تغییرات جمعیت شناختی به ویژه سالمندی فزایندۀ جمعیت و کاهش نرخ باروری از جمله چالش های اصلی پیش روی نظام بازنشستگی در ایران و جهان است. بنابراین بازنگری سیاست گذاری های مرتبط با آن در کانون توجه دولت ها قرار گرفته است. این مقاله با هدف ارایۀ پیشنهادات کاربردی در این زمینه، با استفاده از مطالعۀ تطبیقی راهبردهای کلان در نظام بازنشستگی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ای که به اذعان اتحادیه بین المللی تامین اجتماعی دارای اقدامات برجسته ای برای پیشگیری از بحران مالی بوده اند، تدوین شده است. به این منظور با استفاده از روش کتابخانه ای – اسنادی، نظام بازنشستگی در کشورهای اندونزی، مالزی، ترکیه، سوئد و کانادا مطالعه و اقدامات آنها برای مدیریت چالش مربوط به تغییرات جمعیت شناختی بررسی و مقایسه گردید. در نهایت مشخص شد که کشورهای توسعه یافته از نظام تطابق خودکار در تعیین میزان حق بیمه و مزایای قابل پرداخت استفاده می نمایند. کشورهای در حال توسعه نیز افزایش حداقل سن بازنشستگی، توسعه سرمایه گذاری صندوق های بازنشستگی، افزایش حق بیمه ها و ارایۀ خدمات بازنشستگی در قالب یک نظام حمایت اجتماعی یکپارچه را برنامه ریزی و اجرا نموده اند. تفاصيل المقالة