تعیین ارتباط اضطراب اجتماعی و اختلال خوردن با واسطه گری ترس از ارزیابی مثبت و منفی هدف پژوهش بود. روش پژوهش توصیفی و الگوی همبستگی با روی آورد مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین بود که در سال تحصیلی 95-1394 مشغول به تحصیل بودند. 1000 دانشجو به روش نمونه‎برداری تصادفی خوشه ای انتخاب و به پرسشنامه های مورد نظر پاسخ دادند. سپس با استفاده از روش نمونه برداری قضاوتی هدفمند 218 نفر به عنوان نمونه نهایی برگزیده شدند. ابزار پژوهش سیاهه های اختلال خوردن (EDI؛ گارنر، المستدو پولیوی، 1983)، هراس اجتماعی (SPI؛ کانور و دیگران، 2000)، ترس از ارزیابی منفی- فرم کوتاه (FNES؛ لیری،1983) و ترس از ارزیابی مثبت (FPES؛ ویکز، هیمبرگ و رودباگ، 2008) بود. نتایج نشان داد که ترس از ارزیابی مثبت و منفی به‎طورهمزمان، ارتباط بین اضطراب اجتماعی و اختلال خوردن را واسطه‎گری می کنند. همچنین، اثرمستقیم اضطراب اجتماعی بر اختلال خوردن تأیید شد. بنابراین، مداخله‎هایی که ترس از ارزیابی های مثبت و منفی را به عنوان مؤلفه های اصلی اضطراب اجتماعی مورد هدف قرار می‎دهند، به توقف رشد نشانه های اختلال‎های خوردن کمک می‎کنند. تفاصيل المقالة

زمینه و هدف: عملکرد و موفقیت ورزشی تا حدود زیادی تحت تاثیر عوامل استرس زای معمول ورزشی قرار می گیرد و ناتوانی در مقابله موثر با این استرس، برای عملکرد و رضایت شخصی ورزشکار زیان بخش است . لذا هدف از این مطالعه، مقایسه تاب آوری و اضطراب فراگیر در ورزشکاران زن و مرد در رشته های انفرادی و گروهی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی، بر روی 200 نفر از ورزشکاران زن و مرد در رشته های فوتبال، والیبال، تکواندو و شنا در شهر کرج انجام شد که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. آزمودنی ها به سه پرسشنامه تاب آوری کانر دیویدسون(2003) و پرسشنامه اضطراب بک ((1988 پاسخ دادند. تحلیل داده ها با آزمونهای آماری توصیفی وتحلیلی آماری مانند رگرسیون و تحلیل واریانس چند متغیری در نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد. نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که در ورزشکاران دختر انفرادی و گروهی، تاب آوری، پیش بینی کننده اضطراب فراگیر است ولی در پسران قادر به پیش بینی اضطراب فراگیر نیست (P<0.05). بین اضطراب فراگیر و تاب آوری در دختران و پسران ورزشکار انفرادی و گروهی تفاوت معنادار آماری وجود ندارد(P>0.05). بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه نتایج این مطالعه نشاندهنده وجود اضطراب فراگیر در همه ورزشکاران می باشد، یافتن روش هایی برای کاهش اضطراب در عملکرد ورزشکاران و کنترل آن ضروری است. پیشنهاد می شود کارگاه های آموزشی در زمینه شیوه های صحیح افزایش تاب آوری و تحمل اضطراب فراگیر در ورزشکاران برگزار گردد. تفاصيل المقالة

تنظیم هیجانی می تواند به عنوان سبک شناختی مدیریت اطلاعات برانگیزاننده هیجانی باشد که دامنه وسیعی از پاسخ های شناختی، رفتاری، هیجانی و فیزیولوژیکی را در بر می گیرد، به مدیریت یا تنظیم عواطف و هیجان ها کمک می کند و موجب سازگاری بیشتر فرد با محیط می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش تنظیم هیجان بر کاهش استرس ادراک شده، دشواری تنظیم هیجانی و افزایش تاب آوری دانشجویان بود. برای این منظور، طی یک پژوهش نیمه تجربی، از نوع پیش آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل، 100 نفر از دانشجویان دارای استرس بالا و تاب آوری پایین دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین به شیوه ی نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی و در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش طی 8 جلسه در معرض برنامه آموزشی تنظیم هیجان قرار گرفت و اعضای گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که برنامه آموزشی تنظیم هیجان باعث کاهش معنادار استرس ادراک شده، دشواری تنظیم هیجانی و افزایش تاب آوری شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر داده‌ها نشان داد، نتایج در دوران پیگیری پایدار بود. نتایج این پژوهش حاکی از این است که آموزش فنون تنظیم هیجان بر مولفه های استرس فراگیر و تحمل پریشانی تاثیر می گذارد و می توان از آن به عنوان روش مداخله ای موثری برای کاهش استرس، بهبود دشواری های تنظیم هیجان و افزایش تاب آوری استفاده کرد. تفاصيل المقالة