بررسی و تحلیل گونه های ادب غنایی در شعر هوشنگ ابتهاج
محورهای موضوعی : متون زبان و ادبیات فارسیسعید حسام پور 1 , نوشین طالب زاده 2
1 - دانشیار بخش زبان و ادبیات فارسی ،دانشگاه شیراز،شیراز،ایران.(نویسنده مسئول).
2 - مدرس دانشگاه شیراز
کلید واژه:
چکیده مقاله :
بررسی گونه های ادب غنایی و چگونگی کاربرد آن ها در شعر معاصر می تواند ما را با جنبه های تازه ای از شعر دراین مقطع آشنا سازد در این مقاله گونه های ادب غنایی در دو مجموعه شعر سیاه مشق (کلاسیک) و تاسیان (شامل اشعار نیمایی و سپید) از هوشنگ ابتهاج بررسی می شود و هر کدام از این شاهدهای شعری از منظر زیبایی شناسی و دیدگاه های غنایی تحلیل می گردد. یافته های پژوهش نشان می دهد بیشتر گونه های ادب غنایی در شعر هوشنگ ابتهاج وجود دارد. به ویژه گونه هایی که موضوع هایی چون: عشق، سیاست و اجتماع را به تصویر می کشد که همین نشانگر سبک و سیاق رمانتیسم شاعر است. بیشترین میزان استفاده او از گونه های غنایی تصویری است تا گونه های توصیفی یعنی شاعر به جای آن که به توصیف ابنیه و البسه و اطعمه بپردازد به تصویرسازی وضعیت شخصی و اجتماعی سیاسی دوران مشغول است. این مقاله می کوشد تا ابعاد غنایی شعر ابتهاج را واکاوی و بررسی نماید.
The study of the genre types and their application of poetry. In this article, the genius types are studied in two sets of black poetry (classical) and Tassian (including poem by Nimaei and Sepid) by HushangEbtahaj. Each of these poetic witnesses is analyzed from the perspective of aesthetics and Ganaei. Findings of the research show that most of the Ganaeispecies are seen in HushangEbtehaj poetry. Specially, the types that represent themes such as love. Politics and society, this is a sign of the poet's romance style. His highest use is from pictorial rich species to descriptive species. In other words, the poet is engaged in illustrating the personal and social status of the era, rather than describing the objects of clothing.