جلوه های شاعرانۀ رنگ محلی در اشعار منوچهر آتشی

محورهای موضوعی : سایر زبان ها، گویش ها و ادبیات حاضر در ایران

عبدالمجید محققی ^{1 *} , فاطمه حیات داودی ²

1 - عضو هیات علمی دانشگاه یاسوج
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه یاسوج

تاریخ دریافت : 1391/09/06 تاریخ پذیرش : 1392/09/27 تاریخ انتشار : 1393/12/28

کلید واژه: منوچهر آتشی, رنگ محلی, فارس, بوشهر,

چکیده مقاله :

منوچهر آتشی از شاعرانی است که در آثارش رنگ محلی را برای توصیف واقعیت‌های محیط طبیعی و مفهوم پردازی های ذهنی خود، به کار برده است. عناصر اقلیمی و جغرافیایی و اعتقادات مردم منطقه جنوب از منابع اصلی تخیل منوچهر آتشی است. این محیط عاملی اساسی در کاربرد شگردهای بیانی، آرایه‌های ادبی، ترکیب الفاظ و ایجاد اصطلاحات و غنی‌کردن زبان شعری وی بوده است. در این زمینه، تشبیه پربسآمدترین شگرد خیالی وی است. بسامد عناصر بومی و محلی در شعر آتشی، در دو دفتر آواز خاک و آهنگ دیگر، یعنی در دفترهای نخستین وی، بیش از آثار دیگر اوست.

چکیده انگلیسی:

Colorful elements in Manoochehr Atashi‟s poems have been taken from the facts of the poet‟s environment and have bestowed an indigenous-oriented origin to his poems. His fancy source is composed of continental elements, climatic characteristics as well as beliefs of people in his area. The theme of his poem in terms of emotion and thought is a miniature stemmed directly from life and nature and is the production of his real emotions. Generally, Atashi‟s poem can be considered as one of the most beautiful climatic poems in Persian Language and Literature as south nature is the dominant element of his fantasy with a personal, partial and non-stereotype view.