هدف از این مطالعه بررسی میزان توانایی اسید فولیک در درمان زخم معده حاصل از گاستروتومی در موش صحرایی می باشد. در این مطالعه از 75 موش رت بالغ ازنژاد ویستار با میانگین وزنی20±280 استفاده شد. موشها به صورت تصادفی در 5 گروه 15 تایی تقسیم شدند. تمامی موش ها تحت عمل جراحی گاستروتومی قرار گرفتند. به موشهای گروه اول امپرازول به میزان 20 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم، موش های گروه دوم، سوم و چهارم به ترتیب اسید فولیک به میزان2، 5 و 10 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت 21 روز و نهایتا به موشهای گروه پنجم آب خورانده شد. از هر گروه 5 سر موش به صورت تصادفی در روز 7 بعد از جراحی، روز 14 بعد از جراحی، روز 21 بعد از جراحی نمونه برداری انجام شد و جهت بررسی هیستوپاتولوژی به ازمایشگاه ارسال شد. نتایج حاصل از مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که موشهای گروه درمان با اسید فولیک و امپرازول به طور معنی داری (05/0> p) نتایج پاتولوژیکی بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند. براساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد که اسیدفولیک اثرات مناسب و قابل قبولی بر روند التیام بخشی و ترمیم گاستروتومی در موش صحرایی داشته باشد. تفاصيل المقالة

ززمینه و هدف: صرع کاتامینال یا قاعدگی، شکلی خاص از صرع در زنان است که طی آن با بروز چرخه قاعدگی تشدید تشنج رخ می‌دهد و ممکن است تا 70 درصد از زنان دچار صرع را درگیر نماید. بر پایه مطالعات پیشین، نقش نوروپپتید فوئنکسین در سیستم تولیدمثلی جنس ماده مشاهده شده و اثرات ضدتشنجی آن نیز اخیراً به اثبات رسیده است. همچنین به نظر می‌رسد که سیستم گابائرژیک نقش مهمی در مهار تشنج ایفا ‌کند. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات مرکزی فوئنکسین و موسیمول (آگونیست گیرنده گابا A) بر تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول در مراحل مختلف چرخه فحلی در موش صحرایی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 120 سر موش صحرایی ماده در 5 گروه آزمایشی به ترتیب تزریق درون بطن مغزی سرم فیزیولوژی، فوئنکسین (5 میکروگرم)، فوئنکسین (10 میکروگرم) ، فوئنکسین (5 میکروگرم)+ موسیمول (1/0 میکروگرم) و فوئنکسین (10 میکروگرم)+ موسیمول (1/0 میکروگرم) را طی مراحل مختلف چرخه فحلی (پرواستروس، استروس، مت‌استروس و دی‌استروس) دریافت کردند. پس از تزریق درون بطن مغزی، به منظور القا تشنج، تزریق درون صفاقی پنتیلن تترازول با دوز 80 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن موش صحرایی در تمامی گروه‌ها انجام شد و زمان آغاز تشنجات میوکلونیک و تونیک–کلونیک (ثانیه) به مدت 30 دقیقه ارزیابی و ثبت شد.نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تزریق فوئنکسین به تنهایی در دوزهای 5 و 10 میکروگرم بصورت وابسته به دوز موجب افزایش معنی دار زمان شروع تشنجات میوکلونیک و تونیک-کلونیک (ثانیه) در تمامی فازهای فحلی نسبت به گروه کنترل شد (05/0p<). همچنین تزریق توأمان فوئنکسین با موسیمول نیز بطور معنی داری تشدید اثر فوئنکسین بر زمان شروع تشنجات میوکلونیک و تونیک-کلونیک (ثانیه) را در تمامی فازهای فحلی در پی داشت (05/0p<).نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که اثرات ضد تشنجی فوئنکسین احتمالأ توسط گیرنده‌های گابا A میانجی‌گری شود. تفاصيل المقالة

زمینه و هدف: در سال‌های اخیر فناوری نانو اشکال جدیدی از مواد را تولید کرده است که مؤثرتر از پیشینیان خود هستند. منیزیم نقش کلیدي در بسیاري از فرآیندهاي بیولوژیکی دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثرات نانواکسیدمنیزیم در ایسکمی رپرفیوژن (I/R) کلیوی بعنوان مـشكل شـايع جراحي هـاي عروق كليه يا پيوند كليه، در مدل موش صحرایی نر انجام گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه القای آسیب I/R از طریق بستن پدیکل کلیوی چپ به مدت 20 دقیقه انجام شد. حیوانات با استفاده از نانو اکسیدمنیزیم (دوزهای 25/1، 5/2 و 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم) به مدت 30 روز با استفاده از گاواژ تجویز گردید و سپس نمونه خونی جمع آوري شد و تغییرات آلبومین، توتال پروتئین، اوره و کراتینین سرم بررسی گردید و داده‌هاي حاصل مورد آنالیز آماري قرارگرفت (05/0>p). نتایج: یافته های تحقیق نشان داد که تیمار نانواکسیدمنیزیم به موش‌های صحرایی آسیب دیده‌ی ایسکمی رپرفیوژن کلیه به طور معنی داری سطح اوره و کراتینین سرم را کاهش و میزان آلبومین و توتال پروتیین سرم را افزایش می دهد. نتیجه‌گیری: تیمار نانواکسیدمنیزیم عملکرد کلیه را حفظ کرده و احتمالا توانسته بعنوان یک وازودیلاتور قوی، آسیب هاي وارده به کلیه متعاقب القا ایسکمی رپرفیوژن را کاهش دهد.از آسیب بافتی پس از آسیب I / R در موش جلوگیری می کند. تفاصيل المقالة