این پژوهش با هدف ایجاد جمعیت تمام نر در ماهی سیچلاید گورخری Cichlasoma nigrofasciatum با تجویز خوراکی هورمون 17آلفا- متیل تستوسترون انجام گرفت. بچه ماهیان سیچلاید گورخری در 7 گروه تقسیم و به ترتیب با استفاده از 30، 60، 100، 150، 200 و 300 میلی گرم هورمون 17 آلفا– متیل تستوسترون (MT) به ازای هر کیلوگرم غذا و یک گروه شاهد (بدون اضافه کردن هورمون)، غذادهی شدند و هر تیمار با سه تکرار انجام شد. تجویز هورمون به مدت 40 روز ادامه یافت. در این مدت ماهیان در دمای 1±28 درجه سانتی گراد، pH 5/7 تا 3/8 و سختی کمتر از 10±170 میلی گرم در لیتر نگهداری شدند. غذادهی 6 وعده در روز از ساعت هفت صبح تا ساعت 23 انجام گرفت. پس از پایان دوره تجویز هورمون، با هدف تعیین جنسیت، ماهیان به روش ریخت شناسی (ظاهری) و بافت شناسی مورد بررسی قرارگرفتند. تجویز 100 میلی گرم هورمون MT در هر کیلوگرم غذا و بیشتر از آن، منجر به بروز جمعیت تمام نر گردید که با گروه شاهد و سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). افزایش غلظت هورمون سبب افزایش نرسازی گردید. بر پایه نتایج حاصل از مطالعات بافت شناسی مشخص گردید که از تجویز 300 میلیگرم هورمون MT در هر کیلوگرم غذا 5/37 درصد تلفات، 6/97 درصد عقیمی و از تجویز 30 میلی گرم هورمون MT در هر کیلوگرم غذا 8/8 درصد جنسیت بینابینی ایجاد شده است که با گروه شاهد و سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشتند (P<0.05). همچنین مشخص شد استفاده از غذای حاوی هورمون 17آلفا- متیل تستوسترون سبب ایجاد جمعیت تک جنس نر می شود و بدین ترتیب از تولید مثل نا مطلوب ماهیان در اندازه کوچک جلوگیری می شود. تفاصيل المقالة

در این پژوهش اثر تزریق هورمون GnRHa و عصاره هیپوفیز بر روند تسریع رسیدگی نهایی جنسی و زمان تخمریزی، میزان هماوری نسبی، کیفیت تخم های قابل استحصال، درصد لقاح، درصد تخمه گشایی، تلفات و بازماندگی لارو در مولدین ماهی طلایی (گُلدفیش) Carassius auratus مورد بررسی قرار گرفت. مولدین ماهی طلایی در 5 گروه به ترتیب در تیمارهای 10 و 20 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده بدن مولدین هورمون GnRHa، 3 و 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده بدن مولدین عصاره هیپوفیز (CPE) و گروه شاهد (بدون تزریق هورمون) تقسیم بندی شدند. مولدین ماده دو مرحله و با فاصله دوازده ساعت و مولدین نر یک مرحله و همزمان با تزریق دوم مولدین ماده مورد تزریق قرار گرفتند. در پایان آزمایش در گروه های دریافت کننده هورمون، تمامی مولدین به مرحله باروری رسیدند. در حالیکه در گروه شاهد هیچ یک از مولدین به این مرحله نرسیدند. تعداد تخم های قابل استحصال در مولدینی که تحت تزریق هورمونی GnRHa و CPE قرار گرفتند، به ترتیب در تیمارهای 10 و 20 میکروگرم GnRHaبه ازای هر کیلوگرم وزن بدن و 3 و 5 میلی گرم CPEبه ازای هرکیلوگرم وزن بدن برابر با 81/57±2110، 51/41±2557، 07/55±1962 و 01/65±2429 بود، و افزایش معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان می داد (05/0p<). قابلیت باروری تخم ماهیان تحت تیمارهای هورمونی GnRHa و CPE نیز به ترتیب برابر با 55/47±21/1399، 47/48±72/1772، 19/49±51/1179 و 52/38±33/1590 بود، تعداد لاروهای تفریخ شده به ترتیب برابر با 96/32±1206، 83/36±4/1491، 53/53±84/982 و 23/32±34/1395 بود، تعداد لاروهای بقا یافته نیز به ترتیب برابر با 41/33±96/1092، 36/41±17/1336، 43/54±62/880 و 89/32±74/1230 بود، که به لحاظ آماری بین نتایج تیمارها و گروه شاهد اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0p<). تفاصيل المقالة

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر آرتمیا ارومیانای غنی شده بر فاکتورهای هم آوری، درصد لقاح، درصد تفریخ، درصد بازماندگی لارو و فاصله بین تخم ریزی های متوالی و مدت زمان کل برای انجام هشت تخم ریزی، روی ماهی آنجل (Pterophyllum scalare) انجام شد. آزمایش با شش گروه غذایی شامل: غذای کنسانتره با 40 درصد پروتئین خام (گروه شاهد)؛ غذای کنسانتره + آرتمیای بالغ زنده؛ آرتمیای بالغ زنده؛ آرتمیای بالغ زنده غنی شده با اسید چرب غیر اشباع؛ آرتمیای بالغ زنده غنی شده با اسید چرب غیر اشباع و نیم گرم اسید اسکوربیک و در نهایت آرتمیای بالغ زنده غنی شده با اسید چرب غیر اشباع و یک گرم اسید اسکوربیک و هر تیمار با سه تکرار انجام شد. در این پژوهش 18 جفت مولد ماهی آنجل در مخازن شیشه ای با حجم 50 لیتر و در هر مخزن یک جفت ماهی نر و ماده، در دمای 1±28 درجه سانتی گراد، pH بین 5/7 تا 3/8 و سختی کمتر از 10±170 میلی گرم در لیتر نگهداری شدند. مولدین چهار مرتبه در روز غذادهی شدند. بیشترین میزان هم آوری با میانگین 378 تخم، درصد لقاح به میزان 88/98، درصد تفریخ برابر 53/97 درصد در تیمار تغذیه شده با غذای آرتمیای زنده غنی شده با اسید چرب و بیشترین درصد بازماندگی لارو به میزان 34/93 در تیمار تغذیه شده با غذای آرتمیای زنده غنی شده با اسید چرب و 5/0 گرم اسید آسکوربیک (ویتامین C) مشاهده شد، که با تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان داد (05/0P<). کمترین مدت زمان برای انجام هشت تخم ریزی با 43 روز و کمترین فاصله بین تخم ریزی های متوالی با میانگین 99/5 روز نیز در تیمار تغذیه شده با غذای آرتمیا زنده غنی شده با اسید چرب و یک گرم ویتامین C مشاهده شد، که با تیمار شاهد و سایر تیمارها اختلاف معنی داری نشان داد (05/0P<). در نتیجه گیری کلی می توان بیان نمود که استفاده از غذای زنده نسبت به غذای کنسانتره سبب کاهش مدت زمان لازم برای انجام هشت تخم ریزی و افزایش هم آوری، درصد لقاح، درصد تفریخ و درصد بازماندگی لارو می شود. به علاوه غنی سازی آرتمیا این زمان را مجددا به صورت معنی داری کاهش می دهد. کاهش مدت زمان لازم برای تخم ریزی های متوالی اولاً به لحاظ بهره وری زمانی و اقتصادی برای کارگاه های تکثیر و پرورش مفید است و ثانیاً باعث استفاده بهینه از عمر مفید هر جفت مولد می شود. تفاصيل المقالة