امروزه تقویت سیستم ایمنی جوجه های گوشتی با افزودن مکمل های غذایی رویکرد جدید محقیقین است. به منظور بررسی اثر بتاگلوکان مخمر بر انفجار تنفسی هتروفیل (آزمایش احیای نیتروبلوتترازولیوم) به عنوان شاخصی از سیستم ایمنی ذاتی جوجه های گوشتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از 162 قطعه جوجه گوشتی یک روزه انجام گردید. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: سطوح بتاگلوکان (به میزان صفر، 04/0% و 08/0% در جیره پایه) و فاکتور جنس (نر و ماده). در پایان دوره از تکرارهای تیمارهای مختلف آزمایش، نمونه خونی اخذ و آزمایش احیای نیتروبلوتترازولیوم انجام شد. نتایج آزمایش انفجار تنفسی نشان داد که سطح 04/0% بتاگلوکان در پایان دوره به طور معنی داری موجب افزایش میانگین انفجار تنفسی هتروفیل ها شد (05/0>p). همچنین، میانگین انفجار تنفسی در جنس نر نیز به طور معنی داری بیشتر از جنس ماده بود ولی، اثر متقابل دو فاکتور بتاگلوکان و جنس معنی دار نبود. بنابراین، استفاده از بتاگلوکان به میزان 04/0% جیره موجب بهبود سیستم ایمنی ذاتی طیور گوشتی می شود. تفاصيل المقالة

بتاگلوکان‌های حاصل از دیواره سلولی مخمر به عنوان جایگزین‌هایی برای آنتی‌بیوتیک‌ها می‌باشند زیرا، نشان داده شده که آنها عملکرد رشد را بهبود می‌دهند و سیستم ایمنی پرندگان نابالغ را تحریک می‌کنند. در این مطالعه تأثیر سطوح مختلف بتاگلوکان مخمر بر برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی ارزیابی شد. 144 قطعه جوجه یک‌روزه نژاد رأس 308 شامل 72 قطعه جوجه نر و 72 قطعه جوجه ماده در پن‌های جداگانه تحت شرایط کاملاً یکسان از نظر محیط پرورشی و تغذیه ای در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی (فاکتور نخست: سطوح بتاگلوکان شامل صفر، 04/0 و 08/0 درصد جیره غذایی پایه و فاکتور دوم: جنس: نر و ماده) با سه تکرار تقسیم‌بندی و اجرا گردید. در روز 34 از هر تکرار دو نمونه خون اخذ گردید و سطح پلاسمایی آلبومین، گلوبولین، پروتئین تام و اوره اندازه گیری شد. آنالیز آماری نتایج بدست آمده نشان داد که فاکتور بتاگلوکان مخمر اثر معنی داری بر آلبومین، گلوبولین، اوره و پروتئین تام پلاسمای خون نداشت. ولی اثر جنس بر آلبومین و پروتئین تام پلاسما معنی دار بود (05/0>p)، به طوری‌که میزان آلبومین و پروتئین تام پلاسمای جوجه‌های ماده به صورت معنی‌داری بیشتر از جوجه‌های نر بود. اثر متقابل دو فاکتور نیز معنی دار نبود. بنابراین، در مجموع می توان چنین نتیجه‌گیری کرد که بتاگلوکان مخمر در سطوح یاد شده فاقد اثر معنی دار بر فراسنجه های مورد مطالعه است. تفاصيل المقالة