سابقه و هدف: بیماری پارکینسون دومین اختلال تحلیل برنده عصبی شایع پس از آلزایمر و شایع‌ترین علت اختلال حرکتی است. این بیماری به عنوان یک بیماری پیشرونده با تخریب سلول‌های عصبی همراه می‌باشد. محدودیت کالری تنها اقدام پیشگیرانه‌ای است که دارای اثرات قوی برای طول عمر در مدلهای آزمایشگاهی است. در سطح گسترده‌ای از مطالعات حیوانی نشان داده شده است که محدودیت کالری موجب افزایش طول عمر، کاهش بروز چندین بیماری وابسته به سن و حفظ عملکردهای جوانی می‌شود. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثر رژیم محدودیت کالری در موش‌های صحرایی نر پارکینسونی می‌باشد. مواد و ورش‌ها: در این مطالعه از 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در 5 گروه (کنترل، پارکینسون، محدودیت کالری، پارکینسون+محدودیت کالری و محدودیت کالری+پارکینسون دو) استفاده شد. حیوانات در گروه‌های محدودیت کالری تحت محدودیت کالری 30 درصدی قرار گرفتند. بیماری پارکینسون به وسیله تزریق رزرپین به مدت دو روز (1mg/kg, i.p) ایجاد شد. برای سنجش کاتالپسی از تست میله استفاده شد. نتایج: میزان کاتالپسی در گروه‌های پارکینسون+ محدودیت کالری و محدودیت کالری+پارکینسون دو نسبت به گروه پارکینسون به طور معنی‌داری کمتر بود (P<0.05). نتیجه گیری: محدودیت کالری 30 درصد می‌تواند باعث بهبود کاتالپسی در موش‌های صحرایی مبتلا به پارکینسون گردد. همچنین اعمال محدودیت کالری قبل از القای بیماری پارکینسون از شدت عوارض پس از ابتلا به بیماری از جمله کاتالپسی می‌کاهد. تفاصيل المقالة

از آنجایی که مصرف افزودنی ها جهت افزایش راندمان تولید در پرورش جوجه ها دارای عوارض جانبی همچون آسیب کبدی می باشند، اهمیت استفاده از گیاهان دارویی از جمله برگ گردو به دلیل داشتن آنتی اکسیدان ها مورد توجه است. 50 عدد جوجه به 3 گروه آزمایشی و 2 گروه کنترل (سالم و سمی) تقسیم شدند. سه گروه آزمایشی از روز 21 دوره به مدت 14 روز به میزان 5/0، 1و 5/1 گرم عصاره آبی برگ گردو به ازای هر کیلوگرم وزن بدن را دریافت کردند. در انتهای دوره گروه های تیماری و گروه کنترل سمی یک میلی لیتر تترا کلرید کربن را به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند و گروه کنترل سالم تزریقی نداشت. خونگیری و نمونه برداری بافت کبد انجام گرفت. نتایج نشان داد در دوز 0.5 و 1 بافت کبد تخریب سینوزوئیدی و بهم ریختگی سلولی داریم اما در دوز 1.5 عروق و مجاری صفراوی سالم و سلول ها مرتب هستند. آنزیم های کبدی در گروه 1.5 کاهش میزان نسبت به گروه های با دوز پایین تر و کنترل سمی را داشته اند (P<0/05). بیان BID در دوز 1 و 1.5 کاهش و بیان Bcl2 در دوز 1 و 1.5 افزایش در مقایسـه بـا گـروه کنتـرل را دارند(P<0/001). عصاره برگ گردو در دوز بالا با افزایش ژن آنتــی آپوپتوتیــک Bcl-2 و کــاهش بیــان ژن آپوپتیک BID، مانع از ایجاد آپوپتوز و آسیب بافتی و افزایش آنزیم های کبدی شده است که نشان دهنده مقاومت کبد در برابر سمیت ccl4 میباشد. تفاصيل المقالة