هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اختلالات رفتاری و ارتباط مادر- کودک در کودکان دیابتی و عادی شهر اصفهان انجام شد. روش: این مطالعه مقطعی از نوع علی- مقایسه‌ای بود. جامعه پژوهش همه کودکان دیابتی شهر اصفهان در سال 2018 و کودکان عادی همتاشده با آنها بودند. نمونه پژوهش 100 کودک (50 دیابتی و 50 عادی) بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند. ابزارهای پژوهش چک‌لیست رفتاری کودک (آخنباخ، 1992) و مقیاس ارتباط مادر- کودک (یوسفی، 2014) بودند. داده‌ها با روش‌های خی‌دو و تحلیل واریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که کودکان دیابتی و عادی در اختلالات رفتاری و ارتباط مادر- کودک با هم تفاوت معنی‌داری داشتند؛ به عبارت دیگر، کودکان دیابتی در مقایسه با کودکان عادی دارای اختلالات رفتاری (و ابعاد آن شامل اختلالات درون‌سازی‌شده و برون‌سازی‌شده) بیشتر و ارتباط مادر- کودک ضعیف‌تری بودند (05/0p نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج می‌توان گفت که دیابت نقش موثری در افزایش اختلالات رفتاری و کاهش ارتباط مادر- کودک دارد، لذا برنامه‌ریزی برای انجام مداخلات روانشناختی جهت بهبود ویژگی‌های کودکان دیابتی ضروری است. تفاصيل المقالة