با توجه به مبانی نظری موجود در خصوص توان اثرگذاری ریسک ورشکستگی بر سه جزء از مبانی طراحی مدل های ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیرعادی (فرض تداوم فعالیت، میزان محافظه کاری و سود حسابداری) در این پژوهش ضمن طراحی مجدد مدلهای پیش بینی عایدات غیر عادی و ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیر عادی اولسون (1995) و فلتهام و اولسون (1995)، با لحاظ نمودن متغیر ریسک ورشکستگی، به مقایسه عملکرد مدلهای اولیه و تعدیل شده با استفاده از داده های ترکیبی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دو دوره تخمین 5 ساله (1382-1387) و 10 ساله (1382-1392) پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد لحاظ کردن ریسک ورشکستگی باعث بهبود قدرت مدلهای پیش بینی و ارزشیابی اولسون (1995) و فلتهام و اولسون (1995) طی هر دو دوره تخمین 5 و 10 ساله می شود، اما به سبب افزایش شدید ارزشهای سهام در سالهای پایانی دوره ی تخمین 10 ساله (به خصوص سالهای 91 و 92) ، ارزشهای برآورد شده توسط مدل های اولیه و تعدیل شده طی دوره تخمین 10 ساله به نحو معناداری پایین تر از ارزشهای واقعی بازار است. تفاصيل المقالة