این تحقیق با هدف بررسی غلظت فلزات‌سنگین جیوه، سرب و کادمیوم در منابع آب شهر یزد به مدت مقطعی 9 ماه (مردادماه 92 تا فروردین ماه 93) صورت گرفت. در مجموع تعداد 28 نمونه آب از 28 حلقه چاه برداشت شد و فلزات‌سنگین مورد بررسی بوسیله دستگاه جذب اتمی کوره گرافیتی اندازه‌گیری شد. با توجه به نتایج بدست آمده میانگین عناصر جیوه، سرب و کادمیوم به ترتیب صفر، 0011/0 و 0004/0 اندازه گیری و سپس به جهت مصارف انسانی با استانداردهای جهانی مقایسه گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان غلظت فلزات سنگین جیوه، سرب و کادمیوم در نمونه‌های مورد آزمایش از حداکثر میزان مجاز استاندارد سازمان بهداشت جهانی (WHO) کمتر بود و خطری از نظر بهداشتی منطقه مورد مطالعه را تهدید نمی‌کند. اما با توجه به گسترش روز افزون جمعیت و افزایش میزان آلودگی‌ها و بیماری‌ها ممکن است در آینده تغییراتی در میزان غلظت فلزات‌سنگین مشاهده شود. بنابراین ضروری است پایش عناصر سنگین بطور مستمر صورت گیرد. تفاصيل المقالة

تحقیق حاضر در فصل بهار سال 1396 به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین نیکل و کادمیوم در بافت عضله ماهی مید (Liza klunzingeri) صید شده از آب های خلیج فارس در بندربوشهر صورت گرفت. بدین منظور تعداد 30 قطعه ماهی مید با میانگین وزنی 230/53 گرم و میانگین طول کل 05/17 سانتیمتر تهیه شد. پس از انجام عملیات زیست سنجی نمونه ها را با آب مقطر شستشو داده و مقداری از بافت عضله خالص جداسازی گردید. بعد از خشک کردن رطوبت و آب موجود در فضای میان بافتی نمونه‌ها، به میزان 1 گرم نمونه بافتی پودر شده جدا و با 10 میلی‌لیتر اسید نیتریک غلیظ هضم اسیدی نمونه‌ها با روش Moopam صورت گرفت. برای اندازه‌گیری سطح فلزات سنگین نیکل و کادمیوم از دستگاه جذب اتمی مجهز به کوره گرافیتی VARIAN مدل (AA 100) استفاده شد. بر اساس نتایج بدست آمده میانگین و انحراف از معیار غلظت فلزات سنگین نیکل و کادمیوم در بافت‌ عضله ماهی مید به ترتیب 611/0 ± 638/6 و 292/0 ± 201/3 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن خشک محاسبه شد. مقایسه نتایج میزان فلزات نیکل و کادمیوم در بافت عضله ماهی مید در بندربوشهر با استاندارد‌های جهانی نشان دهنده بیشتر بودن مقدار غلظت فلزات‌سنگین با مقدار مجاز استانداردهای‌ سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان جهانی غذا و کشاورزی (FAO)، مرکز ملی بهداشت و پزشکی استرالیا (NHMRC) و وزارت شیلات و کشاورزی انگلستان (MAFF) بود. تفاصيل المقالة

در مطالعه حاضر تاثیر سطوح مختلف دارچین (Cinnamomum verum) در دو سطح کربوهیدرات بالا (30 درصد) و پایین (20 درصد) جیره بر عملکرد رشد و برخی از فاکتورهای ایمنی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان (Oncrhynchus mykiss) مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، 360 قطعه قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 33/1 ± 12/16 (میانگین ± انحراف معیار) گرم با شش جیره شامل جیره اول (کربوهیدرات پایین؛ 20 درصد کربوهیدرات)، جیره دوم (کربوهیدرات پایین و 3 درصد دارچین)، جیره سوم (کربوهیدرات پایین و 5 درصد دارچین)، جیره چهارم (کربوهیدرات بالا؛ 30 درصد کربوهیدرات)، جیره پنجم (کربوهیدرات بالا و 3 درصد دارچین) و جیره ششم (کربوهیدرات بالا و 5 درصد دارچین) به مدت 56 روز تغذیه شدند. مطابق نتایج به‌دست‌آمده تاثیر جیره حاوی کربوهیدرات و دارچین بر میزان وزن نهایی و افزایش وزن معنی دار بوده (05/0 < p)، به طوری که بیشترین وزن نهایی و افزایش وزن در جیره 2 (کربوهیدرات پایین و 3درصد دارچین) و جیره 3 (کربوهیدرات پایین و 5 درصد دارچین) مشاهده شد که با جیره 6 (کربوهیدرات بالا و 5 درصد دارچین) اختلاف معنی دار نداشتند (05/0 < p). نتایج شاخص های خون شناسی مربوط به گلبول سفید و شمارش افتراقی آن در ماهیان قزل آلای رنگین کمان نشان داد که اختلاف معنی داری بین تیمارها در میزان گلبول سفید، مونوسیت، بازوفیل، نوتروفیل و ائوزینوفیل مشاهده نشده است (05/0 < p). اما درصد لنفوسیت تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفته و بالاترین درصد لنفوسیت در ماهیان تغذیه شده با جیره 3 مشاهده شده است (05/0 > p). سطح فعالیت آنزیم لیزوزیم، ایمنوگلوبولین و سیستم کامپلمان تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0 < p). با توجه به نتایج مربوط به عملکرد رشد و برخی از شاخص های ایمنی ماهیان تغذیه شده با جیره دوم و سوم عملکرد مناسب تری نسبت به سایر تیمارها داشتند داشتد. تفاصيل المقالة