زمینه: پیشرفت‌های سریع در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات در عصر حاضر، توجه تکنولوژی را به سوی نیازهای انسان برده است. یکی از نیازهای اساسی و سازنده انسان، خلاقیت است که در رشد و تکامل فرد و تمدن بشری نقش مؤثری دارد. تاکنون اثر متغیرهای زیادی بر خلاقیت مورد بررسی قرار گرفته شده اما تأثیر استفاده از کارپوشه الکترونیکی بر خلاقیت دانشجویان، مغفول مانده است. هدف: هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر استفاده از کارپوشه الکترونیکی بر پرورش خلاقیت دانشجویان بوده است. روش: محققان در این پژوهش، از روش شبه آزمایشیبا طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل استفاده کرده اند. در اجرای پژوهش، ابتدا آزمون خلاقیت برای هر دو گروه (آزمایش و کنترل) اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت یک ترم تحصیلی در معرض متغیر مستقل قرار گرفت. در آخر ترم، پس آزمون خلاقیت برای هر دو گروه اجرا گردید. در نهایت، نمرات حاصل از آزمون با روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل واقع شد. یافته‌ها: یافته های این پژوهش، اثربخشی استفاده از کارپوشه الکترونیکی را در خلاقیت و زیر مؤلفه های آن (سیالی، انعطاف پذیری، ابتکار و بسط) نشان داد. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی، نتیجه این پژوهش نشان داد که استفاده از کارپوشه الکترونیکی در آموزش و سنجش، نوید بخش رشد و شکوفایی خلاقیت دانشجویان است؛ بنابراین توصیه می‌شود استادان، از این روش آموزشی و سنجشی بیش از پیش بهره گیرند. تفاصيل المقالة

در سالهای اخیر درمانهای متنوع غیر دارویی برای درمان اختلال کمبود توجه- بیش فعالی توسعه داده شده است. اکثر این درمانهای غیر دارویی حوزه‌هایی مشترک نقصان های مرتبط با نقص توجه/بیش فعالی نظیر مشکلات تحصیلی، کاری، روابط بین فردی، و کارکردهای اجرایی را مورد هدف قرار داده‌اند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمان رفتاری- شناختی گروهی، در بهبود نشانگان اصلی اختلال نقص توجه/بیش فعالی بزرگسالی و افسردگی و اضطراب، عزت نفس همراه با آن در دانشجویان بود. برای این منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه کنترل، 30 نفر از دانشجویان (12 دختر، 18 پسر) با تشخیص بیش فعالی، به شیوه‌ی نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) کاربندی شدند. آزمودنی‌ها قبل و بعد از اتمام مداخلات و یک ماه پس از اتمام جلسات، از نظر میزان اختلال بیش فعالی-کمبود توجه، اضطراب، افسردگی، و عزت نفس مورد آزمون قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای (هر هفته 2 جلسه) مداخله‌ی رفتاری- شناختی را دریافت کردند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره‌ی مختلط (درون گروهی- بین گروهی) نشان داد که درمان رفتاری- شناختی گروهی در بهبود نشانگان اختلال نقص توجه/بیش فعالی، افزایش عزت نفس و کاهش افسردگی و اضطراب دانشجویان دارای اختلال بیش فعالی- کمبود توجه اثر بخش است. تفاصيل المقالة