چکیده مقدمه: هدف از این پژوهش دست‌یابی به شاخصه‌های طراحی مسکن در اقلیم گرم و خشک و میزان انطباق‌پذیری مسکن پلکس به‌عنوان نوعی مسکن جدید با الگوهای گذشته معماری در ابعاد کالبدی و اقلیمی و هم‌چنین، دست‌یابی به معیارهایی که به احیاء معماری بومی گذشته و شناخت اصولی آن منجر می‌شود. روش: روش پژوهش مطالعه حاضر، ترکیبی از روش‌های توصیفی-تحلیلی و تطبیقی و با ماهیت کاربردی است. بعد از شناخت شاخصه‌های معماری بومی اقلیم گرم و خشک و شناخت مسکن پلکس از راه مطالعات میدانی (مشاهده و مصاحبه) ومروربرخی اسناد کتابخانه ای شاخصه‌های موردنظر در نمونه‌های مطالعاتی با سیستم امتیازدهی ارزیابی‌شده و از زاه مقایسه کمی (امتیازات کسب‌شده در نمونه‌های مسکن بومی و مسکن پلکس) و مقایسه کیفی (بررسی معیارهای به‌دست‌آمده از مطالعات انجام گرفته) به انطباق‌پذیری و استنتاج شاخصه‌های معماری هر یک از این دو نوع مسکن پرداخته‌شده است. یافته­ها: نتایج مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای و روش تطبیقی از طریق ویژگی‌های مفهومی و کالبدی مسکن بومی و مسکن پلکس در قالب شاخصه کالبدی ، اجتماعی و اقلیمی و تحلیل و سنجش شاخصه‌های موردنظر پس از طبقه‌بندی در قالب مؤلفه و معیارهای مربوطه ، هم پیوندی ، ارتباط و میزان انطباق شاخصه‌های طراحی در معماری مسکن بومی و مسکن پلکس به‌عنوان یک الگوی معاصر در طراحی مسکن جدید را نشان می دهد. مسکن بومی متأثر از مؤلفه‌های اقلیمی، فرهنگی و معیشتی است، اما مسکن پلکس حاصل شیوه‌ها و نگرش‌های جدید زیستی و اجتماعی است، ولی باوجود ریشه‌های متفاوت مسکن بومی وپلکس، می‌توان ویژگی‌های مشترکی در آن‌ها یافت. این معیارها نشان می‌دهد که مباحث مربوط به اصول پایداری اقلیمی جزء مباحث مهم و اساسی درزمینه طراحی معماری بومی می‌باشند که در مسکن پلکس تحقق‌یافته است. نتیجه­گیری: باتوجه به یافته­های این پژوهش می­توان نتیجه گرفت که تعامل نزدیکی بین معیارهای طراحی مسکن پلکس با مسکن بومی اقلیم گرم و خشک ,وجود دارد و این نوع مسکن می‌تواند به‌عنوان شکل جدیدی از مسکن معماری در ارتباط با اقلیم و ایجاد هم پیوندی با معماری گذشته در پاسخ‌گویی به محیط و ایجاد مسکن پایدار مفید، احیاء معماری مسکن بومی در معماری معاصر را در پی داشته باشد. تفاصيل المقالة