به منظور بررسی اثر کاربرد اتانول و متانول بر کیفیت پس از برداشت و طول عمر گل‌های شاخه بریده میخک(Dianthus caryophyllus)، آزمایشی به صورت طرح آماری کاملاً تصادفی با 8 تیمار، 3 تکرار و هر تکرار حاوی 5 شاخه گل و در مجموع 120 شاخه گل بریده میخک انجام گردید. تیمارها شامل اتانول و متانول هر کدام با سه سطح 2، 4 و 6 درصد به همراه ساکارز 3 درصد بود. ساکارز 3 درصد و آب مقطر هم بعنوان شاهد در نظر گرفته شدند. صفات مورد ارزیابی شامل وزن تر نسبی، وزن خشک، جذب محلول، شاخص ثبات غشاء سلول، آنتوسیانین گلبرگ، کلروفیل کل برگ و عمر پس از برداشت گل‌ها بود. نتایج نشان داد که تیمار اتانول 4 درصد به همراه ساکارز 3 درصد بیشترین تأثیر را بهبود صفات مورد ارزیابی مانند وزن تر نسبی، وزن خشک، جذب محلول، شاخص ثبات غشاء سلول و عمر پس از برداشت گل‌ها داشت و تیمار متانول 4 درصد به همراه ساکارز 3 درصد بیشترین تأثیر را بهبود صفاتی مانند آنتوسیانین گلبرگ و کلروفیل کل برگ داشت. بیشترین عمر پس از برداشت گل‌ها با 7/9 روز در تیمار اتانول 4 درصد به همراه ساکارز 3 درصد و کمترین با 2/5 روز در تیمار شاهد بود. نتایج آماری بیانگر معنی‌داری اثر ساده تیمار، زمان و اثر متقابل تیمار×زمان در وزن تر نسبی، وزن خشک، جذب محلول، شاخص ثبات غشاء سلول و عمر پس از برداشت گل‌ها در سطح 1 درصد بود، ولی در آنتوسیانین گلبرگ و کلروفیل کل برگ، اثر ساده تیمار در سطح 1 درصد و اثر ساده زمان و اثر متقابل تیمار×زمان در سطح 5 درصد معنی‌دار بود. بنابراین می‌توان بیان نمود که کاربرد پس از برداشت اتانول و متانول موجب بهبود عمر پس از برداشت و برخی صفات کمی و کیفی گل میخک، نسبت به تیمار شاهد و ساکارز گردید. تفاصيل المقالة

به منظور مطالعه زیست‌شناسی سوسک برگ‌خوار نارون(Xanthogaleruca luteola Coleoptera, chrysamelidae) و روش‌های کنترل آن در شهر گرمسار، نمونه‌برداری‌‌های لازم از سنین مختلف زیستی و طول دوره رشدی آنها انجام شد. در شرایط آزمایشگاه نیز شاخه‌های حاوی برگ‌های دارای دستجات تخم و قسمت قاعده برگ جدا شده و به ظرف حاوی محلول آب قند منتقل شد. رطوبت مورد نیاز برگ‌ها طی مدت آزمایش از طریق پاشیدن آب روی آنها تامین شد و با قراردادن تخم‌ها درون انگوباتور با دمای 2±24 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 5±60 و طول دوره روشنایی 15 ساعت، مطالعات مراحل مختلف لاروی، طول دوره جنینی و اندازه‌های مربوط به لاروهای شامل طول لارو، عرض کپسول تخم و غیره انجام شد. نتایج بدست آمده حاکی است که نمونه‌های زمستان‌گذران در نیمه اول فروردین با رسیدن دما به حدود 17 درجه سانتیگراد، ظاهر و شروع به فعالیت تخم‌گذاری و تولید لارو می‌نمایند که تاپایان شهریور ماه 3 نسل کامل از خود بجا می‌گذارند. تخم‌ها بصورت دستجات 1-4 ردیفه و در هر ردیف بین 40-1 تخم مشاهده شد. دوره جنینی 8 روز طول کشید. این آفت دارای 3 سن لاروی بوده که مدت آن حدود 2/21 روز طول کشید و مرحله پیش‌شفیرگی آنها بسته به نوع نسل بین 3/11-9 روز طول کشید و دوره زیستی حشره کامل هم بین 2/27-25 روز به طول انجامید. بیشترین خسارت مربوط به دوره لاروی بین 1 و سن 2 بود. اما روش‌های کنترل مکانیکی و بیولوژیکی و در نهایت روش کنترل شیمیایی با استفاده از سموم زولون و تیودان نیز از روش‌های مرسوم کنترلی برای این آفت است. تفاصيل المقالة

تحقیق حاضر جهت ارزیابی اثر پرولین و گلایسین‌بتائین بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک، آنزیمی، رشد و گلدهی شمعدانی(Pelargonium spp.) تحت تنش خشکی، به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 13 تیمار، سه تکرار و هر تکرار حاوی سه گیاه، در مجموع 117 گیاه اجرا شد. تیمارها شامل اثرمتقابل محلول‌پاشی با پرولین و گلایسین‌بتائین هر کدام با دو غلظت 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر و اعمال تنش خشکی 25، 50 و 75 درصد ظرفیت زراعی بود. اعمال تیمارهاحدود یک ماه پس از کاشت قلمه‌های ریشه‌دار شده در بستر مناسب، انجام و نمونه‌برداری و ارزیابی صفات مورد نظر نیز در زمان تشکیل جوانه‌های گل صورت گرفت. مورفوفیزیولوژیک و آنزیمی گیاه مانند وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، شاخص ثبات غشاء سلول، آنتوسیانین گلبرگ، کلروفیل کل برگ، پرولین، پروتئین، فعالیت آنزیم‌‌های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز و ماندگاری گل روی بوته ارزیابی گردید. نتایج نشان داد بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، شاخص ثبات غشاء سلول، میزان پروتئین، فعالیت آنزیم‌های‌ سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز و ماندگاری گل روی بوته در تیمار Control و بیشترین و کمترین میزان پرولین به ترتیب در تیمار DS 75% Fc+GB50ppm و Control بود. همچنین بیشترین ماندگاری گل روی بوته با 6/8 روز مربوط به تیمار Control و کمترین ماندگاری گل روی بوته با 3/4 روز مربوط به تیمار DS 75% Fc+GB50ppm بود. تفاصيل المقالة

پروانش یا پریوش با نام علمی (Catharanthus osseous) یکی از مهمترین و پرمصرفترین گیاهان زینتی و دارویی خانواده آپوسیناسه (Apocynaceae) است که منشا این گیاه مناطق حاره و گرمسیر مانند جنوب هند، اندونزی و ماداگاسکار می‌باشد. تاکنون حدود 130 نوع آلکالوئید از پروانش استخراج شده است و این گیاه یکی از مهمترین گونه‌های گیاهی دارای ایندول آلکالوئید از نوع رزرپین است. مقدار این آلکالوئیدها در گیاه پروانش بسیار اندک می‌باشد و تمام بخش‌های این گیاه حتی دانه نیز دارای آلکالوئید است. دو آلکالوئید وین‌بلاستین و وین‌کریستین به صورت تجاری از مقدار زیادی گیاه پروانش استخراج می‌شوند که هر دو اثر ضدتوموری دارند و به همین دلیل در صنایع داروسازی از اهمیت بسیاری برخوردار هستند. مطالعات تجربی و بالینی اثر استفاده از گیاه پروانش را در بهبود برونشیت، آنژین، لوسمی، خونریزی بینی، بواسیر، قوای ذهنی، ورم لوزتین، ورم لثه‌ها، بازکردن مجاری عروقی و سرطان ثابت کرده‌اند. اما در استفاده این گیاه باید دقت نمود، زیرا مصرف خام آن از راه دهان خطرناک بوده و می‌تواند توهم‌زا باشد. پروانش گیاهی ارزشمند جهت شیمی درمانی با مجموعه آلکالوئیدهای وینکا (از جمله وین‌کریستین، ...) برای درمان انواعی از سرطان‌ها است. لذا در این مقاله برخی خصوصیات گیاهشناسی، فیتوشیمیایی و فارماکولوژیکی این گیاه بررسی می‌گردد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر 24- اپی براسینولید و اسید جاسمونیک بر شاخص‌های رشد و گلدهی سیکلامن (Cyclamen Persicum)، آزمایشی بصورت طرح آماری کاملاً تصادفی با 7 تیمار، 3 تکرار و هر تکرار حاوی 3 گلدان، در مجموع 63 گلدان گل سیکلامن در زمستان سال 1400 در گلخانه تجاری در شهرستان کرج انجام شد. تیمارها شامل 24- اپی براسینولید و اسید جاسمونیک هر کدام با 3 سطح 5/2، 5 و 10 میکرومولار و تیمار شاهد بود. نمونه‌برداری و ارزیابی صفات حدود چهار هفته پس از آخرین محلول‌پاشی انجام شد. صفات مورد ارزیابی شامل وزن تر و خشک گل، شاخص ثبات غشاء سلول، تعداد گل، محتوای آنتوسیانین گلبرگ، محتوای کلروفیل کل برگ و ماندگاری گل سیکلامن روی بوته بود. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد برگ و محتوای کلروفیل کل برگ در تیمار اسید جاسمونیک 5 میکرولیتر بدست آمد. بیشترین وزن تر و خشک گل، شاخص ثبات غشاء سلول، تعداد گل و محتوای آنتوسیانین گلبرگ در تیمار 24-اپی براسینولید 10 میکروگرم بود. همچنین بیشترین و کمترین ماندگاری گل سیکلامن روی بوته با 26/39 و 34/20 روز در تیمار 24-اپی براسینولید 10 میکروگرم و تیمار شاهد بدست آمد. بنابراین با توجه به نتایج تحقیق، محلول‌پاشی24- اپی براسینولید و اسید جاسمونیک برای بهبود شاخص‌های رشد و گلدهی سیکلامن توصیه می‌گردد تفاصيل المقالة

این مطالعه برای بررسی پاسخ های رشدی و فیزیولوژیک گیاه گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) به کاربرد برگی طولانی مدت اکسید روی (ZnO) و اسید سالیسیلیک (SA) در غلظت کم انجام شد. این آزمایش در شرایط کشت گلدانی در بستر کوکوپیت و پرلیت انجام شد و از محلول غذایی هوگلند برای آبیاری دانه رست‌های گوجه فرنگی استفاده شد. دانه رست‌های گیاه گوجه فرنگی با زینک اکسید (ZnO) در دو غلظت (صفر و 5 میلی‌گرم در لیتر) و اسید سالیسیلیک در دو غلظت (صفر و 5 میلی‌گرم در لیتر) سه روز درمیان طی دو ماه محلول‌پاشی شدند. کاربرد برگی تکی و توام اسید سالیسیلیک و زینک اکسید موجب بهبود رشد و وزن میوه شد. تیمارهای بکارگرفته شده اسید سالیسیلیک و زینک اکسید موجب افزایش ارتفاع گیاه، وزن تر اندام هوایی، وزن تر ریشه و وزن تر میوه شدند. محلول‌پاشی برگی تکی و توام اسید سالیسیلیک و زینک اکسید همچنین موجب افزایش معنی‌دار محتوای رنگیزه‌های فتوسنتزی شامل کلروفیل a وb (Chla)، Chlb و کاروتنوئیدها شد. افزایش معنی‌دار فعالیت آنزیم کاتالاز در اثر محلول‌پاشی برگی زینک اکسید و اسید سالیسیلیک به ویژه تیمار ترکیبی ثبت شد. فعالیت آنزیم پراکسیداز نیز روند افزایشی در پاسخ به کاربرد برگی زینک اکسید و اسید سالیسیلیک نشان داد. بطور کلی، این مطالعه شواهد فیزیولوژیک را تامین کرد که چگونه کاربرد ZnO و اسید سالیسیلیک در غلظت مناسب می‌تواند متابولیسم اولیه و سیستم آنتی‌اکسیدانی را بهبود بخشد. بدیهی است انجام تحقیقات بیشتر به ویژه مولکولی می تواند دانش ما را در زمینه ارتقا دهد. تفاصيل المقالة