مدل های ارزشیابی اولسون(۱۹۹۵) و فلتهام-اولسون (۱۹۹۵) از جمله مدل های مبتنی بر داده های حسابداری است که در آن نرخ تنزیل، سود حسابداری و محافظه کاری بر ارزشهای برآورد شده تاثیرگذارند. نظریه چرخه عمر شرکت بیان می کند که یک شرکت، در مراحل مختلف چرخه عمر در برخی جنبه های بااهمیت ویژگی های متفاوتی از خود نشان می دهد و باتوجه به هر مرحله از حیات اقتصادی خود، سیاست و خط مشی مشخصی را دنبال می کند. این سیاست ها در اطلاعات حسابداری شرکت ها منعکس می شوند. پس منطقی است انتظار داشته باشیم اهمیت این متغیرها در مراحل مختلف چرخه عمر متفاوت باشد. هدف این پژوهش ارائه و آزمون نسخه های تعدیل شده ای از مدل های اولسون و فلتهام-اولسون با استفاده از طبقه بندی چرخه عمر دیکینسون (۲۰۱۱) است. برای ارزیابی تجربی مدل های ارائه شده از اطلاعات ترکیبی 143 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای ۱۳۸۸ تا 1393 استفاده شده و مدل های تعدیل شده با مدل های اولیه مقایسه گردید. نتایج پژوهش حاکی از برتری پیش بینی و ارزشیابی مدل های تعدیل شده نسبت به مدل های اولیه است. تفاصيل المقالة

با توجه به مبانی نظری موجود در خصوص توان اثرگذاری ریسک ورشکستگی بر سه جزء از مبانی طراحی مدل های ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیرعادی (فرض تداوم فعالیت، میزان محافظه کاری و سود حسابداری) در این پژوهش ضمن طراحی مجدد مدلهای پیش بینی عایدات غیر عادی و ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیر عادی اولسون (1995) و فلتهام و اولسون (1995)، با لحاظ نمودن متغیر ریسک ورشکستگی، به مقایسه عملکرد مدلهای اولیه و تعدیل شده با استفاده از داده های ترکیبی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دو دوره تخمین 5 ساله (1382-1387) و 10 ساله (1382-1392) پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد لحاظ کردن ریسک ورشکستگی باعث بهبود قدرت مدلهای پیش بینی و ارزشیابی اولسون (1995) و فلتهام و اولسون (1995) طی هر دو دوره تخمین 5 و 10 ساله می شود، اما به سبب افزایش شدید ارزشهای سهام در سالهای پایانی دوره ی تخمین 10 ساله (به خصوص سالهای 91 و 92) ، ارزشهای برآورد شده توسط مدل های اولیه و تعدیل شده طی دوره تخمین 10 ساله به نحو معناداری پایین تر از ارزشهای واقعی بازار است. تفاصيل المقالة