مقدمه: با توجه به اهمیت بررسی علائم جسمانی در بیمارن مبتلا به صرع، پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل ساختاری علائم جسمانی بر اساس حمایت اجتماعی ادراک‌شده و ترومای کودکی با میانجیگری افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به صرع انجام شد. روش پژوهش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش بیماران مبتلا به صرع کشور ایران در سال 1400 بودند که 260 نفر از آنها با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه علائم جسمانی (کروئنکی و همکاران، 2002)، مقیاس حمایت اجتماعی ادراک‌شده (زیمت و همکاران، 1988)، پرسشنامه ترومای کودکی (برنشتاین و همکاران، 2003) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (لاویباند و لاویباند، 1995) بود. داده‌ها با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS-24 و AMOS-26 تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مدل علائم جسمانی بر اساس حمایت اجتماعی ادراک‌شده و ترومای کودکی با میانجیگری افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به صرع برازش مناسبی داشت. هم‌چنین، حمایت اجتماعی بر افسردگی، اضطراب و استرس و علائم جسمانی اثر معنادار منفی، ترومای کودکی بر افسردگی، اضطراب و استرس اثر معنادار مثبت و افسردگی، اضطراب و استرس بر علائم جسمانی اثر معنادار مثبت داشت (0/05>P)، اما ترومای کودکی بر علائم جسمانی اثر معناداری نداشت (0/05<P). علاوه بر آن، حمایت اجتماعی با میانجیگری افسردگی، اضطراب و استرس بر علائم جسمانی اثر معنادار منفی و ترومای کودکی با میانجیگری افسردگی، اضطراب و استرس بر علائم جسمانی اثر معنادار مثبت داشت (0/05>P). نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه برنامه‌ریزی برای کاهش علائم جسمانی در بیماران مبتلا به صرع از طریق افزایش حمایت اجتماعی و کاهش افسردگی، اضطراب و استرس ضروری می‌باشد. تفاصيل المقالة

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روش بازی درمانی خانواده محور بر مشکلات عاطفی-رفتاری کودکان با اختلال یادگیری در دوره ابتدایی بود. این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان دوره ابتدایی دارای اختلال یادگیری مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره آرامان شهر تهران در سال 1396 بودند. نمونه پژوهش 32 نفر از آنان بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 45 دقیقه‌ای با روش بازی درمانی خانواده محور آموزش دید. گروه‌ها مقیاس مشکلات عاطفی-رفتاری راتر را در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند. داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکووا) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین گروه‌های آزمایش و کنترل در همه مشکلات عاطفی-رفتاری کودکان تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر روش بازی درمانی خانواده محور باعث کاهش معنادار مشکلات پرخاشگری و بیش‌فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضداجتماعی و کمبود توجه کودکان با اختلال یادگیری شد (001/0P<). بنابراین روش بازی درمانی خانواده محور باعث کاهش مشکلات عاطفی-رفتاری کودکان با اختلال یادگیری شد. تفاصيل المقالة