هدف این پژوهش، مدل¬یابی رابطه تروما و اختلال خوردن با میانجی¬گری معنای زندگی و اجتناب تجربه¬ای در دانشجویان بود. روش تحقیق توصیفی از نوع مدل¬های ساختاری همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان در حال تحصیل دانشگاه فردوسی مشهد بود. برای انجام این پژوهش از بین شاغلین به تحصیل در سال 2020-2019 دانشگاه فردوسی مشهد با روش نمونه گیری خوشه¬ای چند مرحله¬ای، 387 نفر انتخاب شدند. آزمودنی¬ها پرسشنامه¬های استاندارد نگرش به خوردن (Garner & Garfinkel, 1979)، اجتناب تجربه¬ای چندبعدی (Gamez et al., 2011)، پرسش نامه معناي زندگي (Steger & Shin, 2010) و رویدادهای زندگی تروماتیک (Kubany et al., 2000) را تکمیل نمودند. داده¬ها با نرم افزار آماری SPSS-23 و AMOS-23 تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی¬داری در تحلیل مدل اثر کامل و مدل اثر میانجی معنی¬دار بود (کوچکتر از 01/0). نتایج تحلیل مدل اثر کامل نشان داد که متغیر تروما به صورت مستقیم و در جهت مثبت با متغیر اختلال خوردن رابطه دارد. همچنین نتایج تحلیل مدل اثر میانجی نشان داد که در رابطه تروما با اختلال خوردن، اجتناب تجربه¬ای در جهت مثبت و به صورت جزئی و معنای زندگی در جهت منفی و به صورت جزئی میانجی¬گری می¬کنند.