چِل‌سُرو به معنى چهل‌سرود یا چهل تک‌بیت به زبان لَکی است؛ که به صورت فال و براى پى‌بردن به سرانجامِ نیتى که شخص گیرندۀ فال در دل دارد، گرفته مى‌شود. این رسم دلنشین که یکی از مظاهرِ ادبی مناطق لرستان، ایلام و کرمانشاه است؛ از قدمت زیادی در میان مردمان این نواحی برخوردار است. معشوق در ابیات این فال جایگاه ویژه‌ای دارد.از این روی در مقالۀ حاضر به بررسی سیمای معشوق در ابیاتِ این فال پرداخته شده‌است تا در کنار توصیفِ سیمای معشوق در ابیات چهل سرو، این رسم ادبی در جامعۀ فرهنگ و ادب ایران بهتر شناخته‌گردد. از پژوهش پیش رو که به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته‌است، نتایجی حاصل شد که نشان از اوصاف ظاهری متمایز و استعارات و تشبیهاتی با وجه شباهت‌ها و ارکانی متفاوت است که معشوق ابیات فال چهل‌سرو را از معشوق شناخته‌شدۀ ادب فارسی جدا می‌کند و این نکته بدون شک متأثر از محیط و شرایط جغرافیایی مناطق غرب کشور است. تفاصيل المقالة