پژوهش حاضر به‌منظور بررسی رابطة بین پنج عامل شخصیت و تجربة کودک‌آزاری با ارتباطات خانوادگی در افراد سالم انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعة آماری مردم شهر اصفهان بودند و نمونه شامل 100 نفر از این جامعه بود که حاضر به همکاری برای تکمیل پرسشنامه‌ها بودند. ابزار شامل پرسشنامة 21 سؤالی کودک‌آزاری (یوسفی و شماعی‌زاده، 1392)، مقیاس 10 ماده‌ای ارتباطات خانوادگی بارنز و السون (1982) و پرسشنامة شخصیت نئو 60 سؤالی کاستا و مکری (1992) بود. به‌منظور تحلیل داده‌ها از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام استفاده شد و محاسبات به کمک نرم‌افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان داد از بین پنج عامل شخصیت، برون‌گرایی و وجدان‌گرایی با ارتباطات خانوادگی رابطة مثبت و معنادار دارند (01/0>p) و روان‌رنجوری و تجربة کودک‌آزاری با ارتباطات خانوادگی رابطة منفی و معناداری دارند (01/0>p). با توجه به این نتایج می‌توان گفت برای ارتقاء ارتباطات خانوادگی باید برون‌گرایی و وجدان‌گرایی را افزایش و روان‌رنجوری را کاهش داد. همچنین تمهیداتی اندیشید که تجربة کودک‌آزاری برای افراد درمان و حل گردد. تفاصيل المقالة

این پژوهش، اثربخشی آموزش گروهی اصلاح سبک فرزندپروری بر اساس اصلاح طرح‌واره‌های ناسازگار به مادران بر بهبود مشکلات رفتاری کودکان پیش‌دبستانی شهر اصفهان را بررسی کرد. پژوهش از نوع نیمه تجربی و به‌صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماری شامل کلیة مادران دارای کودک مبتلا به اختلالات رفتاری شهر اصفهان بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 40 نفر از مادران کودکان دارای اختلالات رفتاری انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامة اختلالات رفتاری راتر (1975) بود که از پایایی و روایی مناسب برخوردار است. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه و در 8 هفته تحت آموزش اصلاح سبک فرزندپروری بر اساس اصلاح طرح‌واره‌های ناسازگار قرار گرفت و گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشت. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از میانگین و انحراف استاندارد داده‌ها و سپس با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری، فرضیه‌های پژوهش بررسی شد. نتایج نشان داد که آموزش گروهی اصلاح سبک فرزندپروری بر اساس اصلاح طرح‌واره‌های ناسازگار به مادران بر بهبود مشکلات رفتاری کودکان در مراحل پیش‌آزمون و پیگیری تأثیر دارد (05/0>p) می‌تواند به‌عنوان یک روش مداخله‌ای مؤثر به کار گرفته شود. تفاصيل المقالة

چکیده: هدف از این پژوهش، مطالعۀ کیفی بررسی عوامل پایبندی به درمان در معتادان تحت درمان در مراکز کمپ در شهر اصفهان بود. این پژوهش از نوع کیفی و تحلیل مضمو ن بود. جامعۀ پژوهش،کلیۀ معتادان مراکز کمپ شهر اصفهان سال 1397 بود که از مراکز کمپ 10 نفر به شکل هدفمند و به روش همگون انتخاب شدند. ابزار پژوهش مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته بود که حاوی سؤالات مرتبط با عوامل پایبندی به درمان در معتادان تحت درمان بود. داده های گردآوری شده به کمک روش تحلیل مضمون(Braun & Clarke, 2006) تحلیل شد. نتایج بررسی نشان داد که عوامل پایبندی به درمان شامل شش مقولۀ اصلی است‌‌: 1)‌پایبندی به کمک عوامل خانوادگی، 2)پایبندی به کمک عوامل رفتاری، 3)پایبندی به کمک عوامل معنوی، 4)پایبندی به کمک عوامل اجتماعی، 5)پایبندی به کمک اصلاح زندگی شخصی، 6)پایبندی به کمک عوامل درمانی. درکل نتایج نشان می دهد پایبندی به درمان در معتادان تحت درمان مراکز کمپ در کنار شش عامل مهم مذکور رخ می‌دهد و درمانگر اعتیاد برای درمان از طریق مراکز کمپ باید به تقویت این شش مؤلفه توجه کند. تفاصيل المقالة

هدف از پژوهش حاضر، تدوین مدل مشاورۀ ازدواج مبتنی بر تعیین روند و محتوای مشاورۀ ازدواج بر اساس نظر خبرگان مشاورۀ ازدواج در شهر اصفهان بود. پژوهش از نوع کیفی و تحلیل مضمون بود. جامعۀ این پژوهش کلیۀ متخصصان خبره در زمینۀ مشاورۀ ازدواج بود. روش انتخاب شرکت‌کنندگان به روش هدف‌مند از بین مشاوران ازدواج و مشاوران مشهور به این تخصص بود. ملاک تعداد شرکت‌کنندگان بر اساس رعایت اصل اشباع بود داده ها بود. روش گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه‌ساختاریافته بود که حاوی سؤالات مرتبط با تجربه مشاورۀ پیش از ازدواج بود. داده های حاصل از مصاحبه به کمک روش تحلیل مضمون Braun, & Clarke (2006) تحلیل شد. نتایج تحلیل مضمون نشان داد که مشاورۀ ازدواج خبره‌محور شامل شش مقولۀ اصلی؛ شناخت ها، مهارت ها، الزامات، شکل دهی مرزها، تنظیم قدرت و کنترل و شکل دهی و حفظ صمیمت بود که هریک خرده‌مقولاتی را در بر می گرفت که ابعاد مختلف زندگی زوجی و خانوادگی را از گذشته تا به آینده تحت پوشش قرار می داد. با توجه به نتایج حاصل می‌توان نتیجه گرفت که مدل مشاورۀ پیش از ازدواج خبره‌محور مدل جامعی است که قابلیت استفاده در مشاورۀ ازدواج برخوردار است. تفاصيل المقالة

هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اختلالات رفتاری و ارتباط مادر- کودک در کودکان دیابتی و عادی شهر اصفهان انجام شد. روش: این مطالعه مقطعی از نوع علی- مقایسه‌ای بود. جامعه پژوهش همه کودکان دیابتی شهر اصفهان در سال 2018 و کودکان عادی همتاشده با آنها بودند. نمونه پژوهش 100 کودک (50 دیابتی و 50 عادی) بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند. ابزارهای پژوهش چک‌لیست رفتاری کودک (آخنباخ، 1992) و مقیاس ارتباط مادر- کودک (یوسفی، 2014) بودند. داده‌ها با روش‌های خی‌دو و تحلیل واریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که کودکان دیابتی و عادی در اختلالات رفتاری و ارتباط مادر- کودک با هم تفاوت معنی‌داری داشتند؛ به عبارت دیگر، کودکان دیابتی در مقایسه با کودکان عادی دارای اختلالات رفتاری (و ابعاد آن شامل اختلالات درون‌سازی‌شده و برون‌سازی‌شده) بیشتر و ارتباط مادر- کودک ضعیف‌تری بودند (05/0p نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج می‌توان گفت که دیابت نقش موثری در افزایش اختلالات رفتاری و کاهش ارتباط مادر- کودک دارد، لذا برنامه‌ریزی برای انجام مداخلات روانشناختی جهت بهبود ویژگی‌های کودکان دیابتی ضروری است. تفاصيل المقالة