به‌منظور بررسی اثر کود زیستی و شیمیایی بر عملکرد و انتقال مواد فتوسنتزی تریتیکاله در شرایط دیم، آزمایشی به‌صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در دو سال زراعی (1394 و 1395) اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل کود زیستی (فاکتور اصلی) در پنج سطح، شاهد (عدم مصرف)، ازتوبارور-1، میکوریزا، فسفات بارور-2، پتا بارور-2 و کود شیمیائی نیتروژن (فاکتور فرعی) (منبع اوره) در چهار سطح، شامل، شاهد، 50، 100 و 150 کیلو گرم در هکتار در نظر گرفته شد. در این آزمایش، تلفیق کود زیستی-شیمیایی، عملکرد علوفه و انتقال مواد را افزایش داد. عمکرد علوفه خشک در ترکیب 100 و 150 کیلو گرم در هکتار کود اوره با کودهای زیستی نسبت به شاهد، به ترتیب 5428، 5668 و 3528 کیلوگرم درهکتار بود. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین انتقال مواد فتوسنتزی از اندام رویشی به دانه (انتقال ماده خشک، سهم انتقال ماده خشک به دانه، میزان انتقال ماده خشک از ساقه) 6/634 گرم/گیاه و 121 درصد، تغییر می‌یابد. نتایج کلی نشان داد که در شرایط دیم، کاربرد توام کود زیستی با اوره در زمان کاشت، عملکرد مطلوب تریتیکاله را سبب خواهد شد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر خشکی و محلول‌پاشی عناصر کم‌‌مصرف بر عملکرد دانه، مقدار پروتیین و روغن دانۀ سویا، آزمایشی به صورت اسپلیت_فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار در سال زراعی 94-1393 در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم‌آباد اجرا شد. فاکتور تنش رطوبتی در سه سطح (آبیاری نرمال، تنش-خشکی از مرحله 50 درصد گلدهی و تنش‌خشکی از مرحله 50 درصد غلاف‌دهی که در آنها به ترتیب آبیاری در زمان اعمال 60، 120 و 120 میلی‌متر تبخیر از تشتک کلاس A به عنوان عامل اصلی و عامل رقم، شامل (ارقام M7 و M9) و محلول‌پاشی عناصر کم‌مصرف (آهن، روی، بر، مس، منگنز) در سه سطح (عدم محلول‌پاشی، محلول‌پاشی در مرحلۀ50 درصد گلدهی و محلول‌پاشی در مرحلۀ 50 درصد گلدهی و 50 درصد غلاف‌دهی) به صورت فاکتوریل، به عنوان عوامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد اثر تنش خشکی، محلول‌پاشی عناصرکم‌مصرف و رقم در سطح آماری یک درصد و اثر متقابل تنش‌خشکی در محلول‌پاشی در سطح آماری پنج درصد تأثیر معنی‌داری بر عملکرد دانه سویا داشتند. بطوری که بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار آبیاری نرمال (بدون تنش‌خشکی) با میانگین 3192 کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد دانه مربوط به تیمار تنش در مرحله گلدهی با میانگین 2211 کیلوگرم در هکتار بود. همچنین بیشترین عملکرد کمی و کیفی سویا در شرایط بدون تنش، محلول‌پاشی در دو مرحلۀ 50 درصدگلدهی و 50 درصد غلاف‌دهی و رقم M7 حاصل شد و حساس‌ترین مرحلۀ رشدی سویا نسبت به تنش‌خشکی مرحلۀ گلدهی تشخیص داده شد. تفاصيل المقالة

افزایش عملکرد محصولات زراعی، به‌ویژه گندم به‌دلیل داشتن بیشترین سطح کشت و مصرف در کشور از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هیومیک‌اسید به‌عنوان یک اسیدآلی طبیعی حاصل از هوموس و سایر منابع طبیعی، بدون اثرات مخرب زیست‌محیطی جهت بالا بردن عملکرد دانه در گندم به خصوص در شرایط متغییر محیطی می‌تواند موثر واقع شود. به-منظور ارزیابی اثر محلول پاشی هیومیک‌اسید بر عملکرد کمی و کیفی و برخی خصوصیات زراعی گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1396-1395 در منطقه بیرانشهر(لرستان) اجرا شد. عوامل شامل محلول پاشی با هیومیک‌اسید در چهار سطح با غلظت‌های (شاهد، 1، 2 و 3 در هزار) و مراحل رشد (شامل پنجه‌دهی، ساقه‌دهی، سنبله‌دهی) بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل هیومیک‌اسید در مرحله رشد صفات عملکرد و اجزای عملکرد و همچنین صفات کیفی نظیر پروتیین دانه و عملکرد پروتیین را به طور معنی داری تحت تاثیر قرار داد و بیشترین عملکرد دانه با افزایش 6/33 درصد در هکتار، در تیمار محلول‌پاشی با غلظت 2 در هزار در مرحله پنجه‌دهی به دست آمد. صفات عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد دانه در سنبله، طول‌سنبله، تعداد سنبلچه در سنبله، وزن هزار دانه دارای همبستگی مثبت و معنی‌داری با عملکرد دانه بودند. یافته‌ها نشان داد که محلول‌پاشی با هیومیک اسید می‌تواند موجب بهبود خصوصیات رشد و عملکرد دانه گندم رقم میهن گردد و می‌توان در جهت افزایش عملکرد اقتصادی این محصول مورد توجه قرار گیرد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثرات تاریخ کاشت، تراکم و الگوی کاشت بر عملکرد و برخی خصوصیات ذرت دانه ای رقم K.S.C647 در منطقه بیرانشهر (استان لرستان)، آزمایشی در سال زراعی 94-1393 انجام شد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه سطح تاریخ کاشت ( 25 اردیبهشت، 12 خرداد و 29 خرداد)، سه تراکم (60، 75 و 85 هزار بوته در هکتار) و دو سطح آرایش کاشت (یک ردیفه و دو ردیفه) در چهار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عملکرد دانه تحت تاثیر تاریخ کاشت و تراکم بوته قرار گرفت. اما اثر ساده تاریخ کاشت و آرایش کاشت × عملکرد دانه تأثیر گذار نبود. بیشترین عملکرد دانه در تراکم 85 هزار بوته در هکتار بدست آمد که 14.653 تن در هکتار بوده است. همچنین در اثرات متقابل تاریخ کاشت،‌ تراکم بوته و آرایش کاشت بیشترین عملکرد دانه در تاریخ کاشت های دوم (12 خرداد) و تراکم 85 هزار بوته در هکتار با فاصله بین خطوط کاشت 25 سانتی متر (دو ردیفه) با 15.849 تن در هکتار مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده از این آزمایش، رقم K.S.C647 در تاریخ کاشت حداکثر تا اواسط خرداد ماه، برای حصول حداکثر عملکرد کمی و کیفی و برخورداری از طول فصل رشد بیشتر و انطباق مراحل نمو آن با شرایط مطلوب آب و هوایی، برای مناطق سردسیر لرستان از جمله بیرانشهر و مناطق مشابه توصیه می گردد. تفاصيل المقالة