چکیدههدف: اوقات فراغت یکی از ابعاد زندگی اجتماعی است که اگر با فرهنگ رایج جامعه مغایرت داشته باشد، می‌تواند تبدیل به یک مشکل یا معضل اجتماعی شود؛ لذا پژوهش حاضر با هدف طراحی مدل موانع فرهنگی مشارکت زنان در فعالیت‌های ورزشی اوقات فراغت در مراکز تفریحی ورزشی انجام شد.روش شناسی: روش تحقیق پژوهش از لحاظ نوع و تحلیل داده‌ها، از نوع کیفی با رویکرد نظریه‌سازی داده بنیاد بود. جامعۀ آماری پژوهش را مدیران ارشد، مسئولان امر و اعضای هیئت علمی آگاه به حیطه پژوهش تشکیل دادند، که به منظور انتخاب افراد نمونه از روش نمونه‌گیری هدفمند مبتنی بر رویکرد نظری استفاده گردید. داده‌های مورد نیاز با استفاده از مصاحبه‌های عمیق جمع‌آوری و در قالب سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی تجزیه‌ و تحلیل شد.یافته ها: بر اساس نتایج به‌دست آمده شرایط علی شامل وجود فرهنگ غیر‌بومی، دیدگاه مردسالارانه، ضعف در سرمایه فرهنگ ورزش زنان، عدم حمایت اجتماعی و موانع انگیزشی؛ شرایط زمینه‌ای شامل عوامل اقتصادی، عوامل امکاناتی و تسهیلاتی و عوامل مدیریتی و شرایط مداخله‌گر شامل عوامل ‌فردی و گرایشات مذهبی شناسایی گردید. راهبردها در سه حوزه نیازسنجی و سیاستگذاری، بومی‌سازی و همراستایی ارگان‌های ذی‌ربط معرفی شد و پس از ارائۀ پیامدها، مدل پارادایمی ارائه گردید.نتیجه گیری: نیازسنجی و سیاست‌گذاری، هم‌راستایی ارگان‌ها برای دستیابی به اهداف و بومی‌سازی فعالیت‌های اوقات فراغت نتایج مطلوبی را در راستای رفع موانع فرهنگی حضور زنان در مراکز تفریحی ورزشی و استفاده از منافع حاصل از آن، به همراه خواهد داشت. تفاصيل المقالة