بیهوشی در پرندگان با خطرات زیادی همراه است. به منظور رفع این مشکلات یافتن دارویی که با فیزیولوژی و آناتومی بدن پرندگان سازگار باشد، بسیار با اهمیت است. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثرات بالینی و آسیب شناسی بافتی کتوپروفن با میدازولام به عنوان پیش داروی بیهوشی در کبوترها می باشد. بدین منظور 24 قطعه کبوتر نر با وزن تقریبی 300 گرم، به 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند. در گروه اول به عنوان شاهد، از داروی کتامین به تنهایی با دوز mg/kg 40 به صورت داخل عضلانی استفاده شد. در گروه دوم نیز تنها کتوپروفن با دوز mg/kg 50 به صورت داخل عضلانی تزریق شد. در گروه سوم کتوپروفن با دوز mg/kg 50 به صورت داخل عضلانی تزریق شد و 5 دقیقه پس از آن کتامین با دوز mg/kg 40 به صورت تزریق داخل عضلانی مورد استفاده قرار گرفت و در گروه چهارم نیز میدازولام با دوز mg/kg 6 به صورت داخل عضلانی تزریق شد و 5 دقیقه پس از آن کتامین نیز با دوز mg/kg 40 به صورت تزریق داخل عضلانی مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تعیین عمق مناسب بیهوشی در هر گروه و به فاصله 5 دقیقه از آخرین تزریق، واکنش های مختلف بالینی روی هر کبوتر مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین آزمایشات هیستوپاتولوژی به منظور بررسی میزان آسیب‌های بافتی کبد، کلیه، پانکراس، طحال و مغز انجام شد. نتایج ارزیابی بالینی، حاکی از کاهش معنی دار (05/0p<) واکنش های متفاوت بالینی گروه سوم در مقایسه با سه گروه دیگر بود. همچنین در مقایسه تغییرات بافتی نیز هیچ گونه تغییرات پاتولوژیکی معنی‌داری در 4 گروه مورد بررسی، مشاهده نگردید. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که به منظور ایجاد پیش بیهوشی بی خطر در پرندگان، ترکیب کتوپروفن و کتامین می تواند به عنوان دارویی منتخب و مناسب مورد استفاده قرار گیرد. تفاصيل المقالة

زخم قرنیه یکی از بیماریهای به نسبت شایع چشم است که در اثر ضربه، مواد شیمیایی و دخالت برخی عوامل ویروسی، باکتریایی و کلامیدیایی ممکن است رخ دهد. این مطالعه به منظور بررسی اثر اسید فولیک بر ترمیم زخم سوختگی قرینه روی 20 سر خرگوش سفید نیوزلندی نر بالغ در یک محدوده وزنی و سنی انجام شد.بدین منظور،بعد از بیهوشی کامل، زخم قرینه در چشم چپ هر یک از خرگوش‌‌‌‌‌‌‌‌ها‌ ایجاد شد و پس از ایجاد سوختگیبرای اطمینان از یکسان بودن زخم‌‌‌‌‌ها (قطر 6 میلی‌متر) رنگ ‌آمیزی چشم با فلورسئین انجام شد. سپس خرگوش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها‌ به چهار گروه مساوی شامل سه گروه آزمایشی و یک گروه شاهد تقسیم شدند. در گروه های آزمایشی (اول تا سوم) اسید فولیک به ترتیب به مقدار 2، 5 و 10 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، روزانه و تا 21 روز بعد از جراحی گاواژ شد. در آسیب‌شناسی بافتی عروق زایی، میزان التهاب و ادم بستره قرینه در ‌‌‌‌خرگوش‌‌‌‌‌‌ها‌ی تحت درمان با اسید فولیک در مقایسه با گروه شاهد به طور معنیداری کاهش نشان داد، اما لایه‌ها‌ی بافت پوششی قرینه افزایش یافته بود (‌05/0>p ). همچنین استفاده از اسید فولیک به طور معنی‌داری موجب بهبود نظم طبیعی رشته‌‌‌‌‌‌‌‌ها‌ی کلاژن قرینه شد (‌05/0>p ). براساس نتایج بدست آمده به نظر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد که اسید فولیکاثرات مناسب و قابل قبولی بر روند ترمیم زخم قرینه خرگوش داشته باشد. تفاصيل المقالة

تافلوپروست یک آنالوگ پروستاگلاندینی α2F است که با اثر بر گیرنده‌های پروستاگلاندین در چشم سبب کاهش فشار داخل چشم و افزایش جریان مایعات چشمی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر تافلوپروست بر فشار داخل چشم و قطر مردمک در چشم اسب‌های سالم می باشد. از 14 رأس اسب ماده و سالم از نژاد دوخون (ترکمن – تروبرد) استفاده شد (۵/٣ تا 10 سال). اسب‌ها به دو گروه تصادفی تقسیم شدند. در گروه اول، یک قطره تافلوپروست 0015/0 درصد و در گروه دوم، یک قطره استریل چشمی اشک مصنوعی به عنوان دارونما در چشم راست اسب‌ها ریخته شد. فشار داخل چشم و قطر مردمک به ترتیب با استفاده از تونومتر چشمی و دستگاه کولیس مهندسی تاف در 30، 60، 120، 240 دقیقه و 24 و 48 ساعت اندازه‌گیری شد. تافلوپروست کاهش معنی داری در فشار داخل چشم در زمان های مشابه در گروه تیمار داشت (05/0< p). میانگین فشار داخل چشم در گروه تیمار از 4/5±22 میلی‌متر جیوه به 6/1±6/16 میلی‌متر جیوه در طول 48 ساعت کاهش یافت. همچنین، میانگین قطر مردمک در گروه تیمار در دقایق30، 60، 120 و 240 به طور معنی‌داری نسبت به زمان پایه کمتر بود (05/0p<). رابطه معنی‌داری نیز بین تجویز دارو و زمان وجود داشت (05/0p<). میانگین قطر مردمک در گروه تیمار در طول 48 ساعت از 3/2±9/17 میلی متر به 3/3±2/18 میلی متر کاهش یافت. قطره تافلوپروست 0015/0 درصد در اسب‌های غیرگلوکومی برای پیشگیری از افزایش قابل توجه فشار داخل چشم موثر بوده و اثر کاملی دارد. مطالعه آینده نگر از نظر مقایسه تافلوپروست با سایر آنالوگ‌های پروستاگلاندینی بر روی بیماران گلوکومی توصیه می‌شود. تفاصيل المقالة

مطالعاتی با هدف شناسایی پروتکل دارویی موثر در ترمیم اعصاب انجام گردیده است. بررسی حاضر با هدف ارزیابی اثرات داروی تاکرولیموس بر ترمیم عصب سیاتیک متعاقب له‌شدگی و مقایسه آن با ترمیم خودبخودی، روی 16 سر موش سوری نر بالغ انجام شد. بدین منظور، بعد از مشاهده عصب سیاتیک چپ هر موش، له‌شدگی عصب مذکور در همه موش های مورد آزمایش با استفاده از پنس هموستات با پهنای دهانه 2 میلی متر، به مدت 10 ثانیه انجام گردید. در ادامه حیوانات فوق به طور تصادفی به دو گروه 8 تایی شامل گروه تحت درمان (گروه اول) و گروه کنترل (گروه دوم) تقسیم شدند. موش های گروه اول، تاکرولیموس (mg/kg 5، زیرجلدی، روزانه) را تا پایان مطالعه دریافت کردند. در گروه دوم از هیچ داروی درمانی استفاده نگردید. ارزیابی هیستوپاتولوژی و ایمنوهیستوشیمی در پایان هفته‌های دوم و چهارم انجام و مشخص شد که تشکیل پرینوریوم بین گروه‌ها اختلاف معنی‌داری نداشت (05/0p>). در پایان هفته دوم در گروه درمانی کاهش التهاب و تورم آکسون، و افزایش شمارش آکسونی اختلاف معنی‌داری با گروه کنترل نشان داد (05/0p<). در پایان هفته چهارم ، تفاوت شدت التهاب بین گروه‌ها معنی‌دار نبود (05/0p>) اما کاهش تورم آکسونی و افزایش شمارش آن در گروه درمانی اختلاف معنی‌داری با گروه کنترل نشان داد (05/0p<). در پایان مطالعه، افزایش بیان ژن GFAP (glial fibrillary acidic protein) در گروه درمانی اختلاف آماری معنی‌داری با گروه کنترل داشت (05/0p<). نتایج حاصله مشخص کرد مصرف تاکرولیوس در مدت 2 هفته، سبب کاهش التهاب و در پایان هفته چهارم با افزایش تعداد آکسون ها و کاهش تورم آن، سبب بهبود سریع جراحات عصبی می گردد. تفاصيل المقالة

برخیاز گیاهان در طبسنتی کاربرد دارند کهیکی از این گیاهانخوشاریزه (Echinophora platyloba) می باشد. این مطالعه به منظور بررسی اثرات التیامی عصاره گیاه خوشاریزه بر ترمیم زخم های تجربی تمام ضخامت پوست در موش های صحرایی انجام گرفت. در این مطالعه از 80 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار استفاده شد. موش‌ها به طور تصادفی به 4 گروه 20 تایی شاهد، کنترل (دارونما) و درمانی با پماد 5/1 و 3 درصد عصاره خوشاریزه تقسیم‌ شدند. پس از بیهوشی عمومی، سطح پشتی موش‌ها از ناحیه کتف تا استخوان ایلیوم آماده‌سازی و اسکراب شد و یک زخم دایره‌ای شکل به قطر 15 میلی متر در ناحیه پشت موش ها بین این دو ناحیه ایجاد شد.در گروه شاهد هیچ درمانی صورت نگرفت. در گروه کنترل به طور روزانه از داروی اوسرین استفاده شد. در موش های گروه درمان هر روز پماد 5/1 و 3 درصد عصاره خوشاریزه به صورت موضعی مورد استفاده قرار گرفت. به منظور بررسی هیستوپاتولوژی در روزهای 3، 7، 14 و 21 پس از جراحی، نمونه های بافتی از محل زخم اخذ شد و مقاطع بافتی با روش معمول هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شدند. در آسیب شناسی بافتی، موش های گروه های درمان با عصاره به طور معنی داری(05/0p<) روند بهتری را در التیام زخم های جلدی نشان دادند. بر اساس نتایج به دست آمده عصاره گیاه خوشاریزه دارای اثرات التیام بخشی مناسب و قابل قبولی بر روند ترمیم زخم تمام ضخامت پوست در موش های صحرایی می باشد. تفاصيل المقالة