آب یکی از مهم ترین منابع طبیعی موجود در زمین است که ضمن محدود بودن، نقش موثری در توسعه پایدار جوامع دارد. رفتار مصرفی مردم نسبت به آب به نگرش و میزان آگاهی آنان نسبت به مسایل مربوط به آب بستگی دارد. تحقیق حاضر به مطالعه عوامل موثر بر نگرش زنان روستایی نسبت به آب پرداخته است. روش تحقیق مورد استفاده از نظر هدف، کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات میدانی است و با روش تحقیق توصیفی و با فن پیمایش انجام گرفت. جمعیت مورد مطالعه شامل تمام خانوارهای روستایی ساکن در 125روستای شهرستان شیروان بودند که آب لوله کشی داشتند. حجم نمونه مورد نیاز برابر 223 نفر برآورد گردید که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسش نامه بود که روایی محتوایی آن توسط اساتید دانشگاه و کارشناسان سازمان آب مورد تأیید قرار گرفت. پایایی نیز با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان داد که نگرش زنان روستایی نسبت به آب در حد متوسط قابل ارزیابی می باشد. همچنین بین سن، سطح تحصیلات و هزینه آب مصرفی و نگرش نسبت به آب رابطه معنی دار وجود ندارد، اما افراد با درآمد بالاتر، نگرش نامساعدتری نسبت به آب دارند. پیشنهاد مقاله حاضر در نظر گرفتن برنامه های آموزشی به منظور ارتقای نگرش زنان روستایی نسبت به آب و انجام تحقیق پیرامون ارتباط نگرش نسبت به آب و رفتار مصرف آب می باشد. تفاصيل المقالة

در این تحقیق تغییرات کاربری اراضی سال های گذشته منطقه مراوه تپه در استان گلستان و امکان پیش بینی آن در آینده با استفاده از مدل زنجیره مارکوف بررسی شده است. بدین منظور با استفاده از تصاویر سنجنده های MSS، +ETM و OLI ماهواره لندست و اطلاعات جانبی منطقه، نقشه کاربری اراضی سال های 1365، 1379 و 1393 تهیه شد و نقشه کاربری اراضی سال 1407 پیش بینی گردید. با توجه به نتایج این تحقیق، مساحت جنگل متراکم در طی دوره های مورد مطالعه و با گذر زمان کاهش یافته، اما مساحت اراضی کشاورزی با گذر زمان افزایش یافته است. در این منطقه مساحت مرتع متراکم در طی دورة (1365-1379) کاهش یافته است. نرخ افزایش سالیانه اراضی کشاورزی در طی دورة (1365-1379) برابر 45/113 هکتار و در طی دورة (1379-1393) نرخ افزایش برابر با 27/91 هکتار در سال بوده است. نتایج حاصل از پیش بینی تغییرات در فاصله زمانی 1393-1407، نشان داد که طی این دوره احتمال می رود مساحت کاربری های جنگل نیمه متراکم و مرتع متراکم کاهش یابد و مساحت سایر کاربری ها با توجه به نتایج پیش بینی مدل افزایش یابد. در این میان بیشترین افزایش مربوط به کاربری کشاورزی با روند 89/25 هکتار در سال است. با توجه به یافته های تحقیق، تغییرات کاربری اراضی در جهت تخریب عرصه های منابع طبیعی بوده است. هرچند در سال های اخیر اقدامات مؤثری در جهت حفاظت این عرصه ها صورت گرفته است، اما همچنان توجه و حفاظت بیشتر منابع طبیعی و محیط زیست در منطقه مراوه‌تپه امری ضروری می باشد. تفاصيل المقالة