare services ranked first and tourism attractions ranked last.

منابع و مأخذ:

فهرست منابع

• پاکان، پردیس، سروری، هادی، و دانشور، مریم. (1401). تبیین مدل پارادایمی فرآیند برندسازی شهری با تحلیل محتوای کیفی برنامهی استراتژیک برندسازی شهر اصفهان. فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، سال یازدهم، شماره 42 ، صص. 17-1


• حسنی، تدریس. (1400). "برندینگ شهری". چاپ اول. انتشارات مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران. 116 صفحه.


• روستا، احمد، قره‌چه، منیژه، حمیدی‌زاده، محمدرضا و محمدی‌فر، یوسف. (1395). مدلی برای برندسازی شهری در ایران براساس نظریه داده بنیاد، فصلنامه مدیریت برند، دوره سوم، شماره 5، صص 12.


• سیدعباس‌زاده، میرمحمد، امانی، جواد، خضری، آذر، و پاشوی، قاسم. (1391). "مقدمه‌ای بر مدل‌یابی معادلات ساختاری به روشPLS و کاربردهای آن در علوم رفتاری"، انتشارات دانشگاه ارومیه.


• عباسی، بدری، قلی پور، آرین، دلاور، علی، و جعفری، پریوش. (1388). پژوهش‌های کیفی پیرامون تأثیر رویکرد تجاری‌سازی بر ارزش‌های سنتی دانشگاه، سیاست علم و فنّاوری. سال دوم، شماره 2، صص 63-76.


• لزگی، انسیه و صیامی، قدیر. (1396). تبیین مولفه‌های برندینگ شهری با تاکید بر ابعاد اقتصادی آن(نمونه موردی: کلان شهر مشهد)». فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، سال 32، شماره 3، صص 162-152.


• محمدپور زرندی، حسین، حسنی، علی، و امینیان، ناصر. (1395). عوامل موثر بر بنرد شهری و اولویت‌بندی آنها از دیدگاه گردشگران بین‌المللی(مطالعه موردی: برج میلاد تهران). فصلنامه اقتصاد و مدیریت، شماره 14، صص. 138 - 116.


• محمدی‌فر، یوسف، روستا، احمد، حمیدی‌زاده، محمدرضا، و قره‌چه، منیزه. (1395). مفهوم پردازی مدل برندآفرینی شهری در ایران. فصلنامه علمی– پژوهشی نحقیقات بازاریابی نوین. سال ششم، شماره 4، صص. 52-37.


• مختارپور، داود و شورج، فردین، (1401). طراحی مدل کارآفرینی بر اساس توانمندسازها برای ایران، فصلنامه اقتصاد مالی، شماره دوم، شماره 59، صص 155-178.


• منوریان، عباس، ابوئی اردکان، محمد، پورموسوی، سیدموسی، و رحیمیان، اشرف. (1392). مدل فرآیندی برندسازی شهری برای کلان‌شهرهای ایران. فصلنامه مدیریت دولتی، شماره 13، صص 63-41.


• میرزایی، حسن و جلیلی، ساناز. (1390). تأثیر توسعه گردشگری بر رشید اقتصادی مقایسه ایران و کشورهای منتخب، فصلنامه اقتصاد مالی، سال پنجم، شماره 15، صص 137-149.


• ناظمی، الهام. (1395). تاثیر برندسازی شهری بر منظر شهری پایدار، سومین کنفرانس بین‌المللی محیط‌زیست پایدار، رم، ایتالیا.


• نرگسی، شهین، بابکی، روح اله، عفتی، مهناز، (1397). بررسی رابطه بین گردشگری، رشد اقتصادی و توسعه مالی در ایران، فصلنامه اقتصاد مالی، شماره 11 صص 14 تا 71


• تدریس حسنی،(1400). برندینگ شهری. چاپ اول. انتشارات مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران. 116 صفحه.


• پاکان، پردیس.، سروری، هادی.، و دانشور، مریم. (1401). تبیین مدل پارادایمی فرآیند برندسازی شهری با تحلیل محتوای کیفی برنامهی استراتژیک برندسازی شهر اصفهان. فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، سال یازدهم، شماره 42 ، ص. 17-1


• روستا، احمد.، قره‌چه، منیژه.، حمیدی‌زاده، محمدرضا. و محمدی‌فر، یوسف. (1395)، «مدلی برای برندسازی شهری در ایران براساس نظریه داده بنیاد»، فصلنامه مدیریت برند، دوره سوم، شماره پنجم، ص. 12.


• سیدعباس‌زاده، میرمحمد.، امانی، جواد.، خضری، آذر.، و پاشوی، قاسم. (1391)، «مقدمه‌ای بر مدل‌یابی معادلات ساختاری به روشPLS و کاربردهای آن در علوم رفتاری»، انتشارات دانشگاه ارومیه.


• عباسی، بدری.، قلی پور، آرین.، دلاور، علی.، و جعفری، پریوش. (1388). «پژوهش‌های کیفی پیرامون تأثیر رویکرد تجاری‌سازی بر ارزش‌های سنتی دانشگاه». سیاست علم و فنّاوری. 2(2): ص. 63-76.


• لزگی، انسیه.، صیامی، قدیر. (1396)، «تبیین مولفه‌های برندینگ شهری با تاکید بر ابعاد اقتصادی آن(نمونه موردی: کلان شهر مشهد)». فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، سال 32، شماره سوم، شماره پیاپی 126، ص. 162-152.


• محمدپور زرندی، حسین.، حسنی، علی.، و امینیان، ناصر. (1395)، «عوامل موثر بر بنرد شهری و اولویت‌بندی آنها از دیدگاه گردشگران بین‌المللی(مطالعه موردی: برج میلاد تهران)». فصلنامه اقتصاد و مدیریت، شماره چهاردهم، ص. 138 - 116.


• محمدی‌فر، یوسف.، روستا، احمد.، حمیدی‌زاده، محمدرضا.، و قره‌چه، منیزه. (1395)، «مفهوم پردازی مدل برندآفرینی شهری در ایران». فصلنامه علمی– پژوهشی نحقیقات بازاریابی نوین. سال ششم، شماره چهارم، شماره پیاپی 23، ص. 52-37.


• مختارپور، داود.، شورج، فردین.، (1401). طراحی مدل کارآفرینی بر اساس توانمندسازها برای ایران، فصلنامه اقتصاد مالی، شماره دوم، شماره پیاپی 59، ص. 155-178.


• منوریان، عباس.، ابوئی اردکان، محمد.، پورموسوی، سیدموسی.، و رحیمیان، اشرف. (1392)، «مدل فرآیندی برندسازی شهری برای کلان‌شهرهای ایران». فصلنامه مدیریت دولتی، 13: ص. 63-41.


• میرزایی، حسن؛ و جلیلی، ساناز. (1390). تأثیر توسعه گردشگری بر رشید اقتصادی مقایسه ایران و کشورهای منتخب، فصلنامه اقتصاد مالی، سال پنجم،شماره 15، صص 137-149.


• ناظمی، الهام.، (1395)، «تاثیر برندسازی شهری بر منظر شهری پایدار»، سومین کنفرانس بین‌المللی محیط‌زیست پایدار، رم، ایتالیا.


• نرگسی، شهین.، بابکی، روح اله.، عفتی، مهناز.، (1397)، بررسی رابطه بین گردشگری، رشد اقتصادی و توسعه مالی در ایران، فصلنامه اقتصاد مالی، شماره 11 ص. 14 تا 71

• Balakrishnan, M.S. and Kerr, G. (2013), »The 4D Model of Place Brand Management, Springer Fachmedien Wiesbaden branded spaces«, experience enactments and entanglements sonnenburg, S. baker, l. (Eds). VOL. 2, Pp. 31 – 40.


• Braun, E., & Zenker, S. (2010), »Towards an Integrated Approach for Place Brand Management. 50th European Regional Science Association Congress«, Jönköping, Sweden.


• Cai, L. (2002), »Cooperative Branding for Rural Destinations Annals of Tourism Research«, Vol. 13, No. 9, pp. 810-811.


• De Chernatony, L., & Dall’Olmo Riley, F. (1998), »Modelling the components of the brand«, European Journal of Marketing, 32(11/12), pp. 1074-1090


• Dinnie, K. (2011), »City Branding: Theory and Cases (First Published ed)«, Palgrave Macmillan.


• Given, L. M. (2008), »The sage encyclopedia of qualitative research methods«, Thousand Oaks, CA: Sage.


• Han, M., & deJong, M. (2017), »City Branding in China’s Northeastern Region: How Do Cities Reposition Themselves When Facing Industrial Decline and Ecological Modernization?« Sustainability, 10, 102; doi: 10.3390/su10010102.


• Hankinson, G.(2004), »The brand images of tourism destinations: a study of the saliency of organic images«, -0421"Journal of Product HYPERLINK "https://www.emerald.com/insight/publication/issn/1061-0421"&HYPERLINK "https://www.emerald.com/insight/publication/issn/1061-0421" Brand Management, Vol. 13 No. 1, pp. 6-14. 


• Henseler, J., Ringle, C.M., & Sarstedt, M. (2015), »A new criterion for assessing discriminant validity in variance-based structural equation modeling«. Journal of the Academy of Marketing Science. Vol. 43, /43/1/page/1"Issue 1, pp. 115–135.


• Hu, L. t., & Bentler, P. M. (1999), »Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives«, Structural Equation Modeling, 6(1), pp. 1-55.


• Joo Y.M., & Seo, B. (2017), »Transformative city branding for policy change: The case of Seoul’s participatory branding, Environment and Planning C: Politics and Space«, 0(0), pp. 1–19.


• Kavaratzis, M. (2004). »From city marketing to city branding: Towards a theoretical framework for developing city brands«, Place Branding, Vol.1, /1/1/page/1"Issue 1, pp. 58–73.


• Kavaratzis, M. (2009), »Cities and their brands: Lessons from corporate branding«, Place Branding and Public Diplomacy, 5(1), pp. 26-37.


• Lin, Y., & Björnerb, E. (2018), »Linking city branding to multi-level urban governance in Chinese megacities: A case study of Guangzhou«, Contents lists available at Science Direct Cities, 80, PP. 29-37, https://doi.org/10.1016/j.cities.2017.10.018.


• Lu, H., de Jong, M., & Chen, Y. (2017), »Economic city branding in China: The multi-level governance of municipal self-promotion in the Greater Pearl River Delta«, Vol. 9, 496.


• Noori, N., & deJong, M. (2018), »Towards Credible City Branding Practices: How Do Iran’s Largest Cities Face Ecological Modernization?« Sustainability, 10(5), DOI: 10.3390/su10051354.


• Pedeliento, G., & Kavaratzis, M. (2019), »Bridging the gap between culture, identity and image: A structurationist conceptualization of place brands and place branding«, J. Prod. Brand Manag.


• Rainisto, S.K. (2009), »Success factors of place marketing: A Study of place marketing practices in northern Europe and The US«, Doctoral dissertation, Helsinki, University of Technology.


• Shirvani-Dastgerdi, A., & De-Luca, G. (2019), »Boosting city image for creation of a certain city brand«, Geogr. Pannonica, Vol. 23, pp. 23–31.


• Soltani, A., & Pieters, J. (2018), »Exploring city branding strategies and their impacts on local tourism success, the case study of Kumamoto Prefecture«, Japan, Asia Pacific Journal of Tourism Research, ISSN: 1094-1665 (Print) 1741-6507.


• Vanolo, A., (2008), »The Image of the Creative City: Some Reflections on Urban Branding in Turin«, Cities, Vol. 25, No. 6, pp. 370-382.


• Zenker, S. (2018), »Editorial: City marketing and branding as urban policy«, Cities, Vol. 80, pp. 1–3.


• Zenker, S., Braun, E., & Petersen, S. (2017), »Branding the destination versus the place: The e_ects of brand complexity and identification for residents and visitors«, Tour. Manag, Vol. 58, pp. 15–27.