داستان نویسی از زبان حیوانات در ادبیات عربی و ادبیات فارسی
محورهای موضوعی : شعر
1 - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: ادبیات عربی , ادبیات فارسی , ادبیات داستانی از زبان حیوانات,
چکیده مقاله :
داستان نویسی از زبان حیوانات – منثور و منظوم – یکی از گونه‌های ادبی است که از دیرباز در ادبیات ملت‌های کهن مورد توجه بوده است. داستان‌های ایسوپ (ازوپ) در غرب و کلیله و دمنه در شرق از کهن‌ترین این داستان‌ها به شمار می‌روند. چگونگی راهیابی کلیله و دمنه از هندوستان به ایران در دورۀ پیش از اسلام و ترجمه آن به زبان عربی در سده‌های نخستین اسلامی برای همگان آشناست. در این پژوهش به تأثیر و تأثر زبان عربی و فارسی از یکدیگر در این گونه ادبی پرداخته شده و نمونه‌های گوناگون آن را در ادبیات هر دو ملت از روزگاران کهن تاکنون بیان شده، شاعران و نویسندگان ایرانی و عرب به گونه‌ای برجسته از این نوع ادبی برای بیان مضامین تعلیمی و اخلاقی وام گیری کرده‌اند. از نمونه‌های این ادیبان در ادبیات عربی می‌توان از احمد شرقی، محمد عثمان جلال و توفیق حکیم نام برد و از میان ادیبان ایرانی علاوه بر مرزبان بن رستم، سنایی، عطار و مولوی می‌توان از محمد حسن خان اعتماد السلطنه، پروین اعتصامی و ایرج میرزا نام برد.
Fictional literature from animals language in the form of prose and verse has always been a platform for expressing the moral, didactic and judgmental thoughts of poets and writers. Aesop's fables in the West and Kalila & Demeneh’s book in Sanskrit language are among the oldest of these works. In the East as well, this type of literature has been highly regarded. Arabic and Persian languages have benefited the most from this type of literature. After Islam, with the destruction of the Pahlavi versions, the Arabic translation of Ibn lbn Moqafah made Kalilah and Damenah last and translated it into Dari Persian. The position of this work is based on the fact that the French Lafonten got acquainted with these stories by getting access to the French translation of a version of Kalila and Demeneh, which is titled Anvar Soheili, translated by Hossein Vaez Kashefi from Abol Maali Kalila and Demeneh , and he wrote his stories in this context. Under the influence of Lafonten's fables, the Egyptian writer Mohammad Osman Jalal wrote his book in the name of Al-Ayoun Al-Yawaqez fi Al-Heakm and Al-Amsal, that its name express its educational and moral content.