فهرس المقالات Hawa Jaafar


  • المقاله

    1 - بررسی مقایسه‌ای خواص فیتوشیمیایی، آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی عصاره گیاهان شوید، زیره سیاه، بومادران و میخک
    اکوفیتوشیمی گیاهان دارویی , العدد 5 , السنة 9 , زمستان 1400
    این آزمایش به منظور مقایسه و ارزیابی خاصیت فیتوشیمیایی، آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی عصاره های شوید[1]، زیره سیاه[2]، بومادران[3]، و میخک[4] در قالب یک طرح کامل تصادفی در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مشهد در سال 1400 انجام شد. عصاره متانولی گیاهان به روش رفلا أکثر
    این آزمایش به منظور مقایسه و ارزیابی خاصیت فیتوشیمیایی، آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی عصاره های شوید[1]، زیره سیاه[2]، بومادران[3]، و میخک[4] در قالب یک طرح کامل تصادفی در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مشهد در سال 1400 انجام شد. عصاره متانولی گیاهان به روش رفلاکس استخراج و با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) ترکیبات شیمیایی آنها آنالیز شد. فنل کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره ها به ترتیب از طریق فولین-سیکالتو و رادیکال های آزاد DPPH و نیتریک اکسید (NO) بررسی و سپس پتانسیل عصاره ها در مهار آنزیم های زانتین اکسیداز، هیالورونیداز، استیل کولین استراز، الاستاز و تیروزیناز بررسی گردید. نتایج نشان داد که بیشترین میزان فنل کل (40/9 mg GAE/g.DW ) و ساپونین (94/8 mg diosgenin /g.DW) در عصاره میخک و کمترین میزان فنل کل ( mg GAE/g.DW 2/7) و ساپونین (mg diosgenin /g.DW 7/72) در عصاره بومادران مشاهد شد. نتایج ارزیابی HPLC نشان داد که غلظت ترکیبات فنولیکی در عصاره گیاه میخک در مقایسه با بقیه عصاره های گیاهی بیشتر بود. عصاره گیاه میخک در مقایسه با بقیه عصاره _های مورد بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی قویتری داشت به طوری که مقادیرIC50 بدست آمده برای عصاره میخک از دو روش DPPH و NO به‌ترتیب برابر μg/ml 82/95 وμg/ml 104/34 بود. سه عصاره میخک، بومادران و زیره سیاه به‌ترتیب در غلظت‌های 55/3 μg/ml ، 98/5 μg/ml و 198 μg/ml بیشترین اثر گذاری را بر روی مهار آنزیم زانتین اکسیداز داشتند. نتایج حاصل از خاصیت ضدالتهابی نشان داد که که عصاره گیاه میخک با بیش از 61 درصد، بالاترین مهار نیتریت اکساید را نشان داد. به نظر می رسد عصاره میخک این پتانسیل را دارد که به عنوان ماده ضدالتهاب، روشن کننده پوست و جلوگیری کننده از چروک پوست مورد استفاده قرار گیرد. تفاصيل المقالة

  • المقاله

    2 - بررسی خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدسرطانی عصاره میوه درخت ارس (Juniperus polycarpos) بر روی سلول سرطانی پستان MCF7
    زیست شناسی جانوری , العدد 1 , السنة 15 , بهار 1402
    گیاه ارس (Juniperus polycarpos) دارای ترکیبات طبیعی زیست فعالی است که برای تولید داروهای ضد التهابی و ضد سرطانی استفاده می شود. هدف این مطالعه بررسی خواص آنتی اکسیدانی و ضدسرطانی عصاره میوه درخت ارس بر روی سلول سرطانی پستان MCF7 می باشد. برای این منظور،جهت عصاره گیری، م أکثر
    گیاه ارس (Juniperus polycarpos) دارای ترکیبات طبیعی زیست فعالی است که برای تولید داروهای ضد التهابی و ضد سرطانی استفاده می شود. هدف این مطالعه بررسی خواص آنتی اکسیدانی و ضدسرطانی عصاره میوه درخت ارس بر روی سلول سرطانی پستان MCF7 می باشد. برای این منظور،جهت عصاره گیری، میوه درخت ارس به مدت 7 روز خشک و سپس به آن ترکیب متانول و HCL اضافه و با همزن مغناطیسی هم زده و پس از قرارگیری در دستگاه تقطیر از طریق کاغذ واتمن فیلتر شد. جهت ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره میوه درخت ارس از روش DPPH استفاده و میزان جذب رادیکال های آزاد در طول موج 517 نانومتر خوانده شد. جهت تعیین مقدار IC50از ویتامین C به عنوان یک آنتی اکسیدان استاندارد استفاده شد. سلول سرطانی پستان MCF7 کشت و اثر سایتوتوکسیسیتی عصاره بعد از 48 ساعت به روش MTT assay محاسبه شد. برای تعیین سمیت عصاره از مدل موشی Balb/c استفاده و بعد از تیمار با دوزهای (25، 50 و 100 میلی گرم/کیلوگرم) خون گیری جهت بررسی تغییر تعداد سلول های خونی و جداسازی بافت های کبد، کلیه، روده، طحال جهت تغییرات مورفولوژیکی و بافت‌شناسی انجام شد. درصد مهارکنندگی آنتی اکسیدان عصاره میوه درخت ارس در غلظت300 میکروگرم در میلی لیتر، به ترتیب با دو روش DPPH وFRAP 25/2 ± 47/59 و 09/2±19/63 درصد بوده و این مقادیر از میزان استاندارد‌ بکاررفته یعنی ویتامین C کمتر بود. 9/66 میکروگرم بر میلی لیتر از عصاره میوه توانست 50 درصد از رشد سلول های سرطانی پستان را در طی مدت زمان 48 ساعت مهار کند. آنالیز سلول های خونی و بافتی تغییرات معنی داری را در تعداد سلول های خونی و تغییرات مورفولوژیکی بافتی نشان نداد. یافته ها، اثر سایتوتوکسیسیتی عصاره برروی سلول های سرطان پستان را نشان داد. از طرفی عصاره باعث مسمومیت در مدل موشی نشده و برروی بافت های حیوان و سلول های خونی تاثیر معنی داری نداشته است. تفاصيل المقالة