دیابت شیرین یک ناهنجاری متابولیکی است که از میزان شیوع نسبتاً بالایی در سراسر دنیا برخوردار است. نارسایی کلیوی از عوارض اصلی بیماری دیابت محسوب می‌شود. روش‌های درمانی زیادی از کل دنیا برای مداوای دیابت معرفی شده‌اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر حفاظتی نارینژنین بر آسیب پیش‌رس کلیوی در موش‌های صحرایی دیابتی‌شده توسط آلوکسان بود. بدین منظور تعداد چهل سر موش صحرایی نر ویستار به‌شکل تصادفی در چهار گروه برابر شامل گروه‌های شاهد سالم، سالم تیمار با نارینژنین، دیابتی و دیابتی تیمار با نارینژنین توزیع شدند. دیابت نیز توسط تزریق داخل صفاقی تک‌دز آلوکسان (mg/kg 120) ایجاد گردید. موش‌های تیمار با نارینژنین (mg/kg50) دارو را از طریق گاواژ، روزانه و به مدت سه هفته دریافت کردند. در پایان، مقادیر سرمی شاخص‌های عملکرد کلیه شامل اوره، اسید اوریک و کراتینین و همچنین میزان محصول پراکسیداسیون لیپیدی (مالوندیآلدئید) و فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در هموژنات کلیه موش‌ها اندازه‌گیری شد. همچنین، هیستوپاتولوژی برای ارزیابی شدت درجات آسیب در کلیه انجام شد. تفاوت معنی‌دار بین گروه‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و پس‌آزمون توکی تعیین شد. معنی داری آماری 05/0p< در نظر گرفته شد. در موشهای دیابتی‌شده با آلوکسان، نارینژنین به طور معنیداری میزان اوره، اسید اوریک و کراتینین سرم را افزایش داد (05/0p<). همچنین، نارینژنین به طور معنیداری میزان پراکسیداسیون لیپیدی را در کلیه موشهای دیابتی کاهش و سطوح آنزیم‌های آنتیاکسیدان را در آنها افزایش داد (05/0p<). یافته‌های هیستوپاتولوژی کلیه نیز با یافته‌های بیوشیمیایی در توافق بودند. تفاصيل المقالة