لزوم توجه به محیط زیست در روستاهای گردشگر پذیر و دارای جاذبه های طبیعت گردی جهت دست یافتن به توسعه در ابعاد مختلف، بالاخص توسعه زیست محیطی یکی از وظایف مدیران محلی(شورای اسلامی و دهیاری) می باشد. مدیران محلی بر حسب مجموعه وظایف خود دارای نقش در توسعه فضاهای روستایی به ویژه توسعه در بعد زیست محیطی هستند. حال آگاهی از نقطه نظرات روستاییان درباره نحوه عملکرد مدیران محلی می تواند به مدیران یک دید جامع جهت هر چه بهتر کردن عملکرد خود بدهد. هدف پژوهش حاضر تحلیل و ارزیابی نقش عملکرد مدیران محلی (شوراهای اسلامی و دهیاری ها) در توسعه زیست محیطی فضاهای دارای توان ها و ظرفیت های اکوتوریسمی در دهستان برغان شهرستان ساوجبلاغ است. پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش توصیفی- تحلیلی است. جمع آوری داده ها و اطلاعات به دو صورت اسنادی و میدانی (پرسشنامه) صورت پذیرفت. جامعه آماری روستاییان پنج روستا(اغشت، برغان، ورده، سرهه، سنج) در دهستان برغان شهرستان ساوجبلاغ استان البرز بوده است که با استفاده از فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه گیری احتمالی طبقه بندی شده،318 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آزمون های تی تک نمونه ای،همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده گردیده است.نتایج بیانگر این است که بین مدیریت محلی(همکاری مشترک شورای اسلامی و دهیاری) و توسعه زیست محیطی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. لذا با توجه به آزمون های صورت گرفته و مطالعه پیمایشی نگارنده در منطقه،مباحث نشان دهنده این امر بود که مدیریت محلی با کارکردهایی که دارد اگر وظایف خود را درستی انجام دهد می تواند باعث توسعه زیست محیطی روستاها شود. این نکته می تواند زمینه ساز جذب طبیعت گرد های آگاه و علاقمند به جاذبه های روستایی و محیط های طبیعی این فضاها با رعایت اصول زیست محیطی شود. تفاصيل المقالة

گردشگری یک رسانه است و گردشگران بهترین ابزار رسانه‌ای برای مناطق گردشگر‌پذیر محسوب می‌شوند. با این حال در پژوهش‌های مرتبط با گردشگری روستایی توجه کمی به تبلیغات رسانه‌ای شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی گردشگری بر کیفیت زندگی مردم محلی با نقش تعدیلگری تبلیغات رسانه‌ای بوده است. پژوهش از لحاظ نحوه گردآوری داده‌ها توصیفی، همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، همه روستاهای دهستان دشت ارژن شهر شیراز بوده، که از این تعداد 4 روستا به عنوان نمونه آماری انتخاب شده و پرسشنامه بین آن‌ها توزیع شد. روایی محتوای پرسشنامه با استفاده از نظرات 10 نفر خبره و به روش دلفی فازی استفاده شد. برای سنجش پایایی پرسشنامه از پایایی مرکب، آلفای کرونباخ و میانگین واریانس استخراج شده استفاده شده است. برای بررسی اثر تعدیلگری تبلیغات رسانه‌ای از نرم افزارLisrel استفاده شده‌است. نمونه آماری به دو گروه تقسیم شده و مدل ساختاری پژوهش با لحاظ کردن و عدم لحاظ کردن اثر تعدیلگری بررسی شد. نتایج پژوهش نشان داد بدون لحاظ تعدیلگری تبلیغات رسانه‌ای نگرش مردم محلی نسبت به پیامدهای گردشگری مثبت بوده و این پیامدها تاثیر مثبت و معناداری بر کیفیت زندگی آنان دارد. اما با تعدیلگری تبلیغات رسانه-ای، گروه اول در مقایسه با گروه دوم متغیر تعدیلگر توانسته است فقط رابطه بین نگرش مردم محلی و پیامدهای اقتصادی را تعدیل کند. اما رابطه بین نگرش مردم محلی بر پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی و همچنین رابطه بین پیامدهای اقتصادی و اجتماعی بر کیفیت زندگی مردم محلی تعدیل نشده است. تفاصيل المقالة

از آنجایی‌که زنان نیمی از جمعیت روستایی کشور را تشکیل می‌دهند؛ می‌توان با شناسایی عوامل مؤثر بر اشتغال با توجه به مقتضیات محلی- منطقه‌ای و در نهایت درگیر نمودن پیش از پیش آن­ها توسعۀ اقتصادی- اجتماعی کشور را تسریع نمود. بر این اساس، در این پژوهش سعی شد با استفاده از رویکردهای تحلیل اکتشافی داده‌های فضایی به تحلیل الگوی توزیع فضایی ضریب مکانی اشتغال (LQ) زنان روستایی ایران در بخش خدمات پرداخته شود. داده‌های پژوهش از سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 استخراج ‌شده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آماره‌های محلی به‌عنوان رویکردهایی از ESDA استفاده‌ گردید. یافته‌های شاخص موران سراسری نشان داد توزیع فضایی ضریب مکانی اشتغال (LQ) زنان روستایی بخش خدمات کشور به‌صورت اتفاقی یا پراکنده نبوده است؛ بلکه به‌صورت خوشه‌ای توزیع‌شده است. نتایج تحقیق بیان می‌کند که مناطق شمال، شمال غربی کشور شامل بخش‌های از استان‌های تهران، قم، سمنان، مرکزی، همدان و مازندران از نواحی پایه و نیز به‌طور عمده در شمال غرب کشور شامل استان‌های آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و کردستان از نواحی غیر پایه، در زمینهٔ اشتغال زنان روستایی در بخش خدمات می‌باشند. توزیع فضایی ضریب اقتصاد پایه و ارتباط فضایی آن با نرخ باسوادی و نرخ روستانشینی با استفاده از خودهمبستگی سراسری نشان می‌دهد ارتباط فضایی نرخ باسوادی و نرخ روستانشینی با ضریب اقتصاد پایه در مناطق روستایی ایران از یک الگوی خاص پیروی نمی‌کند، بلکه هر منطقه با توجه به مقتضیات محلی- منطقه‌ای الگوی خاصی از ارتباطات را پذیرا هستند. تفاصيل المقالة