تأثیر آرتمیا ارومیانای غنی شده با اسید چرب غیر اشباع و اسید اسکوربیک بر عملکرد تولید مثلی ماهی آنجل (Pterophyllum scalare)

الموضوعات :

سید حامد موسوی ثابت ¹ (دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران)
هادی ارشاد لنگرودی ² (دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لاهیجان)
زینب مرادخانی ³ (گروه شیلات، دانشگاه گیلان)
بهرام فلاحتکار ⁴ (دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران)

تاريخ الإرسال : 19 الأربعاء , رمضان, 1430 تاريخ التأكيد : 16 السبت , محرم, 1431 تاريخ الإصدار : 03 الجمعة , ربيع الثاني, 1431

الکلمات المفتاحية: بازماندگی, هم آوری, Pterophyllum scalare, درصد لقاح, ماهی آنجل, غنی سازی آرتمیا,

ملخص المقالة :

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر آرتمیا ارومیانای غنی شده بر فاکتورهای هم آوری، درصد لقاح، درصد تفریخ، درصد بازماندگی لارو و فاصله بین تخم ریزی های متوالی و مدت زمان کل برای انجام هشت تخم ریزی، روی ماهی آنجل (Pterophyllum scalare) انجام شد. آزمایش با شش گروه غذایی شامل: غذای کنسانتره با 40 درصد پروتئین خام (گروه شاهد)؛ غذای کنسانتره + آرتمیای بالغ زنده؛ آرتمیای بالغ زنده؛ آرتمیای بالغ زنده غنی شده با اسید چرب غیر اشباع؛ آرتمیای بالغ زنده غنی شده با اسید چرب غیر اشباع و نیم گرم اسید اسکوربیک و در نهایت آرتمیای بالغ زنده غنی شده با اسید چرب غیر اشباع و یک گرم اسید اسکوربیک و هر تیمار با سه تکرار انجام شد. در این پژوهش 18 جفت مولد ماهی آنجل در مخازن شیشه ای با حجم 50 لیتر و در هر مخزن یک جفت ماهی نر و ماده، در دمای 1±28 درجه سانتی گراد، pH بین 5/7 تا 3/8 و سختی کمتر از 10±170 میلی گرم در لیتر نگهداری شدند. مولدین چهار مرتبه در روز غذادهی شدند. بیشترین میزان هم آوری با میانگین 378 تخم، درصد لقاح به میزان 88/98، درصد تفریخ برابر 53/97 درصد در تیمار تغذیه شده با غذای آرتمیای زنده غنی شده با اسید چرب و بیشترین درصد بازماندگی لارو به میزان 34/93 در تیمار تغذیه شده با غذای آرتمیای زنده غنی شده با اسید چرب و 5/0 گرم اسید آسکوربیک (ویتامین C) مشاهده شد، که با تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان داد (05/0P<). کمترین مدت زمان برای انجام هشت تخم ریزی با 43 روز و کمترین فاصله بین تخم ریزی های متوالی با میانگین 99/5 روز نیز در تیمار تغذیه شده با غذای آرتمیا زنده غنی شده با اسید چرب و یک گرم ویتامین C مشاهده شد، که با تیمار شاهد و سایر تیمارها اختلاف معنی داری نشان داد (05/0P<). در نتیجه گیری کلی می توان بیان نمود که استفاده از غذای زنده نسبت به غذای کنسانتره سبب کاهش مدت زمان لازم برای انجام هشت تخم ریزی و افزایش هم آوری، درصد لقاح، درصد تفریخ و درصد بازماندگی لارو می شود. به علاوه غنی سازی آرتمیا این زمان را مجددا به صورت معنی داری کاهش می دهد. کاهش مدت زمان لازم برای تخم ریزی های متوالی اولاً به لحاظ بهره وری زمانی و اقتصادی برای کارگاه های تکثیر و پرورش مفید است و ثانیاً باعث استفاده بهینه از عمر مفید هر جفت مولد می شود.