هدف از این پژوهش، تبیین رابطه نرخ ماندگاری با انواع تعامل دانشجویان در بستر یادگیری الکترونیکی می باشد. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی بوده و از لحاظ هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان رشته های فنی-مهندسی موسسه آموزش عالی الکترونیکی مهر البرز را تشکیل می دهند. بنابراین با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه ای با میزان 232 نفر برآورد شد. برای گردآوری داده ها نیز از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که روایی آن پس بررسی خبرگان این حوزه به تایید رسید و پایایی آن نیز با بکارگیری ضریب آلفای کرونباخ 0.86 برآورد شد سپس نتایج در دو بخش توصیفی (درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون تی و ضریب همبستگی) با استفاده از نرم افزار spss تحلیل و بررسی شدند.یافته ها نشان می دهد که بیشترین و کمترین نرخ ماندگاری به ترتیب مربوط به رشته های مهندسی فناوری اطلاعات (0.86 درصد) و مهندسی فناوری اطلاعات-تجارت الکترونیک (0.18 درصد) است. اما برایند کلی نرخ ماندگاری در موسسه آموزش عالی مهر البرز برابر با 0.72 درصد بود. از میان تعاملات گوناگون در این بستر نیز تعامل دانشجویان با دستیاران با میانگین (3.8123) بالاترین میزان بود. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر باهدف مروری نظام‌مند بر معیارهای اعتباربخشی نهادهای آموزش عالی الکترونیکی انجام‌شد.جامعه پژوهش 341 مقاله در پایگاه‌های اطلاعاتی و اسناد نهادهای معتبر اعتباربخشی یادگیری الکترونیکی در سطح بین‌المللی بود که پس از خارج کردن اسناد و مقالات نامرتبط، تحلیل کلی روی 35 سند به عنوان نمونه صورت پذیرفت و درمجموع 7 عامل و 42 معیار شناسایی شد. جهت تحلیل داده‌ها از کد گذاری باز و محوری با استفاده از نرم افزار QSR و NVIvo استفاده شد و به منظوربررسی قابلیت اعتماد داده‌های پژوهش از استراتژی تایید توسط همکاران پژوهش استفاده شد.نتایج یافته‌ها نشان داد که مهم‌ترین عوامل و معیارهای اعتباربخشی در نهادهای آموزش عالی در محیط یادگیری الکترونیکی عبارت‌اند از: عوامل مربوط به حکمرانی، برنامه‌ریزی، پژوهش، فرایند یادهی-یادگیری الکترونیکی، پشتیبانی در محیط یادگیری الکترونیکی، فناوری و عوامل روان‌شناختی مرتبط با ذی‌نفعان که در مطالعات بسیاری موردتوجه قرارگرفته بود نتایج تحقیق حاضر به سیاست‌گذاران و برنامه ریزان حوزه آموزش عالی در محیط یادگیری الکترونیکی کمک می‌کند که با استفاده از مؤلفه‌های شناسایی‌شده از یک‌سو نیاز به نهادی به‌منظور اعتباربخشی را در اولویت برنامه‌های راهبردی خود قرار داده و از سویی دیگر با پایش و ارزشیابی نهادهای آموزش عالی الکترونیکی، چالش ها را شناسایی و در جهت بهبود کیفیت تلاش کنند. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر باهدف بررسی ارتباط بین مسئولیت اجتماعی، سرمایه اجتماعی و توسعه اجتماعی در آموزش عالی از منظر اعضای هیئت‌علمی پردیس مرکزی دانشگاه تهران انجام‌شده است. روش پژوهش ازنظر هدف کاربردی و از منظر گردآوری داده‌ها توصیفی–همبستگی به روش مدل معادلات ساختاری بوده است. جامعه پژوهش کلیه اعضای هیئت‌علمی پردیس مرکزی دانشگاه تهران به تعداد 578 نفر بودند که تعداد 234 نفر به شیوه‌ی نمونه‌گیری تصادفی ساده از طریق فرمول کوکران انتخاب گردید. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون‌های t تک نمونه‌ای، ضریب رگرسیون و مدل معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزار لیزرل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که: 1- وضعیت سرمایه اجتماعی، مسئولیت اجتماعی و توسعه اجتماعی دانشگاه تهران از منظر اعضای هیئت‌علمی در سطح نسبتاً مطلوبی قرار دارد. 2- توسعه اجتماعی به‌طور مستقیم از متغیرهای پیش‌بین مسئولیت اجتماعی و سرمایه اجتماعی تأثیر می‌پذیرد. هم‌چنین نتایج حاکی از آن است که تمامی متغیرها در حد مطلوب گزارش‌شده‌اند و مدل با داده‌ها برازش خوبی دارد و این بیانگر این است که رابطه خطی بین متغیرها و سازه‌های مکنون وجود دارد. تفاصيل المقالة