مقدمه: توزیع عادلانه پرسنل شاغل در حوزه بهداشت و درمان به ویژه پزشکان از عوامل تعیین‌کننده میزان دسترسی اقشار مختلف جامعه به خدمات بهداشتی و درمانی بوده و این توزیع عادلانه نقش اساسی در تحقق اهداف بلندمدت سند چشم‌انداز کشور در حوزه سلامت دارد. این مطالعه جهت تعیین عوامل تاثیرگذار بر تراکم پزشکان عمومی و متخصص در شهرستان‌های کشور انجام گردیده است. روش پژوهش: این پژوهش از نوع تحلیلی بود و به صورت مقطعی انجام گردید. جامعه پژوهش شامل تمام پزشکان منخصص و عمومی استان‌هایی بود که داده‌های آماری آنها در سال 1385 در سایت مرکز آمار ایران وجود داشت.147 شهرستان از میان کل شهرستان‌های کشور به طور تصادفی انتخاب شدند. جهت تحلیل داده ها از روش حداقل مربعات معمولی با نرم‌افزار Eviews 6 استفاده شد. یافته‌ها: مهم‌ترین عوامل تاثیر‌گذار بر تراکم پزشکان عمومی به ترتیب نسبت شهرنشینی(35/1-)، تعداد تخت بیمارستان دولتی(37/0) و تعداد تخت بیمارستان خصوصی(21/0) بود و مهم‌ترین عوامل تاثیر‌گذار بر تراکم پزشکان متخصص به ترتیب عبارت بودند از تعداد تخت بیمارستان دولتی(75/0)، تعداد تخت بیمارستان خصوصی(51/0) و میزان جمعیت(28/0). نتیجه‌گیری: تمرکز بیشتر منابع سلامت دولتی و خصوصی هر دو منجر به تراکم بالاتر پزشک در آن ناحیه خواهد شد. توزیع پزشکان عمومی بیشتر از هرچیز تحت تاثیر دستورالعمل‌ها و بخشنامه‌های وزارت بهداشت می‌باشد.در سیاست‌گذاری جهت توزیع عادلانه پزشکان توجه به این نکات و همچنین میزان کشش‌پذیری تراکم پزشکان نسبت به این عوامل سودمند و ضروری است. تفاصيل المقالة

مقدمه: با توجه به ضروری بودن نقش پرستاران و پیشرفت‌های علمی‌در نحوه مراقبت‌های پرستاری، ارائه خدمات پرستاری با کیفیت مطلوب و عالی، بدون آموزش حین خدمت میسر نمی‌گردد و این امر مستلزم بهبود انگیزه پرستاران برای شرکت در این‌ گونه برنامه‌ها است. در این راستا مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل انگیزشی موثر بر شرکت پرستاران در برنامه‌های آموزش ضمن خدمت در بین پرستاران دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام گرفت. روش پژوهش: مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی و به صورت مقطعی بر روی 283 نفر از پرستاران شاغل در سه بیمارستان آموزشی - عمومی‌تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام گرفت. ابزار مطالعه پرسشنامه‌ای شامل دو بخش اطلاعات فردی و پرسشنامه انگیزه پرستاران برای شرکت در برنامه‌های آموزش ضمن خدمت با 29 سوال در 4 حیطه عوامل شخصی، حیطه سازمانی، عوامل حرفه‌ای و عوامل مرتبط با برنامه‌ریزی دوره بود که در لیکرت 5 گزینه‌ای تنظیم شده بود. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و آزمون‌های t مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه و نرم‌افزار SPSS 21استفاده شد. یافته‌ها: در بین چهار مولفه مورد بررسی بیشترین و کمترین میانگین و انحراف معیار به ترتیب مربوط به عوامل حرفه‌ای (70/0±39/4) و عوامل سازمانی (62/0±03/3) بود. در بین بیمارستان‌ها نیز بیشترین میانگین مربوط به بیمارستان ب (38/0±08/4) بود. بین عوامل سازمانی و حرفه‌ای و جنسیت و نیز بین عوامل برنامه‌ریزی با دو متغیر گروه سنی و سابقه کاری پرستاران، رابطه آماری معنی‌داری دیده شد. نتیجه‌گیری: توجه به عوامل حرفه‌ای از اهمیت بسیار زیادی در برنامه‌ریزی دوره‌های آموزشی ضمن خدمت برای پرستاران در مراکز بیمارستانی برخوردار بوده و باید مورد توجه خاص قرار گیرد و بالطبع عدم توجه به آن در دراز مدت، منجر به کاهش انگیزه پرستاران برای شرکت در این برنامه‌ها و به دنبال آن کاهش بهره‌وری و اثربخشی دوره‌های آموزشی می‌شود. تفاصيل المقالة