در این مطالعه ابتدا پوشش Ni-P/nano TiO
2 با محلول تجاری بر روی زیرلایه آلومینیومی اعمال و ویژگیهای مختلف آن مورد بررسی قرار گرفت. سپس با افزودن فعال کننده سطحی SDS خواص این پوشش مطالعه شد. بعد از آن تاثیر پایدارکننده Thiourea بر روی پوشش ارزیابی و پس از آن، ب
أکثر
در این مطالعه ابتدا پوشش Ni-P/nano TiO
2 با محلول تجاری بر روی زیرلایه آلومینیومی اعمال و ویژگیهای مختلف آن مورد بررسی قرار گرفت. سپس با افزودن فعال کننده سطحی SDS خواص این پوشش مطالعه شد. بعد از آن تاثیر پایدارکننده Thiourea بر روی پوشش ارزیابی و پس از آن، به بهینه سازی غلظت نانوذرات TiO
2 و دور همزن برای حصول بیشترین سختی در پوشش پرداخته شد. در آخر با استفاده همزمان پایدارکننده و فعال کننده سطحی تاثیر آن بر روی مورفولوژی و سختی پوشش مورد بررسی و نتایج با حالتهای قبل مقایسه شد. نتایج نشان داد استفاده از محلول تجاری بدون هیچ نوع ماده افزودنی برای اعمال ذرات TiO
2 مناسب نیست و محلول در مدت زمان کمی ناپایدار میگردد. با اعمال فعالکننده سطحی SDS پایداری محلول اندکی بهبود پیدا کرد لکن سختی پوشش کاهش مییابد (HV 345) که دلیل این موضوع ایجاد ساختار گل کلمی و وجود تخلخل زیاد در پوشش است. با اعمال پایدارکننده Thiourea علاوه براینکه مشکل پایداری محلول مرتفع گردید، سختی پوشش نیز افزایش یافت. سختی در این حالت به مقدار بیشینه HV792 رسید. نرخ پوشش دهی و درصد حضور نانوذرات TiO
2در این حالت به ترتیب مقادیر µm/h19 و 8/3 درصد وزنی اندازهگیری شد که در میان همه پوششها بیشینه مقدار است. در نهایت نیز مشخص شد اعمال همزمان پایدارکننده و فعال کننده سطحی باعث کاهش کیفیت پوشش خواهد شد.
تفاصيل المقالة