مقدمه و هدف: م لزوم توجه به جنبه های اجتماعی ومفهوم پایداری اجتماعی در جریان ارزیابی پروژه های توسعه ای؛ یکی از مهمترین وکلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی ها و سیاست‌گذاری ها برای رشد و توسعه از سوی دولت ها محسوب می‌شود.مواد و روش: پارادایم کلی این پژوهش ترکیبی (آمیخته) از نوع متوالی- اکتشافی (کیفی کمی) است. از نظر میزان کنترل متغیرها از نوع غیرآزمایشی و از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی- توسعه ای می‌باشد. در طرح متوالی اکتشافی نیز ابتدا فرآیند گردآوری و تحلیل داده-های کیفی انجام می‌شود و سپس این نتایج برای انجام قسمت کمی(پرسش نامه) استفاده می‌شود. نتایج: نتایج نشان داد که پایداری اجتماعی در محدوه ی زمانی اجرای پروژه ماکزیمم بود و از بین مولفه های پایداری اجتماعی مولفه ی مشارکت اجتماعی به عنوان نقاط مهم و اثرات بالا در پایداری اجتماعی مشخص گردید. نتیجه گیری: نشان داد هنگام طراحی یک پروژه توسعه ای، برنامه ریزان وسیاستگذاران باید بتوانند همیشه برنامه های مختلفی را هنگام طراحی واجرای یک پروژه توسعه ای درنظرگرفته وپس از فکر کردن در مورد پیامدهای احتمالی بهترین برنامه و فعالیت های اجرایی را برنامه ریزی کرده و به مرحله ی اجرا درآورند. تفاصيل المقالة

نظر به اینکه ارزیابی اثرات اجتماعی به عنوان پیش نیازهای اجتماعی برای حل مشکلات و ناکارآمدی های اجتماعی و حتی از مهمترین بخش های شروع برای رشد اقتصادی است و فرصت هایی را برای کاربرد بنیادی مبانی توسعه ی پایدار فراهم می کند. از این رو لزوم توجه به بعد اجتماعی و تمرکز بر ارزیابی این بعد به منظور فراهم آوردن یک نتیجه گیری کلی از اثرات اجتماعی اقدامات و برنامه های توسعه ی پایدار را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال بررسی ادبیات نشان می‌دهد که مطالعات کمی در زمینه ی توصیف و تفسیر روش های ارزیابی اثرات اجتماعی با وجود اهمیت و جذابیت ارزیابی این بعد در اقدامات توسعه ی پایدار وجود دارد. علیرغم در دسترس بودن معیارها برای اندازه‌گیری اثرات اجتماعی، انتخاب ابزارهایی که مطابق با نیازهای دقیق محققان حوزه علوم اجتماعی باشد، کاری بس دشوار است. به منظور پرداختن به این چالش، هدف اصلی پژوهش حاضر ارائه یک تحلیل جامع از ابزارهای متداول و پرکاربرد اندازه گیری اثرات اجتماعی در پروژه های اجتماعی است که با استفاده از مروری سیستماتیک بر ادبیات موضوع صورت گرفته است. از این نظر، در این مطالعه از الگوی جرج زی ال بردی به عنوان یکی از مهمترین روش های استاندارد برای مقایسه تطبیقی این ابزارها در قالب چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه بهره گیری شده است. نتایج نشان می دهد که همیشه بهترین یک روش وجود ندارد و هر روش به طور قطع روش های دیگر را منتفی نمی کند. از سویی دیگر هر روش بهتر از روش دیگر نمی باشد و انتخاب بهترین روش به عواملی مانند حوزه پژوهش، موضوع تحقیق، طراحی تحقیق، انتخاب روش های مناسب و متناسب، بازبینی در انتخاب های انجام شده، بررسی مجدد سؤال ها، ماهیت مساله و سایر عوامل زمینه ای دارد. تفاصيل المقالة