پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی تحلیل رفتار کاربردی و بازی درمانی بر افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌توان ذهنی خفیف انجام شد. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه‌های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش کودکان کم‌توان ذهنی خفیف مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره منطقه سه شهر تهران در فصل بهار سال 1401 بودند. نمونه پژوهش 45 کودک کم‌توان ذهنی خفیف بودند که پس از بررسی ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به روش تصادفی در سه گروه مساوی شامل دو گروه آزمایش (تحلیل رفتار کاربردی و بازی درمانی) و یک گروه کنترل جایگزین شدند. هر یک از گروه‌های آزمایش به‌تفکیک 10 جلسه 45 دقیقه‌ای (دو جلسه در هفته) به‌صورت گروهی تحت آموزش تحلیل رفتار کاربردی و بازی درمانی قرار گرفتند و در این مدت گروه کنترل آموزشی ندید. ابزار پژوهش حاضر شامل فرم اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسشنامه مهارت‌های اجتماعی (گریشام و الیوت، 1990) بود. داده‌ها با روش‌های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که هر دو روش مداخله تحلیل رفتار کاربردی و بازی درمانی در مقایسه با گروه کنترل باعث افزایش مهارت‌های اجتماعی و هر سه مولفه آن شامل همکاری، قاطعیت و خویشتن‌داری کودکان کم‌توان ذهنی خفیف شدند (001/0P<)، اما بین روش‌های مداخله در افزایش مهارت‌های اجتماعی و مولفه‌های آن تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P>). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، درمانگران، مشاوران و روانشناسان می‌توانند از هر دو روش تحلیل رفتار کاربردی و بازی درمانی برای افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌توان ذهنی خفیف استفاده کنند. تفاصيل المقالة