مقایسۀ نگاه ارداویرافنامه و رساله الغفران در دنیای پس از مرگ
محورهای موضوعی : شعر
گُردآفرین محمدی
1
(مدرس دانشگاه آزاد اسلام ی واحد ی اسوج)
جلیل نظری
2
(عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلام ی واحد یاسوج)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
موضوع اصلی معراج نامه ها، سفر است. مسافران این گونه سفرهای روحانی درواقع شارحان سفرنامۀ روح و روان خوی شاند؛ چراکه آنان خود باتوجه به ذوق و عقاید خویش، پله های نردبان عروج را طی می کنند ویراف موبد زرتشتی ابن قارح شاعر و نویسندۀ عرب که البته ازطرف ابوالعلا به این سفر فرستاده می شود دو مسافر جهان آخرت هستند و این دو سفرنامه، شرح مشاهدات و چگونگی سفر این دو شخصیت است.در مقالة حاضر، کیفیت و چگونگی دو سفرنامۀ جهان آخرت بررسی و تحلیل شده است و ضمن بررسی ارداویرافنامه و رساله الغفران، این دو اثر با هم مقایسة تطبیقی شده و اشتراکات و افتراقات آن دو بیان شده است. نگارنده کوشیده است با بیان کردن مشابهات بسیاری که میان این دو اثر وجود دارد، میزان تأثیرگذاری ارداویرافنامه بر رساله الغفران را آشکار کند و این منبع ایرانی زرتشتی را به عنوان اولین معراج نامۀ ادیان معرفی کند
The main subject of Meraj Nameh is “journey”. The passengers of these spiritual journeys explain the ourney of their spirit since they ascent according to their beliefs.“Viraf” – the Zoroastrian priest – and “Ibn Qareh” – the Arab poet and writer – are two passengers to the afterlife who explain their observations and the status of their journey.The present article analyzes the quality of their journey to the afterlife and surveys the similarities and differences of their books – Ardaviraf Nameh and Al Qofran Resaleh with a comparative look.The author of the present article tries to express the similarities as well as the effect of Ardaviraf Nameh on Al Qofran Resaleh and introduce this Iranian-Zoroastrian line as the first Meraj Nameh of religions.