زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک قارچ صدفی (pleurotus ostreatus) بر شاخص‌های هماتولوژی خون ماهی تیلاپیا (Oreochromis niloticus) مواجهه شده با نانو ذرات نقره بود. روش کار: به همین منظور تعداد 120 بچه ماهی تیلاپیا به مدت 42 روز در 4 تیمار: تیمار (1) شاهد، فاقد پربیوتیک قارچ صدفی، تیمار (2) غذای حاوی 05/0 تیمار (3) غذای حاوی 1/0 و تیمار (4) غذای حاوی 2/0 درصد پربیوتیک قارچ صدفی تقسیم شدند. سپس به هرکدام از گروه‌ها غلظت 5/0ppm نانو ذرات نقره به مدت 16 روز اضافه شده و شاخص‌های خونی ماهیان در سطوح مختلف ارزیابی شد. یافته‌ها: پربیوتیک به‌تنهایی اثر معنی‌داری بر تعداد گلبول‌های قرمز، حجم متوسط گلبولی (MCV)، هموگلوبین، متوسط سلولی (MCH)، غلظت متوسط هموگلوبین گلبول قرمز (MCHC)، هماتوکریت، هموگلوبین و گلبول سفید نداشته (0.05P<) ولی تیمار در معرض نانو ذرات نقره و پربیوتیک به‌صورت ترکیبی سبب افزایش فاکتورهای ذکرشده در مقایسه با گروه شاهد و تیمارهای پربیوتیک به‌تنهایی شدند. بااین‌وجود مقادیر گلبول سفید و گلبول قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، MCH در تیمار ترکیبی 2/0 پربیوتیک و نانو ذرات نقره بیشتر از سایر تیمارها بود. نتیجه‌گیری: پربیوتیک در روش خوراکی، ایمنی غیراختصاصی را در ماهی تیلاپیا تحریک نموده و استفاده ترکیبی نانو نقره و پربیوتیک قارچ صدفی مقدار شاخص‌های خونی را افزایش و اثرات تخریبی ناشی از نانو نقره بر شاخص‌های خونی را نیز کاهش دهد. چنین نتیجه‌گیری می‌شود که سطح 2/0 پربیوتیک قارچ صدفی و 5/0 نانو ذرات نقره در جیره می‌تواند بهترین تأثیر را بر فاکتورهای خونی ماهی تیلاپیا داشته باشد. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر با هدف برسی تاثیر سطوح مختلف عصاره بارهنگ کبیر Plantago major L. بر برخی شاخص‌های رشد و کارایی تغذیه‌ در بچه ماهی کپور معمولی Cyprinus carpio انجام شد. بدین منظور تعداد ۲۰۴ قطعه بچه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی (09/2±69/18گرم) در ۴ تیمار و هر تیمار با 3 تکرار شامل:، شاهد(بدون عصاره بارهنگ کبیر(، ۱/۰ ، ۵/۰ و ۱ درصد عصاره بارهنگ کبیر در کیلوگرم غذا، توزیع گردید تغذیه بچه ماهیان ۲ بار در روز و به میزان ۳ درصد وزن بدن و دوره آزمایشی ۴۵ روز به طول انجامید. زیست سنجی بچه ماهیان هر ۲ هفته یکبار انجام شد. نتایج پژوهش در پایان دوره آزمایش نشان داد شاخص‌های رشد (افزایش وزن، درصد افزایش وزن، ضریب چاقی، ضریب رشد ویژه، افزایش وزن روزانه و درصد افزایش وزن روزانه) و برخی شاخص‌های تغذیه‌ای ( ضریب تبدیل غذایی و ضریب بازده غذایی)در تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشتند (۰۵/۰< p.). بیش ترین و کم ترین افزایش وزن، درصد افزایش وزن و ضریب چاقی بترتیب در تیمار ۱/۰ درصد عصاره بارهنگ و شاهد مشاهد شد. بیش ترین و کم ترین ضریب رشد ویژه بترتیب در تیمار های ۱/۰ و ۵/۰ درصد عصاره بارهنگ و شاهد مشاهده گردید. کم ترین ضریب تبدیل غذائی در تیمار ۱ درصد عصاره و کم ترین ضریب بازده غذایی در شاهد مشاهد گردیده است. با توجه به نتایج سطوح مختلف عصاره بارهنگ بر عملکرد رشد و کارایی تغذیه تاثیری قابل توجهی نداشت است. تفاصيل المقالة

وجودآلاینده‌هاینوظهورنانو ذراتدرمحیط‌های آبیباعثکاهشعملکردایمنیآبزیانمی‌شود،از این رواستفادهازمحرک‌هایایمنیبسیارضروریبه نظرمی‌رسد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر سطوح مختلف پره بیوتیکی قارچ صدفی (Pleurotus ostreatus) بر آسیب‌های بافتی در کبد و آبشش‌ ماهیان تیلاپیای مواجهه یافته با نانو ذرات نقره بود.به این منظور تعداد120قطعه بچه‌ماهیتیلاپیا (Oreochromis niloticus)در 4 گروه آزمایشی با 3 تکرار شاملتیمار 1 به عنوان شاهد (تغذیه شده با غذای فاقد پره‌بیوتیک)، تیمار 2 تا 4، تغذیه شده با غذای حاوی 05/0، 1/0 و 2/0 درصد پره بیوتیک تقسیم شدند و بهمدت42روز پرورش داده شدند، سپس به مدت 16 روز نانوذرات نقره باغلظت ppm 5/0 به محیط پرورش هرکدامازتیمارها افزودهشد. در پایان دوره، ماهیانتوسطمحلول بیهوش کنندهگل میخک (220میلی‌گرمبرلیتر)بیهوششده وبافتکبد وآبشش آن‌هابرایمطالعاتبافت‌شناسیجداگردید. تیمارهاییکهدر معرض نانو ذرات نقره بودندعوارض وسیعدر بافت آبشش و نیز جراحات شدید و رکود صفرا در بافت کبد را نشان دادند. ولی استفاده از پره بیوتیکقارچ صدفیتوانست اثراتتخریبیناشیازنانوذرات نقرهبرعوارض بافتی مذکور راکاهشدهد. نتیجه کلی مطالعه حاضر نشان داد که تیمار 2/0درصد باپره بیوتیک قارچ صدفی در جیره می‌تواند بهترین تأثیر محافظتی را بر آسیب های بافتی در کبد و آبشش ماهی تیلاپیای مواجهه یافته با نانوذرات نقره را داشته باشد. تفاصيل المقالة