این پژوهش با هدف طراحی و تبیین الگوی عوامل مؤثر بر خودشیفتگی مدیران با تأکید بر حالت نظارتی (مطالعه موردی مدیران دانشگاه پیام نور) انجام شد. روش تحقیق در این پژوهش آمیخته و از لحاظ ماهیت، کاربردی است. جامعه آماری و حجم نمونه در بخش کیفی 8 نفر از خبرگان و متخصصان مدیریت و در بخش کمی شامل کلیه مدیران مراکز و واحدهای دانشگاهی پیام نور منطقه 5 (استان اصفهان، یزد، چهارمحال و بختیاری) است که تعداد آن ها مجموعاً 168 نفر می باشد. با توجه به محدود بودن جامعه آماری، حجم نمونه برابر با جامعه آماری در نظر گرفته می شود . ابزار گردآوری داده‌ها مصاحبه نیمه‌ساختارمند و پرسشنامه محقق‌ساخته می باشد، تجزیه ‌و تحلیل اطلاعات بخش کیفی براساس رویکرد نظریه داده‌‌بنیاد (سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی) و بخش کمی از روش‌های آمار استنباطی(تحلیل عاملی‌تائیدی) انجام شد و مدل‌های پارادایمی و مفهومی ترسیم گردید. با توجه به هدف اصلی پژوهش با استفاده از نرم افزارAMOS، میزان تأثیر این عوامل بر خودشیفتگی مدیران بررسی گردید. سپس معنادار بودن تفاوت بارهای عاملی (وزن های رگرسیونی) با مقدار صفر ارائه شد. چون مقدار P محاسبه شده نشان داد از بین 16 عامل مؤثر بر خودشیفتگی مدیران 3 عامل از 05/0 بزرگتر است، لذا با 95 درصد اطمینان می‌توان گفت بار عاملی محاسبه شده برای این 3 مولفه، معنادار نبوده و بر خودشیفتگی مدیران دانشگاه های پیام نور تاثیری ندارد. با حذف سه عامل مذکور مجدداً مدل مورد آزمون قرار گرفت و در نهایت الگوی عوامل مؤثر بر خودشیفتگی مدیران طراحی گردید. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر عوامل مؤثر بر خودشیفتگی مدیران انجام شده است. محقق بدون دستکاری و مداخله در وضعیت موجود پژوهش، تنها به دنبال گزارش وضعیت حال حاضر براساس نظرات افراد مورد مطالعه می‌باشد؛ لذا جهت انجام پژوهش، از روش توصیفی_پیمایشی بهره گرفته شد. جامعۀ آماری شامل کلیه مدیران مراکز و واحدهای دانشگاهی پیام نور منطقه 5 (استان اصفهان، یزد، چهارمحال و بختیاری) به تعداد 168 نفر می‌باشد. با توجه به محدود بودن جامعۀ آماری، حجم نمونه برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد. به‌منظور تحلیل استنباطی داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از ابزار اندازه‌گیری، از روش آماری t تک متغیره (برای شناسایی عوامل مؤثر بر خودشیفتگی مدیران) مرحلۀ پیمایشی تحقیق تکمیل گردید. درنهایت برای طراحی مدل عوامل مؤثر بر خودشیفتگی مدیران، از مدل معادلات ساختاری (Amos) استفاده شد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، مدل ارائه شده براساس نظرات مدیران دانشگاه‌های پیام نور در قالب 16 عامل شامل خلاصه می گردد که عبارت اند از کمبود روحیۀ مشارکت‌پذیری، کمبود روحیۀ خود انتقادی، میل و گرایش به تمرکزگرایی، رجحــان رابطه بر ضابطه، بی‌ثباتی قوانین و مقررات، عدم تناسب اختیارات و مسئولیت‌های محوله، فقدان همدلی و صمیمیت، خیال‌پردازی و خودنمایی، تصور دارا بودن قدرت بی‌نهایت، تصور دارا بودن موفقیت نامحدود، استفاده از دیگران در جهت پیشرفت و ارتقای خود، خصومت نسبت به دیگران، عزت‌نفس، غرور سازمانی، ریاست‌طلبی و ساختار سازمان. تفاصيل المقالة