با توجه به اهمیت و تأثیر پدیده هموزیگوتی آلل های جنسی یا هم خونی در خصوصیات مختلف کلنی های زنبور عسل از جمله در عملکرد و تولید محصول )عسل(، نسبت به ارزیابی این پدیده در زنبورستان های شهرستان میانه اقدام گردید. بدین منظور پنج درصد کندوهای مدرن در مناطق مهم زنبورداری این منطقه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. مطابق روش ارایه شده توسط روتنر، شابلونی به ابعاد 10 در 10 سلول به شکل لوزی تهیه گردید و در سه قسمت هر دو طرف شان ها در منطقه تخم ریزی ملکه قرار داده شد و سلول های خالی به عنوان شاخص هم خونی شمارش و ثبت شدند. از هر کندو سه شان انتخاب گردید. نمونه برداری ها در فصل تخم ریزی ملکه انجام شدند. به علاوه در فصل برداشت عسل، میزان تولید عسل زنبورستان های مورد نظر بر آورد شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از طرح کاملاً تصادفی با داده های چند مشاهده ای (طرح آشیانه ای) انجام گردید. هم چنین همبستگی بین میزان هم خونی و تولید عسل محاسبه گردید. اختلاف معنی داری از نظر هم خونی و تولید عسل بخش ها و روستاهای شهرستان مشاهده نشد ولی درصد هم خونی در بخش های مختلف عبارت بودند از 22/9 (کندوان)، 93/10 (ترکمنچای) و 48/23 (کاغذ کنان) و میانگین کل شهرستان 05/15 درصد بود. میانگین تولید عسل به ازای هر کندو نیز در کل شهرستان 19/11 کیلوگرم برآورد شد. هم چنین بین درصد هم خونی وتولید محصول عسل رابطه منفی معنی داری مشاهده شد(57/0- =r و 039/0 =p ). تفاصيل المقالة

در منطقه میانه شته‌ها مهمترین آفات سورگوم جارویی بوده و کشاورزان بدون توجه به وجود و فعالیت حشرات مفید، برای حفظ محصول بارها از آفت کش‌های شیمیایی استفاده می کنند. در این تحقیق با توجه به اهمیت شناسایی دشمنان طبیعی بومی در برنامه‌های مدیریت تلفیقی آفات، پارازیتوئید‌های شته های سورگوم جارویی جمع آوری و شناسایی شده و تغییرات جمعیت آن‌ها در مقایسه با شته‌های میزبان مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور ضمن بررسی کلنی شته‌ها، شته‌های مومیایی حاوی شفیره ی پارازیتوئیدها جمع آوری شدند. شته‌های زنده و غیر پارازیته نیز به مدت10 روز روی بوته‌های سورگوم جارویی پرورش داده شدند تا درصدی از آن‌ها نیز که پارازیته هستند، مومیایی و سپس جمع آوری شوند. نتایج نشان داد که در مزارع سورگوم جارویی منطقه میانه دو گونه از شته ها شامل شته ی معمولی گندم و شته برگ ذرت فعالیت دارند. پارازیتوئیدها روی هر دو گونه شته ی مذکور فعالیت داشته و متعلق به جنس Aphelinus از خانوادهAphelinidae بودند. نتایج نشان داد که جمعیت پارازیتوئید با افزایش جمعیت شته، افزایش و با کاهش آن، کاهش یافت و همبستگی مثبت معنی داری بین آن ها مشاهده گردید. همبستگی معنی دار مثبت جمعیت پارازیتوئیدها با جمعیت میزبان ناشی از تخصص میزبانی بوده و می تواند به عنوان یکی از معیارهای کارایی خوب دشمنان طبیعی به شمار آید. تفاصيل المقالة

شته‌ها مهم ترین آفات سورگوم جارویی Sorghum cerenuumدر منطقه میانه بوده و کشاورزان بدون توجه به فعالیت حشرات مفید، برای حفظ محصول بارها از آفت کش‌های شیمیایی استفاده می کنند. در این تحقیق با توجه به اهمیت حفاظت و حمایت از دشمنان طبیعی در برنامه‌های مدیریت تلفیقی آفات، شکارگرهای اختصاصی شته‌ها شامل کفشدوزک‌ها، مگس های گل Syrphidae و بالتوری‌ها جمع آوری و شناسایی شده و تغییرات جمعیت آن‌ها در مقایسه با شته‌های میزبان مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور شکارگرها هنگام بازدید از کلنی شته‌ها و نیز با استفاده از تور حشره گیری جمع آوری شدند. در این تحقیق از مگس‌های گل، گونه Sphaerophoria scripta، از بالتوری‌ها، بالتوری سبزChrysoperla carnea و از کفشدوزک‌ها، کفشدوزک هفت نقطه‌ای Coccinella septempunctata، کفشدوزک یازده نقطه‌ای C. undecimpunctata ،Hippodamia variegata،Scymnus cf. frontalis و Propylea quatuordecimpunctata از کلنی دو گونه شته معمولی گندمSchizaphis graminum (Rondani)و شته برگ ذرت Rhopalosiphum maidis (Fitch) جمع آوری و شناسایی شدند. در بین شکارگرها، تطابق زمانی فعالیت و همبستگی مثبت جمعیت مگس‌های گل با شته معمولی گندم و کفشدوزک ها با شته برگ ذرت کاملاً مشهود بود. در بین کفشدوزک ها گونه Scymnus cf. frontalis به دلیل تخم گذاری در مزارع سورگوم مهم ترین و فراوان ترین گونه کفشدوزک‌ها بوده و حشرات کامل بالتوری سبز با توجه تغذیه از مواد قندی و عدم تخم گذاری در مزرعه، در کنترل جمعیت شته‌های سورگوم جارویی اهمیتی نداشتند. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر تراکم و دوره های مختلف سبز شدن تاج خروس در رقابت با آفتابگردان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد واحد میانه انجام شد. فاکتور اول شامل سه تراکم تاج خروس 5/1، 3 و 6 بوته در هر متر ردیف و فاکتور دوم پنج زمان سبز شدن تاج خروس شامل ظهور تاج خروس همراه با آفتابگردان و ظهور 2، 4، 6 و 8 هفته بعد از سبز شدن آفتابگردان بود. در طی این آزمایش اثر رقابت تاج خروس بر عملکرد و اجزای عملکرد و قطر طبق در آفتابگردان توسط تجزیه واریانس تحلیل و اثر دوره های مختلف ظهور تاج خروس توسط مدل سه پارامتره گامپرتز سنجیده شد. نتایج نشان داد با افزایش تراکم و کاهش فاصله ظهور تاج خروس و آفتابگردان تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، قطر طبق و عملکرد کاهش معنی داری یافتند، ولی با کاهش تراکم و تأخیر در ظهور تاج خروس افت در عملکرد و سایر صفات کاهش معنی داری پیدا کرد. با افزایش فاصله ظهور تاج خروس و آفتابگردان به بیشتر از شش هفته، تفاوت معنی داری در عملکرد دانه آفتابگردان به وجود نیامد که نشان دهنده عدم توانایی تاج خروس در کاهش عملکرد بعد از طی این مرحله بود، اما افزایش تراکم تاج خروس باعث کاهش عملکرد آفتابگردان بعد از این مرحله نیز گردید. تفاصيل المقالة