هدف پژوهش حاضر بررسی مدل پیش‌بینی اضطراب رقابتی بر اساس راهبردهای تنظیم هیجان با در نظر گرفتن نقش میانجی سرسختی در ورزشکاران تیم‌های ملی بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه ورزشکاران تیم‌های ملی انفرادی و تیمی در سال 1398 بودند. تعداد افراد نمونه 300 ورزشکار بود که بر اساس ملاک‌های ورود و خروج پژوهش و به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سرسختی کوباسا (1989)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی گارنفسکی (2006) و مقیاس اضطراب رقابتی مارتنز و همکاران(1990) بودند. داده‌های گردآوری شده با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که مدل پیش‌بینی اضطراب رقابتی بر اساس راهبردهای تنظیم هیجان با در نظر گرفتن نقش میانجی سرسختی بر اساس داده‌های تجربی از برازش مطلوبی برخوردار است. همچنین اثر مستقیم و غیرمستقیم تنظیم هیجان بر اضطراب رقابتی ورزشکاران مورد تأیید قرار گرفت (p <0.05). هم‌چنین سرسختی به طور مستقیم بر اضطراب رقابتی ورزشکاران اثرمی‌گذارد (p <0.05). نتایج نشان داد که راهبردهای تنظیم هیجان به‌طور معناداری، با اضطراب رقابتی رابطه‌ی دارند و راهبرد باز ارزیابی به صورت منفی و راهبرد بازداری به صورت مثبت تغییرات هر یک از ابعاد اضطراب رقابتی را تبیین می‌کنند در مجموع نتایج حاکی از آن بود که راهبردهای تنظیم هیجان نقش مؤثری در ابعاد اضطراب رقابتی ایفاء می‌کنند و سطوح اضطراب تکواندوکاران متناسب با این راهبردها می‌باشد. تبیین چرایی وجود رابطه‌ی معنادار بین تنظیم هیجان و اضطراب رقابتی، منوط به در نظر گرفتن مؤلفه‌های این متغیرهاست. خود مدیریتی، به عنوان یکی از مؤلفه‌های تنظیم هیجان، نشانگر میزان توانایی فرد برای مدیریت رفتارهایش در موقعیت‌های مختلف می‌باشد تفاصيل المقالة